ازمیان خبرها...

این مرزهای جنوبی ناآرام!

تقریبا همه 13 کاندیداهای ریاست جمهوری مصر از اسلام گرای  تا میانه رو و یا حتی لیبرال، همگی بر این عقیده هستند که پس انتخابات 23 ماه می (3 و4 خردادماه) مردم و کشورهای جهان شاهد رویکرد و خط مشی جدیدی از دولت مصر در برابر رژیم صهیونیستی خواهند بود. لذا هر یک از این نامزدها سعی دارند از این خواست عمومی به عنوان یک برگ برنده استفاده کنند.

همانگونه که در مصر بر تغییر رویکرد درقبال رژیم صهیونیستی اتفاق نظر وجود دارد، در سرزمین های اشغالی نیز این وحدت نظر شکل گرفته است که انتخابات مصر خطرناک تر از چیزی است که انتظارش می رفت، زیرا رویکرد مقابله با اسراییل در مصر حاکم شده است. این بدترین خبر ممکن برای تل آویو است. اگرچه برخی از کاندیداها گذشته روشنی نداشته و در رژیم مبارک جایگاه های قابل توجهی داشته​اند، اما جو عمومی مصر آنها را ناگزیر از صهیونیسم ستیزی؛ حداقل در شعار کرده است.

روزنامه صهیونیستی "جروزالم پست" در این باره نوشت که ارتش اسراییل در صورت به قدرت رسیدن اسلامگرایان و در شرایط بحرانی شدن روابط مصر و اسراییل و لغو معاهده کمپ دیوید، در کوتاه مدت باید آماده درگیر شدن در یک جنگ احتمالی با مصر باشد، زیرا شواهد حاکی از آن است که در درجه اول ملت مصر مخالف رابطه با اسراییل به شیوه دوران حسنی مبارک است و از طرف دیگر مواضع گذشته و فعلی جماعت اخوان حکایت از تقابل این گروه با اسرائیل دارد. چندی پیش یکی از مقام های جماعت اخوان المسلمین مصر به صراحت تاکید کرد که آنها تحت هیچ شرایطی اسراییل را به رسمیت نخواهد شناخت و درباره قرارداد کمپ‌دیوید پارلمان و مردم مصر تصمیم گیری خواهند کرد. لذا این سؤال پیش می​آید که آیا مرزهای جنوبی سرزمین های اشتغالی بار دیگر ناآرام خواهد شد؟

فراتر از اشغالگری

شیخ خلیفه بن سلمان نخست وزیر بحرین از طرح الحاق این کشور به عربستان سعودی که توسط ملک عبدالله پادشاه عربستان پیشنهاد داده شده است، استقبال کرد. بن سلمان که دارای روابطی محکم با آل سعود است و در41 گذشته نخست وزیر بحرین بوده، مدعی شد که الحاق بحرین به عربستان به گسترش امنیت در منطقه خلیج فارس کمک خواهد کرد. این طرح که شاید منحصربفردترین در نوع خود باشد بدون توجه به افکار عمومی اعلام شده است . بطوری که دیکتاتوری حاکم بر منامه خود را بی نیاز از توجه به اصول اولیه حاکم بر مناسبات بین الملل می​داند. مخالفان رژیم تاکید دارند که هرگونه توافقی برای الحاق بحرین که استقلال این کشور را خدشه دار کند، مردود است. علنی شدن این طرح پس از ملاقات وزیر خارجه بحرین با هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه آمریکا نشان می​دهد که موافقت ایالات متحده به عنوان تصمیم گیر اصلی در مناسبات عربستان و بحرین پیش از این گرفته شده و یا به عبارت بهتر این طرح آمریکایی است.

ناکام ماندن سیاست سرکوب برای بیش از یک سال نشان می دهد که آمریکایی ها که به صراحت  حاکمان سفاک بحرین را متحد استراتژیک خود نامیده​اند، به ابداع روش الحاق روی آورده اند تا راحت تر بتوانند با استفاده از ماشین سرکوب آل سعود با انقلابیون بحرینی برخورد کنند. 

بازگشت پوتین

ولادیمیر پوتین پس از چهار سال دوری از قدرت مجددا به مسند ریاست جمهوری بازگشت تا کابوس کشورهای غربی تبدیل به واقعیت شده باشد. آنها تمام تلاش خود را برای جلوگیری از به قدرت رسیدن مجدد وی به کار گرفتند و حتی در انتخابات مجلس دوما با رمز تقلب، حملات رسانه​ای وسیعی علیه این کشور سازماندهی کردند. علیرغم اینکه انتخابات به طور مستقیم و بوسیله دوربین های نصب شده در شعبه​های اخذ رای از شبکه​های تلویزیونی و اینترنت پخش می​ شد، اما کوبیدن بر طبل تقلب ادامه یافت.

تقابل روسیه با ایالات متحده و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) باعث شده است که مسکو عملا درمقابل رویکرد راهبردی آنها در اروپای شرقی و خاورمیانه قرار گیرد. بی​اعتنایی ناتو به نگرانی​های روسیه در باره سپر دفاع موشکی در اروپای شرقی، حوزه جدال طرفین را گسترش داده است.

بررسی مواضع پوتین در دوران پیشین ریاست جمهوری​اش و مسائلی که هم اکنون مطرح می​کند به خوبی دلایل کشورهای غربی درباره مخالفت با بازگشت وی به کرملین را نشان می​دهد. زیرا وی در مقابل پیشروی غرب به حیات خلوتهای سابق روسیه، با سیاست​​های آنها در قبال سوریه و ایران مخالفت می​کند. پوتین به کشورهای غربی در باره مداخله در سویه هشدار داده و تاکید کرده است که کشورش تسلیم فشارهای آنها نخواهد شد. وی همچنین از مواضع آنها درقبال برنامه هسته​ای ایران انتقاد و آنرا افراطی ارزیابی کرد.

کشورهای غربی نیز با بهانه تقلب در انتخابات مجلس و سپس ریاست جمهوری روسیه به دنبال اعمال فشار بر این کشور برای کاستن از قدرت اثرگذاری آن با مخدوش کردن مشروعیت وی در معادلات خاورمیانه مانند مورد سوریه بودند. شکست در بازگرداندن مردم روسیه در رای دادن به ولادیمیر پوتین باعث تغییر سیاست و استفاده از رمز "تقلب" شد که عملا ثمری نداشت.

به گزارش خبرگزاری رویترز، پس از مشارکت مردم سوریه در همه پرسی اصلاح قانون اساسی این کشور "ولادیمیر پوتین" به کشورهای غربی درباره مداخله آنها در امور سوریه هشدار داد و نشان داد که در رای خود برای اتخاذ مشی مستقل مصمم است.

قطر و دست دوستی به سوی سوریه!

 چندی پیش خاندان آل ثانی که در قطر حکمرانی می​کنند، پس از ناامید شدن در ساقط کردن بشار اسد و غلبه دولت سوریه بر تروریست​های مسلح،  ظاهرا تغییر سیاست داده و در تلاش برای برقراری ارتباط با این کشور برآمد.

 آخرین بار، چند ماه پیش شیخ حمد بن جاسم آل ثانی امیر قطر با بشار اسد رئیس جمهور سوریه تلفنی تماس گرفت تا عید قربان را به او تبریک بگوید. البته درواقع با این مکالمه تلفنی او می​خواست درهای سوریه را به روی قطر برای ایفای نقش میانجی بازکند، اما بشار اسد در این مکالمه تلفنی به او اجازه نداد چارچوب گفتگوی خود را از مناسبت تبریک عید قربان خارج کند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبری العالم، سران کشورهای عربی و غربی در طول چند ماه گذشته طرح‌ها و ایده‌های مختلفی برای پایان دادن جنگ خودساخته در سوریه ارائه داده‌اند که همه این طرح‌ها از سوی طرف سوری رد شده است که آخرین آن مربوط به طرح امیر قطر است که توسط یک فرستاده عربی برای مقامات سوریه فرستاده شد، اما با پاسخ تحقیرآمیز سوری‌ها مواجه شد. دوست مشترک امیر قطر و رئیس جمهور سوریه که خود نیز یک رئیس عربی است، گله‌مندی امیر قطر مبنی بر اینکه رئیس جمهور سوریه از هر گونه گفتگو با او درباره اوضاع کشورش در مکالمه تلفنی خودداری کرده را منتقل کرد.

ظاهرا طرح قطر از چند بند تشکیل شده است: نخست آشتی میان دو کشور. دوم نقشه راهی متشکل از چند بند که مهم ترین آنها آوردن یک نخست وزیر سنی از اخوان المسلمین است. قطر مخالفان سوریه را به برگزاری کنفرانسی در دوحه دعوت کرده و متعهد می شود که در این کنفرانس بر مخالفان سوریه اعمال نفوذ کند تا گفت‌وگو با نظام سوریه را بپذیرند. اما پاسخ سوریه به طرح قطریها تنها یک کلمه بود: نه!

منابع سوری می گویند دمشق  نقش میانجی قطر برای حل بحران سوریه را قبول ندارد بلکه امیدوارند که قطر به صراحت اعلام کند که از سیاست مسلح کردن مخالفان و هم‌دستی با طرح‌ها و برنامه‌های خارجی برای ضربه زدن به ثبات سوریه عقب نشینی کرده است

کردستان عراق، ابزاری برای اجرای طرح خاورمیانه بزرگ

 

مشخص شدن ابعاد پنهان طرح خاورمیانه بزرگ که در دوران جورج بوش پسر اعلام شد، نشان می​دهد که این طرح چیزی جز برنامه تجزیه منطقه نیست. از بین بردن قدرت های مهم منطقه و تبدیل آنها به واحدهایی کوچک، هدف غایی ایالات متحده است تا بدین وسیله امنیت رژیم صهیونیستی حفظ شود و این رژیم دغدغه​ای بابت به خطر افتادن موجودیت خود نداشته باشد.

اظهارات  اخیر مسعود بارزانی درباره نوری المالکی نخست وزیر عراق و سخنان صریح وی در باره جدا شدن کردستان عراق در آینده نزدیک، نشان می​دهد که گروه هایی خاص در کردستان عراق به ابزار اجرای این پروژه آمریکایی-صهیونیستی تبدیل شده اند.

براساس گزارش روزنامه عراقی "فایرات"، بارزانی در اظهارنظری به صراحت گفت که نخست وزیر عراق در حال سوق دادن کشور بسوی یک بحران بزرگ است. بارزانی از استقلال کردستان عراق هم سخن گفت. مساله کرکوک، مناطق مورد اختلاف و مساله استخراج نفت و تقسیم درآمد حاصل از آن میان حکومت عراق و اقلیم کردستان و نیز مساله تحویل دادن طارق‌ هاشمی ازجمله مسایل مورد اختلاف عراق و اقلیم کردستان است.

بارزانی به هر بهانه​ای مساله استقلال کردستان عراق را پیش کشیده و به حاشیه سازی برای دولت مرکزی عراق به نخست وزیری مالکی می پردازد. وی حاضر است در این راه  حتی با مقامهای سنی عراقی که با کردها  روابطی نه چندان دوستانه و همراه با کینه های تاریخی دارند نیز همداستان شود. حمایت وی از طارق الهاشمی که به اتهام اقدامات تروریستی تحت تعقیب است مصداق بارز این تغییر سیاست است. این درحالی است که جلال طالبانی رییس جمهور عراق اعلام کرد که استقلال، به سود کردها نیست

هدیه نفتی آل سعود به آمریکا

سیاست نفتی عربستان سعودی نشان می دهد که این کشور درآمدهای نفتی خود را به صورت خرید سلاح و سرمایه گذاری در بانک های آمریکایی به ایالات متحده بازمی​گرداند. فعالیت بیش از 250 شرکت آمریکایی در عربستان، خریدهای تسلیحاتی سالیانه 30 تا 40 میلیارد دلاری و 700 میلیارد دلار سرمایه گذاری در بانکهای آمریکایی، گوشه​ای از سیاست آل سعود است. براساس گزارش موسسه آمارهای ملی امارات که در سال 2011 منتشر شد، جمع آمار درآمد نفتی عربستان از سال 2005 به بیش از 1300 میلیارد دلار می رسد.

 همچنین براساس گزارش خبرگزاری بلومبرگ، مجموع درآمدهای عربستان در سال 2012 به یک تریلیون و 150 میلیارد ریال سعودی (307 میلیارد دلار) می​رسد که 90 درصد آن شامل فروش نفت خواهد بود.

طبق اعلام موسسه "جدوه" که یک موسسه عربستانی است، تولید نفت خام عربستان در سال جاری میلادی به میانگین روزانه 9 میلیون و 600 هزار بشکه می​رسد که در مقایسه با برآورد دسامبر 2011 روزانه 800 هزار بشکه رشد نشان می دهد.

 از سوی دیگر براساس آمارها، آل سعود از سال 2007 تا 2010 بیش از 13 میلیارد و 800 میلیون دلار سلاح از ایالات متحده خریداری کرده است. این خریدهای نظامی سرسام آور درحالی انجام می شود که عربستان فاقد پرسنل کافی نظامی برای استفاده از آنها است و شکست ارتش این کشور دربرابر  نیروهای الحوثی​ یمن نشان داد که خرید این سلاح ها تنها هدیه ای به ایالات متحده است و تنها باعث هدر رفتن منابع مالی حاصل از فروش نفت خام شده و کمکی به ارتش این کشور نخواهد کرد. این ولخرجی ها در شرایطی روی می دهد که نرخ بیکاری به ویژه بین تحصیل‌کردگان و کارگران غیرحرفه‌ای و ماهر در عربستان، به 30 درصد می‌رسد.

به نوشته روزنامه "فایننشال تایمز"، قراردادهای نفتی میان عربستان و آمریکا برای اقتصاد ورشکسته آمریکا حیاتی است و درواقع این قراردادها، منجی اقتصاد بحران زده آمریکاست که می‌تواند تأمین کننده هزاران شغلی باشد که در سال‌های اخیر از دست رفته و اقتصاد آمریکا را با افزایش نرخ بیکاری مواجه کرده است.

"بانکور"پول واحد جهانی!

 

صندوق بین المللی پول در گزارشی اعلام کرد که بانکور به عنوان یک ارز جهانی باید مورد توجه قرار گیرد. سقوط آزاد دلار در بازارهای جهانی و کاهش توان یورو و بحران های داخلی اتحادیه اروپا باعث شده است که فکر ایجاد ارزی جهانی زنده شود.

"بانکور"(Bancor) نامی است که "جان مینارد کینز" اقتصاددان انگلیسی در دهه 1940 به عنوان یک ارز فرا ملی پیشنهاد داد، اما در نهایت به دلیل مخالفت آمریکا نتوانست اجرایی شود. براساس این طرح، بانکور می بایست به عنوان یک ارز در معاملات بین المللی و در عرصه تجارت جهانی در چارچوب اتحادیه بین المللی شفافیت(International Clearing Union) مورد استفاده قرار گیرد.

به نوشته مایکل اسنایدر کارشناس اقتصادی در آمریکا، این گونه به نظر می رسد که آمریکا دیگر نمی تواند بر این موضوع پافشاری کند که دلار کماکان به عنوان ارز رایج و غالب خواهد ماند و دلایل متعددی وجود دارند که دلار آمریکا تقریبا به پایان خط نزدیک شده است و اوضاع به شدت در حال تغییر است و کشورها از مدت ها قبل به فکر چاره افتاده اند.

"مایکل پین" از افسران پیشین ارتش آمریکا هم در مقاله ای نوشت: به علت سیاست های آمریکا، تضعیف دلار روند روبه رشدی گرفته است و به همین دلیل زندگی آمریکایی به مخاطره خواهد افتاد. در نتیجه بحرانی بسیار بزرگتر از بحران سال 2008 پدید می آید که ضمن ایجاد تورم فزاینده، نرخ بهره را افزایش می دهد و تاثیرات تعیین کننده ای بر زندگی همه آمریکایی ها خواهد داشت. اکنون تقاضا برای دلار هنوز بالاست و مردم آمریکا سختی را احساس نمی کنند در صورتی که دلار از چرخه جهانی کنار برود، بدهی های دولت آمریکا مشکل بزرگ دیگری خواهند بود که مردم این کشور نیز با آن دست به گریبان می شوند. صندوق بین المللی پول در گزارش خود با عنوان "انباشت و ثبات پول بین المللی" ضمن بررسی آینده ارزی جهان ضمن معرفی بانکور، یک بانک مرکزی جهانی را در آینده تضمین کننده ثبات ارزش ذخایر عنوان می​کند که به یک اقتصاد خاص وابسته نیست! این طرح نشان می دهد که نظام حاکم بر اقتصاد جهانی به دنبال کنترل از مرکز تمام مبادلات پولی و تجاری بین المللی است.

سایت "سوورین ایندپندنت" sovereignindependent موضوع طرح صندوق بین المللی را نوعی توطئه عنوان کرد و نوشت: طرح جاگزینی بانکور به جای دلار طراحی شده، دسیسه ای برای پنهان کردن سقوط دلار است. صندوق بین المللی پول به دنبال آن است تا در صورت اشتباه دولت ها، منابع ملی کشورها را ببرد، همانطور که نفت و گاز کشورها را با خود می برد.

منتقدان اعتقاد دارند که در نهایت این بانک جهانی و ارز جهانی علیرغم ادعاها در مورد استقلال آنها، نیز تحت سیطره بانک های غربی همچون ECB، Bank of England و Federal Reserve و بانک های مرکزی کشورهای قدرتمند غربی خواهد بود.

سقوط آزاد اقتصاد ترکیه

هیاهوی به راه افتاده در باره اقتصاد ترکیه که در سال های اخیر شدت پیدا کرده بود با اعلام کاهش شدید در رشد اقتصادی این کشور فروکش کرده است. بررسی آمارها نشان می دهد که رشد اقتصادی ترکیه در سال 2012 میلادی به کاهش یافته و به 1 تا 2 درصد خواهد رسید.

به گزارش شبکه خبری "سی. ان. بی. سی-ای" ترکیه به نقل از "زو مین" معاون صندوق بین المللی پول پیش​بینی می​شود، در سال 2012 میزان سرمایه گذاری​ها و تقاضا در ترکیه نیز با کاهش روبرو شود. کاهش رشد اقتصادی ترکیه محدود به سال 2012 نیست و این کشور در سال 2011 میلادی نیز شاهد رکود اقتصادی و افزایش نرخ تورم بود.

به نوشته پایگاه اینترنتی "یورونیوز" اروپا،‌ سرعت رشد اقتصادی در ترکیه کاهش یافته و آمار و ارقام نشان از عدم توازن اقتصادی بیش از حد دارد. دولت ترکیه رشد 5 درصدی را برای سال 2012 پیش بینی کرده است، اما تحلیلگران رشد اقتصادی 2 درصدی را برای این کشور تخمین زده اند.

خبرگزاری فرانسه نیز در تازه ترین گزارش خود از هشدار تحلیلگران نسبت به توقف رشد اقتصادی ترکیه در دو سال آینده خبر داد.

"دورموش یلماز" رییس پیشین بانک مرکزی ترکیه، وابستگی و اتکا به منابع خارجی را مهمترین عامل شکست در رشد اقتصادی کشورش دانست.

پیشتر، در تابستان سال 90 برخی از مقام های رژیم صهیونیستی اعلام کردند که رشد اقتصادی ترکیه به دلیل سرمایه​گذاری سرمایه​داران صهیونیست است و به مقام​های این کشور هشدار دادند که این سرمایه گذاری ها همیشگی نخواهد بود. منابع مستقل در ترکیه نیز از چند سال قبل نسبت به توزیع نابرابر ثمرات رشد اقتصادی دهه اخیر در این کشور هشدار داده بودند.

سودان جنوبی، آتش زیر خاکستر

عدم تعیین مرزهای بین کشورهای سودان و سودان جنوبی و به خصوص مناطق حاصل​خیز باعث ادامه تنش و درگیری بین طرفین شده است. سودان جنوبی در 9 ژوئیه 2011 برابر با 18 تیر 1390، پس از دهها سال نزاع با دولت مرکزی سودان که بیش از یک‌ و نیم میلیون کشته درپی داشت، از سودان جدا شد. این کشور تازه تاسیس اقدامات تحریک آمیزی را علیه سودان آغاز کرده است.

ارتش سودان جنوبی اصلی ترین حوزه نفتی سودان را در منطقه هجلیج به اشغال درآورد که واکنش شدید سودان را به دنبال داشت. این درگیری یکی از سخت ترین درگیری ها از زمان جدایی سودان جنوبی در تیر ماه سال 1390 بود. پارلمان سودان، دولت جنوب سودان را دشمن خود دانسته و از موسسه ها و نهادهای دولت سودان خواسته است که در برابر این اقدامات واکنش نشان دهند.

"ربیع عبدالعاطی" سخنگوی دولت سودان تاکید کرد که خارطوم هرگونه مذاکره با جوبا (پایتخت سودان جنوبی) را رد می کند. وی عدم استرداد میدان نفتی هجلیع را موجب از بین رفتن عظمت سودان دانست و ابراز کرد که ارتش ما هم اکنون نسبت به این امر عصبانی است و درصدد است که به ارتش جنوب سودان درس عبرتی بدهد.

"هاری فیرهون" پژوهشگر دانشگاه آکسفورد می گوید که هر دو طرف در انتظار هستند تا طرف دیگر در نتیجه درگیری داخلی و مشکلات اقتصادی و معیوب بودن چرخه سوخت ضعیف شود تا با آن وارد جنگ شود و طرف مقابل را شکست دهد.

"صابر حسن" رییس سابق بانک مرکزی سودان گفته است که وضعیت کشورش همچنان از سودان جنوبی بهتر است. اگرچه شاید ناچار شود دست به واردات سوخت بزند. وی اقتصاد کشورش را قابل انعطاف دانست و گفت که ما بحران زیادی را پشت سر گذا شته ایم ولی با وجود این انعطاف پذیری در زمینه اقتصاد بحران های موجود را نیز پشت سر می​گذاریم.

تعداد مشاهده مقاله: 79