آیت اللّه قاضى‏ قهرمان عرصه جهاد، علم و اخلاق‏

دهم آبان سالروز شهادت قهرمان عرصه جهاد و علم و اخلاق، آیت اللّه قاضى است.
آیت اللّه قاضى که در سال 1358 در سنگر نماز و محراب به شهادت رسید، در سال 1333 قمرى در تبریز دیده به جهان گشود.
تحصیلات مقدماتى علوم دینى را از پدر بزرگوار و عم گرامى خود میرزا اسداللّه در مدرسه طالبیه تبریز آموخت و در هنگام قیام مردم تبریز به اتفاق پدرش توسط رضاخان به تهران تبعید شد و پس از چند ماه توقف در تهران و رى به تبریز مراجعت نمود. سپس به حوزه علمیه قم مشرف و مشغول تحصیل علوم مذهبى گردید. در دوران تحصیل از محضر مراجع عظام آیت اللّه حجت، آیت اللّه صدر، آیت اللّه بروجردى و امام خمینى کسب علم نمود. بعد از آنکه در قم از محضر علماء بهره برد. راهى حوزه علمیه نجف شد و در آنجا نیز از محضر علماء بزرگى چون آیت اللّه حکیم، عبدالحسین رشتى، میرزا باقر زنجانى، و علامّه محمد حسین کاشف الغطاء کسب فیض کرد. سرانجام بعد از چند سال به ایران بازگشت و در تبریز اقامت گزید.
در تبریز آیت اللّه قاضى نماینده تام الاختیار امام بودند و از این جهت مسئولیتى سنگین برعهده داشتند، آیت اللّه قاضى از هنگامى که مبارزه با طاغوت را بر خود فرض نمود. هیچگاه در این مورد کوتاهى و قصور نورزیده و همواره به مبارزه و حرکت در مسیر حق مى‏اندیشیدند و مردم را نسبت به مسائل و مشکلات روشن مى‏نمودند.
مبارزات مردم مسلمان که به رهبرى امام خمینى صورت گرفت، ایشان نیز فعالتر از گذشته به مبارزه علیه رژیم پرداختند، به همین جهت رژیم شاه این عالم مبارز را در زندان قزل قلعه محبوس و سپس به شهرهاى بافت کرمان و زنجان تبعید نمود. شهید قاضى تحت فشارهاى روحى و جسمى که از جانب رژیم به ایشان وارد شده بود بیمار شدند و مدت سه ماه در بیمارستان بسترى گردیدند. پس از آنکه شهید قاضى سلامتى نسبى خود را بدست آورد و از بیمارستان خارج شد رژیم وى را به عراق تبعید کرد. پس از اتمام دوره تبعید، ایشان به ایران بازگشت و در تبریز اقامت گزید.
آیت اللّه قاضى پس از استقرار در تبریز مبارزات خویش را همچون گذشته براى سرنگونى رژیم طاغوت و به ثمر رساندن انقلاب اسلامى ادامه داد. پس از پیروزى انقلاب اسلامى نیز در راه خدمت به اسلام و انقلاب همت گماشت و توطئه‏هاى فراوانى را که در خطه آذربایجان از جانب استکبار جهانى علیه انقلاب اسلامى طرح ریزى مى‏شد وى با تدبیر و کاردانى نقش بر آب مى‏کرد و بویژه در زمینه آگاه‏سازى مردم نسبت به حزب آمریکائى خلق مسلمان و توطئه‏هاى آن تلاش فراوان مى‏نمود.
آیت اللّه قاضى از آنجا که از کوشش در راه اهداف اسلام و پیشبرد انقلاب اسلامى لحظه‏اى کوتاهى نمى‏کرد و پیوسته با عوامل فتنه جو و توطئه گر مبارزه مى‏نمود. همیشه مورد بغض شدید دشمن قرار داشت تا جائیکه به آن شهید بزرگوار دروغهاى زیادى مى‏بستند و تهمتهاى فراوانى مى‏زدند و ایشان را تهدید به قتل مى‏نمودند. وى نیز مردانه در برابر اینگونه تهدیدها مى‏گفت: مرا تهدید به قتل مى‏کنند، من از شهادت نمى‏ترسم آماده‏ام و از خدا مى‏خواهم.
یکى از نمودهاى روشن شخصیت آیت اللّه قاضى وجود علم وافر در ایشان بود. وى گذشته از آنکه مقالات مفید و محققانه‏اى در پاره‏اى مجلات دینى عرب زبان از خود به یادگار گذاشته‏اند. صاحب تألیفات فراوانى نیز مى‏باشند که تعدادى از آنها هنوز به صورت خطى مى‏باشد و در مجموع حدود 30 اثر مکتوب از آن بزرگوار به صورتهاى مختلف به یادگار مانده است.
شهید آیت اللّه قاضى، گذشته از آنکه در علم و دانش صاحب نام و مشهور بود از نظر اخلاقى نیز از چهره‏هاى ممتاز بشمار مى‏رفت و بسیارى از صفات نیک را در وجود خودش جمع ساخته بود.روحیه ظلم ستیزى و قاطعیت از صفات بارز ایشان بود. یکى از یاران نزدیک آن شهید درباره خصوصیات ایشان چنین مى‏گویند:
روحیه ایشان بسیار انقلابى و اراده ایشان از هر جهت قاطع بود. وقتى تصمیم مى‏گرفت از هیچ چیز نمى‏ترسید. در برابر دشمنان شدیداً متهوّر و سازش‏ناپذیر و در برابر دوستان همیشه مؤدّب، خاضع و متواضع بود. از نظر قلم، فوق العاده بود، که کتابها و حتى مقالات زیادى در مجلات مصر از ایشان چاپ شده که بسیار مفید بوده است.
اطلاعات ادبى‏شان بسیار وسیع بود، آگاهیشان در رابطه با تفیسر و نهج البلاغه و تاریخ ائمه اطهار بسیار وسیع بود. در این جهت کتابهاى زیادى نوشته است.
مطالعات و تتّبع او کم نظیر بود و در مطالعه حوصله زیاد داشت. هر کتابى که مى‏گرفت قبل از این که مطالعه کند درجایش نمى‏گذاشت و در قفسه قرار نمى‏داد، کتابخانه بسیار معظمى داشت که کتابهاى خطّى بسیار ارزنده‏اى از اجدادشان به ارث رسیده بود و خودشان هم مقدارى خریده بودند کتابخانه او شاید بتوان گفت در ایران از کتابخانه‏هاى شخصى بسیار کم نظیر است و خیلى کتابهاى مفید داشت.
از نظر اعتقاد به مسئله ولایت فقیه ایشان از سال 42 وقتى صحبت مى‏شد، روى مسأله ولایت فقیه تکیه مى‏کرد و لذا به امام امت شدیداً معتقد بود و علاقه داشت. از اولین کسانى بود که در آذربایجان شرقى تقلید امام را به مردم توصیه مى‏کرد و بخصوص بعد از آیت اللّه حکیم ایشان مردم را به امام خمینى قدس سره الشریف ارجاع مى‏دادند.
آیت اللّه قاضى از شهادت بعنوان یک آرزوى بزرگ یاد مى‏کرد و گاهى رسیدن به این آرزوى بزرگ را خاضعانه از خداوند طلب کرده و مى‏گفت:
«کاش من هم مثل آقاى مطهرى روزى شربت شهادت بنوشم.»
سرانجام شش ماه پس از شهادت استاد مطهرى ایشان نیز به آرزوى خود رسیدند، وى در تاریخ دهم آبان ماه سال 1358 هنگامى که نماز مغرب و عشاء را در مسجد شعبان بجا آورده و عازم منزل بودند پس از عمرى تلاش در راه احیاى ارزشهاى دینى و کوشش در جهت خودسازى و مبارزه بى امان فرهنگى - سیاسى علیه مظاهر الحادى در سنگر دین بدست گروهک منحرف و مزدور فرقان به شهادت رسیدند و با شهادت خود دنیایى افتخار نصیب خویش کرده و یک جهان رسوایى براى دشمان خویش باقى گذاشتند.


پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 113