دانستنى‏هایى از قرآن‏

  یادآورى ایام اللّه‏
«و لقد أرسلنا موسى بآیاتنا أن أخرج قومک من الظلمات الى النور و ذکّرهم بأیام‏الله إنّ فی ذلک لآیات لکل صبّارٍ شکور». (سوره ابراهیم - آیه 5)

و همانا موسى را با آیات و معجزات خود فرستادیم که قومت را از تاریکى به روشنایى و نور هدایت کن و ایام‏الله را به یاد قوم خود بیاور. و در این‏ها نشانه‏هایى است براى هر انسان بسیار شکیبا و شکرگزار.
در این آیه، هدف از فرستادن حضرت موسى بیان مى‏شود که همان هدف بعثت هر پیامبر دیگرى است. و همانا ما موسى را با آیات و نشانه‏ها و معجزه‏هایى فرستادیم تا او مردم را به سوى ایمان و پرستش خداوند فراخواند و از ظلمات و تاریکى‏هاى کفر شرک و الحاد به نور ایمان حق و پرستش الله درآورد.
و هم‏چنین از موسى خواستیم که ایام الهى و روزهاى ویژه خداوند را به یاد قومش بیاورد. و بى‏گمان در این‏ها نشانه‏هایى است براى هر انسان شکیبا و پراستقامت.
تردیدى نیست که تمام روزها از آن خداست و هرچه در جهان وجود دارد، همه و همه نشانه عظمت و قدرت الهى است ولى در این آیه - چنان چه ملاحظه مى‏کنید - خداوند حضرت موسى را فرمان مى‏دهد که ایام ویژه خداوند را به یاد مردم بیاورد. پس معلوم مى‏شود این ایام‏الله که در آیه آمده است، غیر از ایام معمولى است بلکه ویژگى و خصوصیتى دارد. گویا در این روزها حوادث و رخدادهایى به وقوع پیوسته که در روزهاى دیگر چنین نبوده و آن‏چه مسلم است این‏که در این روزها عظمت خداوند و عزتش بیش‏تر نمایان گشته و آیه‏اى از آیات در آن‏ها رخ داده است.
حال ممکن است در این ایام، قهر و غلبه الهى بر کفار و مشرکان به ظهور رسیده و یا این‏که نعمتى بزرگ نمایان گشته است؛ مانند عذاب‏هایى که بر برخى از اقوام پیامبران گذشته نازل مى‏شد و همه دشمنان پیامبران را به هلاکت مى‏رساند. قطعاً غرق شدن قوم نوح و به هلاکت رسیدن فرعون و یارانش و نابودى قوم عاد و ثمود، از این ایام‏اللّه است که در مقابل، پیروزى حضرت نوح و در کشتى سوار شدنش و به ساحل نجات رسیدن خود و مؤمنان همراهش، از این ایّام‏الله است. پیروزى حضرت ابراهیم بر نمرودیان و بت‏پرستان و رفتن در آتش بى‏آن‏که آسیبى به او رسد از ایام‏الله است. چیره شدن و غلبه حضرت موسى بر فرعونیان از ایام‏الله است.
و هم‏چنین در زمان خویش شاهد چند روز از ایام‏الله بودیم که هم قهر و غلبه الهى نمایان گشت و هم نعمت بزرگ پیروزى بر دشمنان که هر دو مقتضاى عزّت الهى است؛ چه نقمتش و چه نعمتش، چه نابودى شاه و درهم شکستن تاج و تخت شاهنشاهى و چه پیروز شدن امام و مستضعفان همراهش.
یادآورى کردن مردم به ایام‏الله مانند همین است که هر ساله در روز 22 بهمن که روز شکست دشمن است باید جشن گرفت و با راهپیمایى و سخنرانى، آن روز عظیم‏الهى را به یاد آوردو هم‏چنین روز 12فروردین از هر سال را باید بزرگ شمرد و به یاد آورد و در آن روز جشن گرفت که روز پیروزى حکومت الله بر حکومت طاغوت و روز یارى رساندن خداوند به مستضعفین و محرومین است.
امام امت - قدس سره - این روزها را از ایام‏الله دانسته و از ملت ایران خواسته است که هر سال این روزهاى ویژه را محترم بشمرند و جشن بگیرند و آن حرکت الهى و نهضت مقدس را به یاد آورند و انگیزه پیروزى را که وحدت همگانى در زیر سایه توحید بود از یاد نبرند و همیشه همان حال و هواى انقلاب را داشته باشند تا پیوسته پیروز و بهروز باشند. صبّار شکور
هر دو کلمه صیغه مبالغه‏اند که صبّار به معنى کسى است که بسیار شکیبا و پرتحمل باشد و شکور کسى را گویند که بسیار سپاسگزار و شاکر نعمت خداوند باشد. و این دو از ویژگى‏هاى مؤمنان متعهد است که نه حوادث تلخ روزگار آنان را از پاى در مى‏آورد و نه نعمت پیروزى و چیره شدن بر دشمنان، آن‏ها را از شکرگزارى و سپاس دور مى‏سازد. و شاید ذکر این دو ویژگى در آخر آیه، اشاره به همین باشد که ایام‏الله مخصوص روزهاى بلا و عذاب و یا تنها روزهاى خوشى و نعمت نیست بلکه هر دو بخش را شامل مى‏شود. در هر صورت یادآورى ایام‏الله یکى از اهداف بعثت پیامبران است که مردم را به خدا نزدیک سازد و از خشم و غضبش برهاند. پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 61