بیاید فراموش نکنیم، کفر قاسم

بیایید فراموش نکنیم !(کفر قاسم )

روستاى کفر قاسم در جنوب طولکرم قرار داشته و 125 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. جمعیت آن در سال 1922 (662) نفر سال 1945 (1460) و در سال 1961 هم (2450) نفر بود.
یک خبرنگار که چند سال پیش به کفر قاسم سفر نموده بود در مورد این روستا و جنایتى که در آن روى داد این گونه نوشت:
دریکى از گوشه هاى روستا بناى یادبودى که بر آن نام 49 شهید حک شده است توجه ام را جلب کرد, در آنجا نام افرادى حک شده بود که در روز شوم و سیاه 29 اکتبر به خون غلطیدند.
در آن سال به مسوولان رژیم صهیونیستى خبر رسید که اهالى یک روستاى عربى واقع در منتهى الیه جنوب منطقه المثلث از روستایشان نگریخته اند.
ابوولید یکى از بازماندگان از آن جنایت داستان آن روز سیاه را برایمان چنین نقل نمود:
آن روز هم برایمان همچون روزهاى عادى دیگر بود, من و پسرعموهایم با دوچرخه به خانه باز مى گشتیم که یک پست بازرسى نیروهاى صهیونیست ما را متوقف نمود, چیز عجیبى را احساس نکردم, یک سرباز به ما نزدیک شد و از ما پرسید اهل کجایید ؟
گفتم: اهل کفر قاسم و بعد هم اجازه عبور را به وى نشان دادم, اما او توجهى به آن نکرد و گفت: دوچرخه هایتان را همین جا بگذارید و به دنبال من بیایید, ما را در یک صف قرار داده و بعد از آن هم فرمانده آنان به زبان عبرى فریاد زد آتش.
چند تیر به پهلو و پایش اصابت نمود, او هنوز زنده بود, چند لحظه بعد که سربازان براى جمع آورى اجساد به کنار او آمدند نفس خود را در سینه حبس نمود و خود را به مردن زد. بعد از آن خود را از میان دیگر مجروحین که روى هم انداخته شده بودند بیرون کشید و آرام به بالاى اولین درخت زیتون موجود کشاند.
او از آن بالا مشاهده نمود که چگونه پسرعموها و دوستان و اقوامش در مقابل چشمش کشته شدند.
او از آن بالا دید که چطور صهیونیست ها یک کامیون حامل 14 زن و 3 مرد را متوقف نموده و بدون آن که به التماس و زجه هاى زنان توجهى بکنند, تمامى آنان را به گلوله بستند به نحوى که تنها یک زن جان سالم بدر برد.
ابو ولید سه روز بر بالاى آن درخت بود تا آن که پسر عمویش او را بى هوش یافت وبعد از به هوش آمدن خود را بر روى تخت بیمارستان دید در حالى که یک پایش قطع شده بود.
یکى دیگر از بازماندگان این جنایت مى گوید:
هدف اصلى کشتار صهیونیست ها مجبور ساختن مردم روستا براى ترک روستا و فرار بود اما مردم روستا گفتند براى ما مردن در روستایمان بهتر از آوارگى است.
روستاى کفر قاسم, على رغم تمامى جنایات صهیونیست ها و تلاش هایش هم چنان پا برجاست و 14 هزار نفر سکنه دارد که اکثر از بادیه نشینان نقب هستند که صهیونیست ها با مصادره زمین و املاکشان آنان را به این منطقه کوچ داده اند .
امروز صهیونیست ها با مصادره اکثر زمین هاى این روستا بر آن منطقه صنعتى ((مارکتوم)) را احداث نمودند. اما با این وجود مردم روستا اجازه سکونت حتى یک صهیونیست را هم در آن نداده اند .
این خبرنگار در این باره مى گوید:
جو کفر قاسم همانند روستاهاى کرانه باخترى و نوار غزه است, حتى یک صهیونیست را هم در خیابان هاى آن ندیدم!