هاآرتص: احمدى نژاد مى‏تواند به لبخند خود ادامه دهد

روزنامه صهیونیستى هاآرتص در واکنش به سخنان دکتر محمود احمدى نژاد اعتراف کرد که ایران توانایى تقویت جایگاه خویش را دارد و نگرانى خاصى از تحریم‏هاى اقتصادى یا نظامى ندارد متن کامل این مقاله که در نداى قدس وابسته به جهاد اسلامى فلسطین، ترجمه شده است، در پى مى‏آید: داده‏ها و اطلاعاتى که در پى مى‏آید مى‏تواند به فهم دشوارى اعمال تحریم‏هاى اقتصادى علیه ایران کمک کند:
در اوایل 2006 حجم مبادله بازرگانى بین ایران و چین حدود 8 میلیارد دلار مى‏رسید و تا پایان این سال حجم آن به 10 میلیارد دلار خواهد رسید.
خط لوله انتقال گاز از ایران به هند 10 میلیارد دلار هزینه در بر خواهد داشت و حجم زیادى از نیازمندى هند را از گاز تأمین خواهد کرد.
روسیه هم تا چندى دیگر آخرین مراحل عقد قرار داد یک میلیارد دلارى فروش سلاح به ایران را به پایان خواهد رساند.
افزایش قیمت نفت هم ایران را به یکى از کشورهاى ثروتمند تبدیل کرده است که مى‏تواند مبالغ قراردادهایش را نقداً بپردازد و کشور را به سوى شکوفایى اقتصادى پیش ببرد.
رهبران این کشور معتقدند که در وضعیت بسیار خوبى به سر مى‏برند به نحوى که مى‏توانند پیشنهاد میانیجگرانه روسیه را در مورد پرونده هسته‏اى نادیده بگیرند. زیرا مى‏تواند روى وتوى چین علیه هر نوع قطعنامه بین المللى که منجر به تحریم ایران گردد، اعتماد کند.
در جبهه داخلى نیز ایران مى‏تواند از آزادى عمل خویش لذت ببرد. انتخابات ریاست جمهورى توانست راهى را که از سه سال پیش آغاز شده بود به پایان رساند. و محافظه کاران اکثریت در این کشور از شوراى شهر گرفته تا قوه مقننه و مجریه را به دست گیرند.
با توجه به این قدرت - که اصلاحگرایان در به وجود آمدن آن سهیم مقصر هستند - احمدى نژاد مى‏تواند به راحتى اسرائیل و آمریکا را به باد ناسزا بگیرد، کوره‏هاى آدم سوزى را زیر سؤال ببرد، و پیشنهاد بازگشت یهودیان را به اروپا بدهد بدون آنکه این سخنان تأثیرى در جایگاهش در ایران به وجود آورد.
در حقیقت رئیس جمهور ایران اکنون داخل چارچوبى از حکومت قرار گرفته که رهبر انقلاب آنرا تعیین مى‏کند.
جایگاه ایران از دید کشورهایى چون روسیه و چین که صاحب حق وتو هستند و نیز از نگاه کشورهایى دیگر همچون ژاپن، هند و پاکستان که از این حق برخوردار نیستند این حقیقت را به اثبات مى‏رساند که غرب از گزینه‏هاى حقیقى براى تهدید ایران و جلوگیرى از دستیابى این کشور به تسلیحات اتمى نیست. و این تهدیدها چه حقیقى باشند و چه ساختگى راه به جایى نمى‏برند.
این طرز تلقى کاملاً واقعى است و تا زمانى که سازمان‏هاى بین المللى مانند آژانس بین المللى انرژى اتمى و شوراى امنیت سازمان ملل در دو نوع اتفاق نظر و تفاهم در مورد نحوه حل و فصل مسئله اتمى ایران محصور و گرفتار هستند راهى از پیش نخواهند برد.
یکى از دو تفاهم دور از ذهن باقى گذاردن رهبرد نظامى است، نبود یقین کامل در مورد تلاش‏هاى هسته‏اى ایران و درس گرفتن از جنگ علیه عراق مهمترین انگیزه‏ها و دلایل حامیان این نظریه هستند.
دومین تفاهم موجود در چارچوب حمایت چین و روسیه از ایران است زیرا با توجه به روابط ویژه اقتصادى تهران با این دو کشور نمى‏توان روزنه‏اى براى موفقیت تهدید به تحریم اقتصادى پیدا کرد.
البته در این چارچوب نباید تجربه آمریکا در استفاده و همکارى با ایران در آرام کردن اوضاع عراق براى فراهم کردن زمینه خروج خود از این کشور را فراموش کرد.
طى دو هفته گذشته زلماى خلیل زاد تلاش فراوانى براى یافتن یک مذاکره کننده ایرانى کرد اما نتوانست راهى به جایى برد و این خود نشان از احساس قدرتى است که میان ایرانیان است.
اگر از تمامى این مسایل هم بگذریم تسلیحات اتمى ایران از نگاه اروپا، روسیه و چین تنها به عنوان ناقض توازن جهانى نگریسته مى‏شود نه یک تهدید مستقیم و آنى.
این موضع دقیقاً در نقطه مقابل مواضع اسرائیل است که از نقص و برهم خوردن توازن قوا چندان متأثر نمى‏گردد همانطور که در مورد مسابقه تسلیحات اتمى هند و پاکستان متأثر نشد و اصولاً معاهده منع انتشار تسلیحات اتمى را امضا نکرده است، اما فعالیت‏هاى اتمى ایران را تهدید مستقیمى علیه خود و تنها علیه خود مى‏داند.
اینجا علت دیگرى هم براى پشت کردن جهان به خواست‏هاى اسرائیل وجود دارد، زیرا جامعه جهانى به پرونده اتمى ایران به عنوان یک مشکل تنها براى اسرائیل مى‏نگرد، این حقیقت دشوارى‏ها را براى بسیج جهانى مشترک علیه ایران افزایش مى‏دهد، و هرگاه که اسرائیل این مسئله را پیش کشید، پرداختن به مسئله ایران دورتر شد.
دام مضاعفى هم در این میان وجود دارد دام آمریکا که براى دو شریکش روسیه و چین انداخته شده است و دام دوم دامى است که اسرائیل براى قانع ساختن جهان در مورد تهدیدهاى ایران با آن مواجه است که هر دو به شکل جالبى به نفع ایران عمل مى‏کنند.
به هر شکل باید گفت که حتى اگر ایران واقعاً هم سلاح امتى تولید نکند بازهم خواهد توانست از آن به عنوان حربه‏اى تهدیدآمیز استفاده کرده و با تکیه بر اختلاف نظر افکار عمومى براى پیشبرد این راهبرد سود برد.
پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 57