راه روشن غدیر

حجت الاسلام والمسلمین جواد محدثی

 

زمان، عقیم بود و زمین، کویری خشک و بخیل از رویاندن.

خدا خواست تا چشمه‌ای همیشه جاری و خورشیدی هماره تابان بیافریند تا بشریت،‌ کام جان را سیراب و رواق دل را روشن سازد.

...«علی» را آفرید.

و او را خانه‌زاد خویش ساخت و خورشید وجودش از کعبه بر همة جهان تابید و انفجاری از «فجر انسانیت» و خیر و برکت پدید آورد.

علی«ع»، انسان ایده‌آل مکتب بود،

مدل چگونه زیستن و چگونه بودن و معیار حق و الگوی همة‌ خوبی‌ها و سرمشق همة پاکی‌ها.

یادش شورانگیز، نامش الهام‌بخش، زندگیش اسوه، سیره‌اش معیار، و غدیرش، «راه روشن در نگاه روز» است.

در کجای تاریخ، پیشوایی به «جامعیت» او می‌توان یافت؟

کدام دریای ژرف، چون علی«ع» در یک «غدیر» گنجید؟

کدام نسخه جز علی«ع» منحصر به فرد و بی‌بدیل است؟

کدام کتاب جز علی«ع»، بی‌نیاز از شرح و تفصیل است؟

کدام دفتر جز ولایت،‌ دیباچه‌ای خدارنگ دارد؟

و کدام دیوان، جز علی«ع» سرودة خداست؟

***

امام علی«ع»، یک کهکشان عظمت و صداقت و عبودیت است.

عصارة هستی، خلاصة وجود، جامع اضداد، مجمع فضیلت‌ها و گنجینة ارزش‌هاست.

آیا این همه کافی نیست که نگاهی دو باره و صد باره به علی«ع» داشته باشیم و به فضایلش، ابعاد الگویی‌اش، غدیر انسان‌‌سازش، حکومت عدل‌گسترش، شکوه بندگی‌اش و عظمت امامت و پیشوایی‌اش؟!

دل‌ها در برابر عظمت خورشیدگون این نخبه کمال به خشوع ایستاده‌اند.

شکوه ماندگاری که در وجود صاحب ذوالفقار متجلی است، چشم‌ها را خیره کرده است.

اگر تا پایان تاریخ و تا سپیده‌دم قیامت هم جن و انس، دم از علی«ع» و ولای او بزنند و سر بر آستان بلندش نهند و جرعه جرعه از کوثر وجودش و غدیر کرامتش نوشند، شایسته و زیبنده است، زیرا زمان به گواهی آن جادوانه مرد ایستاده و زمین، میراث‌دار فضایل اوست.

غدیرعلی«ع» هم چشمه‌ای لبریز از «آب حیات» و دریایی مواج از کرامت‌هاست.

***

ما در پی الگوی انسانیتیم.

سرمشقی برای انسان‌ها و ارزش‌ها،

کسی که در پی تماشای «سیمای مکتب» است، زندگی او را مرور می‌کند.

کسی که دنبال «الگوی حیات طیبه»‌ است، سیرة مولا را مبنای عمل قرار می‌دهد.

کسی که خدا را می‌جوید، از علی«ع» به خدا می‌رسد و به قول شهریار:

«به علی شناختم من بخدا قسم خدا را»

او سرآمد سالکان و قروة عارفان و فروغ راهجویان است.

در وجود و سجود، در قیام و قعود، در غیب و شهود، در هر چه هست و هر چه بود، او «معیار» است.

جلوه‌گاه کمالش نه یک «غدیر»، بلکه «دریاهای هفتگانه» است.

اوست که خاک را به افلاک رسانده و عرش و فرش را به هم گره زده و «خلق» را با «خالق» آشتی داده و بشریت را در کلاس بندگی نشانده است.

کدام «بنده» است که در «عبودیت خدا»، شاگرد مکتب علی«ع» نباشد؟

باری... «خط خدا» را سرمشق، علی است!

هر که با سیرة او همسان و همسوست، «علوی» است.

هر دلی خانة محبت اوست.

جانی که سرمست «شراب ولا» نیست، تهمت «بودن» است.

اگر آینه گردیم، در قاب دلمان جز سیمای علی«ع» نمی‌یابیم.

و اگر ما عشق شویم، جز عشق و محبت او را ارزندۀ مهرورزی نمی‌شناسیم.

آیا این همه کافی نیست که کلاس «علی‌شناسی» بگشاییم و خاضعانه در این مکتب و مدرسه، شاگردی کنیم؟!

***

«راه علی» چیست؟

راه او راه زندگی در بستر «طاعت خدا» و «کمال بنده» است.

آن پیشوای معصوم، تجربه‌های بلند یک زندگی خدایی را در قالب خطبه‌ها، نامه‌ها و کلمات قصار به رهپویان سعادت هدیه کرده است.

«نهج‌البلاغه» مجموعه‌ای نغز و حکمت‌آمیز از همین رهنمودهاست.

غدیر همیشه جوشان ولایت، سیراب‌کنندة جان‌های معرفت‌جویان است.

دریغ بر کام تشنه اگر از زمزم زلال «علی‌شناسی» سیراب نشود!

افسوس بر آن که بر کرانة چشمه‌سار «ولایت» ننشیند و دامن مهر و ولاء در این دریا نشوید.

دردا که بشریت، علی را نشناسد و درک نکند!

آن که علی«ع» را بشناسد، شیفته‌اش خواهد شد.

علی‌شناسان نمی‌توانند او را دوست نداشته باشند و در پی او گام برندارند. معرفت، عشق و محبت می‌آورد و عشق نیز آدمی را به سنخیت و همسانی در بینش و گرایش و روش می‌کشاند.

این است که به «غدیر» اهمیت می‌دهیم و به آن محتاجیم.

***

چرا غدیر؟

غدیر، کاشتن بذر ولایت در جان‌ها و نشان دادن خورشید به گرفتاران در ظلمت‌هاست. پیامبر خدا«ص» آرزو داشت که شور علی‌دوستی و شرارة عشق مولا در کانون همة‌ دل‌ها افروخته گردد، زیرا «علی»، تنها «علیِ» مسلمانان نیست، بلکه «بوتراب»، پیشوای همة بشریت است و به پاکی و ارزش و انسان و حق و عدالت تعلق دارد.

علی، علی تاریخ است

و اسوة همة انسان‌ها و الگوی همة شیفتگان صداقت و راستی.

اگر پیامبر خدا در غدیرخم مهم‌ترین رکن سیاسی اجتماعی دین، یعنی «ولایت» را برای مسلمین مطرح کرد، برای آن بود که جریان رهبری امت از آغاز در دست پاک‌ترین و شایسته‌ترین افراد قرار گیرد و آب زلال حق در بستر تاریخ و زمان و در توالی نسل‌ها و اندیشه‌ها آلوده نگردد تا دشمنان نتوانند از آب گل‌آلود ماهی مراد خویش را بگیرند.

غدیر روز تکمیل دین و اتمام نعمت و عید هواداران حق و وفاداران به پیامبر است.

غدیر عید عدالت و رهبری، عید انسانیت و کمال‌طلبی، عید شعله‌افروزی در اندیشه‌‌ها و امیدآفرینی در دل‌هاست.

غدیر تداوم «رسالت محمد» در «ولایت علی» است.

***

اگر «فرهنگ غدیر» و «نظام ولایت» در جامعه و امتی حاکم و نقش‌آفرین باشد، در جامعه سه وحدت ایجاد می‌کند:

وحدت عقیده، وحدت جهت، وحدت قوا.

امامت نظام‌بخش جامعه است.

امام نگهبان اسلام از تحریف‌ها و حافظ مسلمانان از گمراهی و تفرقه است.

امام ضمانت اجرای احکام قرآن است، قطب کنترل‌کنندة حرکات اجتماع است، مشعل هدایت در شب‌های تیره است، فروغ یقین‌افروز در پیچ و خم‌های شک و اضطراب است.

امام تدبیرکننده، چاره‌اندیش، بدعت‌زدا و هدایت‌بخش است. نیروهای مفید و سازنده و خالص را جذب و نیروهای نامطلوب و مخرّب و ناهمساز با حرکت مطلوب و جهت الهی را دفع می‌کند. اینها همه از آثار و برکات «غدیر» و «تفکر غدیری» و «زندگی ولایی» و «سیاست علوی» است.

جامعة دور از رهبری معصوم، دچار تشتت و تفرقه و حیرت و ضلالت می‌شود.

امت بی امام، در راهی بی صلابت راه می‌جوید و مثل شب بی‌چراغ، رمة بی‌چوپان و کشتی بی ‌ناخداست.

آنکه در مسلمانی خویش «امام» نداشته باشد، به بیراهه می‌افتد و حرکت بی‌بصیرت، دوری روزافزون از مقصد را به دنبال دارد.

***

غدیر یعنی تمامیت دین

امروز هم غدیر علوی، چشمه‌ای لبریز از «آب حیات» است و دریایی موّاج از ولایت. دل‌ها تنها از این دریاست که سیراب می‌شوند.

این که همواره دم از غدیر می‌زنیم از آن روست که به دام تفکرات سست و مسلک‌های بی‌پایه و برنامه‌های ناقص و ناتمام نیفتیم و در کویر حیرت و هامون ضلالت سرگردان نمانیم.

امتی که پاسدار غدیر باشد، عاشوراهای مظلومیت و کربلاهای خون و شهادت را شاهد نخواهد بود و ولایت، در محاق غربت و تنهایی نخواهد ماند.

اینک ماییم و غدیر که مرامنامة مکتب ما، محور وحدت ما، چراغ راه و راه زندگی ‌ماست.

آری... آری... حرف و پیغام «غدیر» این است:

آب از سرچشمه باید خورد

میوه را از شاخه باید چید

چهره را بی‌پرده باید دید...

 

 

سوتیترها:

1.

امام علی«ع»، یک کهکشان عظمت و صداقت و عبودیت است. عصارة هستی، خلاصة وجود، جامع اضداد، مجمع فضیلت‌ها و گنجینة ارزش‌هاست.آیا این همه کافی نیست که نگاهی دو باره و صد باره به علی«ع» داشته باشیم و به فضایلش، ابعاد الگویی‌اش، غدیر انسان‌‌سازش، حکومت عدل‌گسترش، شکوه بندگی‌اش و عظمت امامت و پیشوایی‌اش؟!

 

 

2.

اگر پیامبر خدا در غدیرخم مهم‌ترین رکن سیاسی اجتماعی دین، یعنی «ولایت» را برای مسلمین مطرح کرد، برای آن بود که جریان رهبری امت از آغاز در دست پاک‌ترین و شایسته‌ترین افراد قرار گیرد و آب زلال حق در بستر تاریخ و زمان و در توالی نسل‌ها و اندیشه‌ها آلوده نگردد تا دشمنان نتوانند از آب گل‌آلود ماهی مراد خویش را بگیرند.

 

 

تعداد مشاهده مقاله: 101