موشک شهاب در برابر موشک حیتس‏

 
مدتهاست که بحث و جدل در محافل مختلف سیاسى و امنیتى منطقه و جهان بر سر حمله رژیم صهیونیستى به تأسیسات اتمى ایران جریان دارد. این در حالى است که ایران بارها هشدار داده که در صورت وقوع چنین مسأله‏اى نقاط مختلف اسرائیل به ویژه تأسیسات اتمى دیمونا را مورد حمله موشکى قرار خواهد داد.
در مقابل رژیم اشغالگر قدس نیز بر ضرورت نابودى رآکتورها و تأسیسات اتمى ایران پیش از سال 2007 یا 2008 میلادى یعنى پیش از دستیابى به سلاح اتمى تأکید کرده و براى مقابله با موشک‏هاى شهاب ایران نیز موشک‏هاى حیتس را به صحنه آورده است.
موشک حیتس در اصل نسخه مشابه پاتریوت موشک‏هاى ضد موشک پاتریوت آمریکاست که براى مقابله با موشک‏هاى شهاب 3 ایران تدارک دیده شده، زیرا موشک شهاب 3 بیش از 1200 کیلومتر برد دارد در حالى که فاصله فلسطین اشغالى با ایران تنها 965 کیلومتر است.
ایران خاطره بمباران تأسیسات اتمى "تموز" عراق در سال 1981 میلادى توسط رژیم صهیونیستى را در ذهن دارد و مى‏داند که این رژیم اجازه نمى‏دهد هیچ کشورى در منطقه خاورمیانه سلاح اتمى داشته باشد. زیرا در صورت دستیابى یکى از این کشورها به ویژه ایران به بمب اتمى تل‏آویو نه تنها موجودیت خود را در خطر مى‏بیند بلکه باید راهبردهاى سیاسى و نظامى و حتى بسیارى از برنامه‏هاى نظامى خود را تغییر دهد.
بنابر گزارش‏هاى رسیده از جنوب لبنان، رژیم صهیونیستى موشک‏هاى ضد موشک خود را در منطقه الجلیل علیا و موشک‏هاى بالستیک را همراه با نیروهاى نظامى در شمال فلسطین اشغالى مستقر کرده تا در صورت حمله به تأسیسات اتمى بوشهر با حملات احتمالى حزب اللّه لبنان به مقابله بپردازد.
همچنین گزارش‏ها حاکى از آن است که حمله به تأسیسات اتمى ایران از طریق یکى از پایگاههاى اسراییل مستقر در شمال عراق که عراقى‏ها منکر وجود آن هستند، انجام مى‏شود. از این رو ایران نگران است که هواپیماهاى جنگى رژیم اشغالگر قدس با پرواز از خاک عراق تأسیسات اتمى بوشهر را هدف قرار دهند.
از سوى دیگر واشنگتن به عنوان حامى اصلى رژیم صهیونیستى مى‏کوشد ازتمام ابزارهاى دیپلماتیک و سیاسى براى وادار کردن ایران به توقف برنامه‏هاى هسته‏اى خود بهره بردارى کند که این امر موضوع پرونده اتمى ایران را پیچیده‏تر کرده است.
در اوایل دهه 90 قرن بیستم یکى از دیپلمات‏هاى عربستان گفت که کشورش به رغم پایان جنگ عراق با ایران همچنان عراق را قدرتى بزرگ علیه اسراییل مى‏بیند. البته در آن زمان ریاض این سخنان را تکذیب کرد، اما دیرى نپایید که جهان نیروهاى عراق را بر صفحه تلویزیون مشاهده کرد که پس از اشغال دوست قدیمى خود کویت وارد شهر "خنجى" عربستان شدند.
در این میان ایران نیز که از حامیان سرسخت مبارزان فلسطینى، حزب اللّه لبنان و دولت سوریه به شمار مى‏رود با توجه به موشک‏ها و برنامه‏هاى اتمى خود، خطرى براى رژیم صهیونیستى به شمار مى‏رود گرچه هیچ سخنى به طور رسمى از سوى مقامات ایران در زمینه دستیابى به سلاح‏هاى هسته‏اى مطرح نشده است.
کشورهاى منطقه مى‏دانند که تبلیغات رژیم صهیونیستى علیه ایران بهانه‏اى بیش نیست. گرچه ایران تهدید کرده که در صورت حمله تل‏آویو به تأسیسات اتمى بوشهر این رژیم را مورد حمله قرار خواهد داد اما واقعیت آن است که اگر قرار بر نگرانى باشد این کشورهاى مجاور ایران هستند که باید از زرادخانه اتمى ایران احساس نگرانى کنند و گرنه حتى احتمال اینکه ایران زرادخانه نظامى خود را براى حمله به اسراییل در اختیار گروههاى مدافع خود قرار دهد نیز کاملاً بعید است. امرى که تبلیغاتى بودن و کذب ادعاهاى تل‏آویو درباره خطر اتمى و موشکى ایران را نشان مى‏دهد. این تبلیغات در اصل براى آن است که کشورهاى اطراف وارد مسابقه تسلیحاتى شده و به این ترتیب کارخانجات اسلحه سازى جهان که عمدتاً یهودى هستند سود سرشارى را وارد جیب‏هاى بزرگ خود نمایند.
  پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 58