حسین ع؛ الگویى در همه حال‏

سوم شعبان میلاد حضرت امام حسین علیه السلام و روز پاسدار گرامى باد
با سلامى به خجستگى و روشنى میلاد سرور و سالارمان حسین بن على علیه السلام و درودى پاک و خالصانه و تبریکى از صمیم قلب و عمق جان!...
باز هم زادروز امام پاسداران حق است، و فرصتى براى نگاهى مجدد به الگوها و معیارها.
روزى که در «روز پاسدار» از حماسه حسین علیه السلام مى‏گفتیم و از خط کربلایى و عاشورایى جهاد و شهادت مى‏سرودیم، درگیر نبردى عظیم و پرحماسه، با دشمنى بى‏رحم و لجوج و ابله بودیم. از این رو از بعد شورآفرین و حرکت زاى سید الشهداء بهره و الهام مى‏گرفتیم.
ولى، امروز که آن باده جانبخش در ساغر دلمان نیست. مى‏توان و باید از چشمه فیض دیگرى شور و حال گرفت.
امروز، در عصر بازسازى ایمانى و فرهنگى، توجه به ابعاد دیگر این پیشوا و الگو ضرورى است.
امام حسین علیه السلام، تنها در کربلا، اسوه ما نیست.
الگو بودنش، تنها در زمینه حماسه و خون نیست.
حتى کربلا، فقط کربلاى حماسه و جهاد نبود و اوج صحنه آن روز خونین هم، تنها شهادت امام و یارانش نبود.
سالارمان حسین علیه السلام ،در گرما گرم نبرد عاشورا، هنگام ظهر به «نماز»مى‏ایستد، تا به من و تو بیاموزد که «جان» را بر سر دین و خداجویى مى‏دهد.در قتلگاه جملات زیباى «الهى رضى برضائک و تسلیماً لامرک» بر زبان جارى مى‏کند، تا ماهیت خلوص و تعبد و رنگ خدایى جهاد و شهادتش را بنگارد.
خواهر خویش را در آن روز سرخ، به «صبر» توصیه مى‏کند، تا درس مقاومت و شکیبایى را به خانواده‏هاى شهیدان بیاموزد.
این‏ها در کربلاست.
در مدینه و کوفه نیز، کرامت‏ها و بزرگوارى هایش نمونه است.
به روایت فرزندش امام سجاد علیه السلام، امام حسین بار غذا و آذوقه به دوش مى‏کشید و به خانه یتیمان و فقیران و بیوه‏زنان نیازمند مى‏برد و از این رو، بر پشت آن حضرت جاى آن مانده بود.
پس رسیدگى و سرکشى به محرومان و مستضعفان را هم از حسین علیه السلام باید آموخت!...
حسین علیه السلام روزى بر عده‏اى بینوا گذشت که سفره‏اى گسترده و روى زمین نشسته، نان خشک مى‏خوردند. پسر پیامبر را به آن طعام دعوت کردند. حضرت از اسب فرود آمد و نزد آنان نشست و از غذایشان خورد، سپس آنان را به خانه خود دعوت کرد و از آنان پذیرایى نمود.
پس تواضع و مردمى بودن و گرایش به مسکینان فقیر را نیز از او باید الهام گرفت.
سیدالشهداء به عیادت «اسامة بن زید» مى‏رود او از قرضى که دارد مى‏نالد. امام، قرض شصت هزار درهمى او را به عهده مى‏گیرد و مى‏پردازد. تا اسامه، مدیون دیگران از دنیا نرود.
رفع نیاز دوستان و همفکران و همسنگران نیز، در رفتار حسین بن على علیه السلام جلوه گر است. چرا پاسدار، در این جهت از امام خویش الگو نگیرد و به وضع مالى و مشکلات اقتصادى هم رزمان و همکاران خود بى‏اعتنا باشد؟
امام حسین، به آموزگار فرزندانش، که «سوره حمد» را یاد داده بود، هزار دینار جایزه و لباس داد و دهانش را از گوهر پرکرد. وقتى سبب این همه بخشش را پرسیدند. فرمود: این‏ها کجا برابر چیزى است که او به فرزندم داده است؟ (یعنى آموزش سوره حمد).
پس آن حضرت، در ارزشگزارى به تعلیم و تربیت و تشویق معلم و مربى کودکانمان هم اسوه ماست.
تا چه حد از معلم بچه هایمان تقدیر مى‏کنیم؟...
مگر الگوى ما حسین علیه‏السلام نیست؟
ما تا چه حد به مسأله تربیت و تعلیم و رشد فرهنگى و اخلاقى کودکانمان بها مى‏دهیم و وقت صرف مى‏کنیم؟
ابا عبداللّه الحسین(ع) از خداى خویش بسیار خائف بود.
چشم‏هاى اشکبار و شب‏هاى بیدار داشت.
مناجات عارفانه و عاشقانه‏اش در عرفات و در پاى کوه «جبل الرحمه» معروف است.
بارها و بارها پیاده به زیارت حج رفتن او را، راویان نقل کرده‏اند. بر سر مزار مادر بزرگش حضرت خدیجه آمدن و گریستن و دعا کردن را خوانده‏ایم.
آزاد کردن یکى از کنیزانش را به خاطر آن که یک دسته ریحان به آن حضرت «هدیه» داد، شنیده‏ایم.
نمازهاى با حال و رکعات بسیار نمازش را در شبانه روز روایت کرده‏اند.
هر یک از این‏ها درسى براى «چگونه زیستن» است.
هم از معنویت و توجه به خدا و نیایش‏هاى شبانه‏اش باید درس گرفت، هم از توجه به علم و دانش و بصیرت او.
هم ادب و حسن خلق و رفتار شایسته با فرزندان و اهل خانه را، هم ایثار و سخاوت و بذل و بخشش را از وى باید الهام گرفت، هم درس رأفت و مهربانى را در مکتب وفا و مهر و عاطفه دینى وى باید آموخت.
«روز پاسدار» روز شماست.
«حسین»(ع) امام و الگوى شماست، در همه حال، در همه جا، براى تمامى شما.
چه در جنگ و چه در صلح.
چه در میدان جهاد و چه در شجاعت و بى‏باکى.
چه در روحیه شهادت‏طلبى، چه در عبادت‏هاى نیمه شبى.
گرامى باد میلاد این رهبر و پیشوا، که هم ولادتش، برکت آفرین است، و هم زندگانى‏اش حیات بخش است، هم شهادتش، حماسه آفرین و شورگستر...
اگر راه معنى مى‏جویید، در او بجویید.
اگر عزت و آزادگى مى‏طلبید، رهپوى عاشورایش باشید.
اگر اهل سیر و سلوکید، اگر جویاى عرفان نابید. اگر به افقى دوردست‏تر از مادیات و بلندتر از روزمرگى‏ها مى‏نگرید، باز هم در «آینه حسین» بنگرید.
الگویتان در همه حال و در همه کار، «حسین» باد... و دل و جانتان «حسین آباد»!
(استاد جواد محدثى) میلاد علمدار عشق و روز جانباز گرامى باد
اى عباس! پاک بازى و ایثار همزادى براى تو نیافت و مردانگى و فتوت نامى آشناتر از تو نشناخت.
اى عباس؛
شرمسار باد کف آبى که به یاد عطش کودکان، به روى آب ریختى، که از آن پس همه آبها بسان عرق شرمى بر پیشانى زمین نشستند و هیچ آبى آبرومندتر از تو ندید.
آرى عباس الگوى راستین جوانمردى و مظهر ایثار، پدر فضیلتها و تجسم عینى ارزشهاى والاى مکتب حسینى است. عباس چونان اقیانوس بى‏کرانى است که همه چشمه‏هاى زلال فضیلت و فتوّت و غیرت را در ژرفاى قلب خود نگاه داشته است.
عباس مشعلدار هدایت نسلهاى تشنه در تاریخ بشر است، زیرا سیمرغ دل هیچ عاشقى آشیانى فراتر از او نیافته است. هر آن کس که با نام عباس آشناست. در تیرباران حوادث برادر را رها نمى‏کند.
امروز جانبازان آیینه‏هاى روشن سخاوت و حمیّت و وارثان پاکبازى مکتب ابوالفضل هستند. عباس شمع فروزانى است که تا نهایت تاریخ به همراه آن شعله مقدس، دامن گسترده است و همه قلبها و قطبهاى منجمد را به گرمى و تپش و حیات مى‏خواند.
کاروانى که پس از او با 72 پرچم، کوچه‏هاى غفلت را پیمود، هنوز هم بر ما مى‏گذرد.
اى سپر بلاى حسین علیه السلام شرم باد «فرات» را که با عطش تو پاى رفتن داشت، چگونه در دامنت نیاویخت و با تو تا کنار خیمه‏ها همسفر نشد.
میلاد علمدار نینوا، ابوالفضل العباس علیه السلام و روز جانباز بر همه ره‏پویان، به ویژه جانبازان و حماسه سازان تهنیت باد. فرزند مکّه‏
روز پنجشنبه پنجم شعبان سال 38 هجرى قمرى فرزند مکه و منى، فرزند زمزمه‏هاى زمزم و صفا، فرزند عاشوراى آتش و عطش، فرزند شور و شهادت و اشک، سید ساجدان و امام زاهدان على بن الحسین علیهما السلام چشم به دنیا گشود.
این بقیه کربلا پس از پدیده عاشورا که در برابر چشمانش اتفاق افتاد و «ذبح عظیم» از همان نقطه‏اى که او هم ایستاده بود، جریان یافت. هر جا که آبى مى‏بیند، کربلاى بى آبى را براى همه مردم به شرح مى‏نشیند! و هرگاه گوسفندى سربریده را مى‏نگرد، حکایت «ذبح عظیم» را سر مى‏دهد و روایت سرهاى بریده را در کوچه‏ها و محلّه‏هاى سکوت به فریاد مى‏رساند و اشک‏هاى شور و شوق و تپش را تا هر کجا که مى‏شود به طوفان تبدیل مى‏کند.
فرا رسیدن عید الگوى عبادت و نماز و زهد و ورع، امام زین‏العابدین علیه السلام را به محضر مقدس ولى عصر ارواحنافداه، مقام معظم رهبرى مدظله العالى و شیعیان و موالیان حضرتش، تبریک و تهنیت عرض مى‏کنیم. باشد که از زندگى پیشوایان عزیزمان، درس دنیا و آخرت را فرا بگریم.

پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 104