سخنان معصومین

قرآن‏ رسولخدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم:
«عَلَیکَ بِقراءَةِ القُرآنِ، فَاِنَّ قِرائَتَهُ کَفّارَةٌ لِلذُّنُوبِ و سِترٌّ فِى النّارِ وَ اَمانٌ مِنَ العَذاب». (بحارالانوار، ج 92، ص 17)
بر تو باد به خواندن قرآن، چرا که خواندن قرآن کفّاره گناهان و نگهدار از آتش و امان از عذاب اخروى است. رسولخدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم:
«اَصدَقُ القَولِ وَ اَبلَغُ المَوعِظَةِ وَ اَحسَنُ القَصَص کِتابُ اللّه».
(من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 402)
راست‏ترین سخن، رساترین پند و بهترین داستان، کتاب خداست. رسولخدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم:
«عَلَیکُم بِتَعَلُّمِ القُرآنِ وَ کَثرَةِ تِلاوَتِه».
(کنزالعمّال، حدیث 4025)
بر شما باد فراگیرى قرآن و تلاوت بسیار آن. امام على علیه السلام:
«تَدَبَّرُوا آیاتِ القُرآنِ وَ اعتَبِرُوا بِه، فَاِنَّهُ اَبلَغُ العِبَر».
(غررالحکم، حدیث 4493)
در آیات قرآن بیندیشید و از آن پند بگیرید، چرا که قرآن، رساترین پندها و عبرتهاست. امام على علیه السلام:
«وَ اعلَمُوا أَنَّ القُرآنَ هُوَ النَّاصِحُ الَّذِى لا یَغُشُّ، وَ الهَادِى الَّذِى لایُضِلُّ، وَ المُحَدِّثُ الَّذِى لایَکذِبُ وَ مَا جَالَسَ هذَا القُرآنَ أَحَدٌ اِلّا قَامَ عَنهُ بِزِیادَةٍ أَونُقصَانٍ: زِیَادَةٍ فِى هُدًى، أَو نُقصَانٍ مِن عَمىً. وَ اعلَمُوا أنَّهُ لَیسَ عَلَى أحَدٍ بَعدَ القُرآنِ مِن فَاقَةٍ، وَ لالِأَحَدٍ قَبلَ القُرآنِ مِن غِنًى؛ فَاستَشفُوهُ مِن أَدوَائِکُم، وَ استَعِینُوا بِهِ عَلَى لَأوَائِکُم، فَاِنّ فِیهِ شِفَاءً مِن أَکبَرِ الدَّاءِ: وَ هُوَ الکُفرُ وَ النِّفَاقُ، وَ الغَىُّ وَ الضَّلالُ، فَاسأَلُوا اللّهَ بِهِ، وَ تَوَجَّهُوا اِلَیهِ بِحُبِّهِ، وَ لا تَسألُوا بِهِ خَلقَهُ، اِنَّهُ مَا تَوَجَّهَ العبادُ الَى اللّه تعالى بِمِثلِهِ. وَ اعلَمُوا أَنَّهُ شَافِعٌ مُشَفَّعٌ، وَ قَائِلٌ (ماحل) مُصَدَّقٌ، وَ أَنَّهُ مَن شَفَعَ لَهُ القُرآنُ یَومَ القِیَامَةِ شُفِّعَ فِیهِ، وَ مَن مَحَلَ بِهِ القُرآنُ یَومَ القِیامَةِ صُدِّقَ عَلَیهِ، فَاِنَّهُ یُنادِى مُنَادٍ یَومَ القِیامَةِ:
«ألا اِنَّ کُلّ حارِثٍ مُبتَلّى فِى حَرثِهِ وَ عاقِبَةِ عَمَلِهِ، غَیرَ حَرَثَةِ القُرآن». فَکُونُوا مِن حَرَثَتِهِ وَ أَتبَاعِهِ، وَ استَدِلُّوهُ عَلَى رَبِّکُم، وَ استَنصِحُوهُ عَلَى أَنفُسِکُم، وَ اتَّهِمُوا عَلَیهِ آرَاءَکُم، وَ استَغِشُّوا فِیهِ أَهوَاءَکُم.
(نهج البلاغه، خطبه 176)
آگاه باشید! همانا این قرآن پند دهنده‏اى است که نمى‏فریبد، و هدایت کننده‏اى است که گمراه نمى‏سازد، و سخنگویى است که هرگز دروغ نمى‏گوید. کسى با قرآن همنشین نشد مگر آن که بر او افزود یا از او کاست، در هدایت او افزود و از کور دلى و گمراهى‏اش کاست.
آگاه باشید کسى با داشتن قرآن، نیازى ندارد و بدون قرآن بى‏نیاز نخواهد بود.
بس درمان خود را از قرآن بخواهید، و در سختى‏ها از قرآن یارى بطلبید، که در قرآن درمان بزرگترین بیمارى‏ها یعنى کفر و نفاق و سرکشى و گمراهى است، پس به وسیله قرآن خواسته‏هاى خود را از خدا بخواهید، و با دوستى قرآن به خدا روى آورید، و به وسیله قرآن از خلق خدا چیزى نخواهید، زیرا وسیله‏اى براى تقرّب بندگان به خدا، بهتر از قرآن وجود ندارد.
آگاه باشید، که شفاعت قرآن پذیرفته، و سخنش تصدیق مى‏گردد، آن کس که در قیامت، قرآن شفاعتش کند بخشوده مى‏شود، و آن کس که قرآن از او شکایت کند محکوم است، در روز قیامت ندا دهنده‏اى بانگ مى‏زند که: «آگاه باشید امروز هر کس گرفتار بذرى است که کاشته و عملى است که انجام داده، جز اعمال منطبق با قرآن».
پس شما در شمار عمل کنندگان به قرآن باشید، از قرآن پیروى کنید، با قرآن خدا را بشناسید، و خویشتن را با قرآن اندرز دهید، و رأى و نظر خود را برابر قرآن متّهم کنید، و خواسته‏هاى خود را با قرآن نادرست بشمارید. امام على علیه السلام:
«افضل الذکر القرآن، به تشرح الصدور و تستنیر السرایر»
(میزان الحکمه، حدیث 1616)
بهترین ذکر قرآن است که بوسیله آن انسانها به شرح صدر مى‏رسند و باطن آنها نورانى مى‏شود. امام على علیه السلام:
«اللهم اشرح بالقرآن صدرى و استعمل بالقرآن بدنى و نوّر بالقرآن بصرى و اطلق بالقرآن لسانى»
(میزان الحکمه، حدیث 16206)
خدایا به قرآن مرا شرح صدر عطا کن و به قرآن بدنم را به کار بندگى خود وادار و به قرآن دیده‏ام را روشنى بخش و به قرآن زبانم را رهاکن. امام صادق علیه السلام:
«اِذا قُرِءَ القُرآنُ عِندَکَ فَقَد وَجَبَ عَلَیکَ الاِستِماعُ و الاِنصات»
(بحارالانوار، ج 92، 222)
هرگاه پیش تو قرآن خوانده شود، بر تو لازم است که گوش بدهى و توجّه کنى . پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 77