انگیزه‏هاى واقعى عقب نشینى از نوار غزه‏

"آریل شارون" نخست وزیر رژیم صهیونیستى معمولاً در برابر افرادى چون شیمون پرز و ایهود باراک که افرادى میانه رو به حساب مى‏آیند جزو جناح افراط گرا قلمداد مى‏شود امّا اصطلاحاتى مانند افراط گرایى و میانه روى نیازمند تفسیر و تحلیل درست است به ویژه اگر مرتبط با ویژگى‏هاى رژیم صهیونیستى باشد. لذا باید این امر را در چارچوب اسکان و شهرک سازى مورد بحث و بررسى قرار داد.
رویدادهاى سالهاى اخیر حاکى از آن است که میانه روى صهیونیست‏ها فقط تا زمانى ادامه داشته که فلسطینى‏ها دست به هیچ اقدامى نزنند اما در صورت قیام و درخواست حق و حقوق و تغییر موازنه قوا به نفع خود به گونه‏اى که تهدید کننده دشمن صهیونیستى باشد میانه روى دیگر به امرى مردود تبدیل مى‏شود و افرادى مانند شارون این شعار را سر مى‏دهند که: آنچه را نمى‏توان با زور گرفت باید با زور بیشتر گرفت. در این میان شهرک‏ها از اهمّیتى تاریخى و راهبردى در رژیم اشغالگر قدس برخوردارند زیرا عمده ملت یهود در آن زاده شده‏اند و این شهرک‏ها عمق استراتژیک صهیونیستى براى حفاظت از موجودیت آن به شمار مى‏رود. بدین سبب شارون با هرگونه دعوت به انحلال یا تخلیه شهرکها به مخالفت برخاست و علیه تقسیم سرزمین بزرگ اسراییل که از دریاى مدیترانه تا رود اردن امتداد دارد و همچنین علیه دیوار حائل و تشکیل دولت مستقل فلسطین موضع گرفت.
صدها روز گذشت و روزگار شکست شارون در سرکوب انتفاضه را به اثبات رساند. شهرک نشین‏هاى صهیونیست به این نتیجه رسیده‏اند که افراط گرایى شارون آنها را به بن بست رسانده از این رو ایده عقب نشینى از نوار غزه مطرح شد که توانست موافقت 69 درصد از شهرک نشین‏هاى ساکن اراضى اشغالى سال 1948 میلادى را به دست آورد.
مشکل واقعى شارون آن است عقب نشینى ذلت بار از جنوب لبنان همچنان در اذهان صهیونیست‏ها دور مى‏زند بدین سبب او در تلاش است تا عقب نشینى از غزه را به عنوان یک عقب نشینى پیروزمندانه به تصویر بکشد که ترورهاى سیاسى، سرکوب، انهدام منازل مسکونى و اراضى کشاورزى و نابود کردن هر گونه جنبنده در منطقه در همین راستا انجام مى‏شود تا اینگونه وانمود شود که شارون با پیروزى از نوار غزه عقب نشینى خواهد کرد اما حقیقت چیز دیگرى است.
"اوفیر شیلاه" با چاپ مقاله‏اى در روزنامه "یدیعوت آحارانوت" چاپ رژیم صهیونیستى (مورخه دوم نوامبر سال 2004 میلادى) با عنوان "رابطه‏اى وجود ندارد" نوشت: پس از گذشت 50 ماه از انتفاضه مى‏توان گفت انتفاضه هیچ رابطه‏اى با رفتار اسراییلى‏ها ندارد زیرا نیروهاى ما توانمندى خود براى پیروزى را به اثبات رسانده‏اند. ما از طریق نیروهایمان مانع از شلیک موشک‏هاى قسام خواهیم شد، جلوى هر فلسطینى که بخواهد با کمربند انفجارى دیوار حائل را بشکافد خواهیم گرفت و این واقعیت را که مى‏گوید ما عقب نشینى مى‏کنیم تغییر خواهیم داد.
به گفته شیلاه، افکار عمومى اسراییل نمى‏تواند رابطه میان عقب نشینى (یا به اصطلاح صهیونیست‏ها، قطع درگیرى با فلسطینى‏ها) و افزایش مقاومت فلسطینى‏ها و یا این نکته را بپذیرد که عقب نشینى نتیجه شکست راهکار نظامى و ماشین جنگ اسراییل در سرکوب انتفاضه است. در همین حال "یارون لندن" در روزنامه یدیعوت آحارانوت مورخه 28 اکتبر سال 2004 میلادى با چاپ مقاله‏اى با عنوان "علت واقعى درگیرى" نوشت: نخست وزیر و هیچیک از وزرا علل واقعى قطع درگیرى را توضیح نمى‏دهند. شارون به مسأله نیاز به تفاهم با فلسطینى پرداخت اما تغییر ناگهانى مواضعش در این زمینه را به خوبى تفسیر نکرد. او ابتدا کفارداروم و نتساریم را به صحراى نقب و تل‏آویو تشبیه کرد اما اینک قطع درگیرى را پشتیبان موضع امنیتى ما مى‏داند.
لندن افزود: ما از یک زمین عقب نشینى نکردیم مگر آنکه مجبور شدیم. اشغال پایانى ندارد مگر آنکه نیروهایمان تحلیل رود یا نیروهاى بزرگتر ما را مجبور به اطاعت از دستورات خود در زمینه عقب نشینى کنند. ما از سینا به سبب خسارات سنگینى که در جنگ کیپور(جنگ اکتبر سال 1973 میلادى) متحمل شدیم عقب نشینى کردیم. از لبنان نیز رفتیم زیرا دیگر قادر به تحمّل زیان‏هاى وارده از سوى حزب اللّه نبودیم. ما از غزه نیز عقب نشینى خواهیم کرد زیرا نتوانستیم برترى نظامى خود را ثابت کنیم و فلسطینى‏ها این فکر در مغزشان جا افتاده که اسراییلى‏ها نمى‏توانند این منطقه (نوار غزه) را نگه دارند و عقب نشینى از منطقه ابدى خواهد بود. آنهم منطقه‏اى که مبالغ هنگفتى براى آن هزینه شد و در زمان عقب نشینى نیز مبالغ هنگفت دیگرى صرف خواهد شد. منطقه‏اى که صدها نظامى و غیر نظامى جان خود را براى اشغال و دفاع از آن از دست دادند. این عقب نشینى شکستى تلخ است.
با توجه به این مطالب مى‏توان دو نتیجه گرفت:
1- انتفاضه بر رژیم صهیونیستى پیروز شده و ثابت کرده که قدرت نظامى اسراییل قادر به درهم شکستن عظمت و شوکت ملتى نیست که از سرزمین، آزادى و حقوق دفاع مى‏کند. علاوه بر آنکه کذب این ادعا که نظامى شدن انتفاضه فلسطینى‏ها را به بن بست کشانده است نیز ثابت شده است.
2- افسانه محال بودن مقاومت در برابر حمایت‏هاى مطلق آمریکا از رژیم صهیونیستى و سلطه بى چون و چراى لابى‏هاى صهیونیستى به باد رفت. گرچه دولت بوش براى عربده کشى به شارون چراغ سبز نشان داد اما با این حال شارون به رغم مخالفت راستگرایان صهیونیست از غزه عقب نشینى و شهرک‏ها را منحل مى‏کند چرا که جنگ واقعى در واشنگتن نیست بلکه در فلسطین و جهان عرب جریان دارد. به نقل از نداء القدس، شماره 82.

پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 67