کربلای مکرر و تداوم محرم و صفر رمز پیروزی

                                          تیترهای پیشنهادی:

کربلای حسینی سرآغازی بر انقلاب اسلامی خمینی (ره)*

محرم و صفر محرک انقلاب اسلامی ایران*

محرم و صفر سر آغاز انقلاب اسلامی

 (2)

غلامرضا گلی‌زواره

 

 

برکاتی که از کربلا به ما می‌رسد

نهضت اسلامی در نیمة اول سال 1357 ش به‌شدت اوج گرفت، در‌حالی‌که از احیای مجدد آن بیش از یک‌سال نمی‌گذشت، این گسترش ناگهانی، به‌خصوص طی ماه مبارک رمضان و در تابستان این سال همه را غافلگیر کرد. شاه در خاطرات خود با اندوه و تأسف این رشد را بی‌نظیر دانسته است. فرازهای حساس در تظاهرات گستردة مردمی و پیشرفت قابل ملاحظه نهضت را می‌توان در جوهرة مذهبی و تقارن آن با ایام رمضان و محرم و دیگر مناسبت‌های دینی جست‌وجو کرد. در اصل انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره) با پیروی از اعتقادات و فرهنگ تشیع حرکت می‌کرد و همین مسئله از سوی تحلیل‌گران این دوره به‌فراموشی سپرده شده بود.⁽¹⁾

در این میان، مهندس جعفر شریف‌امامی، بازیگر و فراماسونر کهنه‌کار با شعار دولتِ آشتیِ ملی برای آرام‌سازی کشوری که انقلاب اسلامی سراسر آن را فراگرفته بود، به صحنه آمد، اما دیگر دیر شده بود. نماز باشکوه عید فطر تهران در سیزدهم شهریور 1357 و راهپیمایی بزرگ و گسترده بعد از آن، یک‌بار دیگر شکست مفتضحانة دولت آشتی ملی را برملا کرد و روز‌به‌روز بر نمایش قدرت مردم و گسترش خیزش اسلامی افزود. دولت آشتی ملی فقط 15روز توانست به وعده‌های خود وفادار بماند و در هفدهم شهریور 1357 ماسک دروغین خود را از چهرة خویش کنار زده و حکومت نظامی تهران به فرماندهی ارتشبد اویسی، تظاهرکنندگان را که یا از حکومت نظامی بی‌اطلاع بودند یا به آن وقعی نمی‌نهادند به گلوله بست که طی آن هزاران نفر به خاک و خون غلطیدند. هفده‌شهریور و قتل‌‌عامی که در این روز صورت گرفت، به مفهوم مقاومت مردم تا پای جان و وعده‌ای برای نابودی قریب‌الوقوع رژیم پهلوی تلقی شد و دولت شریف‌امامی با این حادثه تقریباً تمام امیدهای خود را برای ارتباط با مردم و جلب موافقت یا دست‌کم سکوت آنان برباد رفته دید.⁽²⁾

امام خمینی(ره) در سخنانی به مناسبت سالگرد جمعة خونین 17 شهریور پیوستگی این رویداد را با حادثة عاشورا و کربلا گوشزد کرد:

«خاطرة تلخ 17 شهریور 1357ش و خاطرة تلخ روزهای بزرگی که بر امت گذشت، میوة شیرین سرنگونی کاخ‌های استبداد و استکبار و جایگزینی پرچم جمهوری اسلامی را به بار آورد. مگر نه آن است که دستور آموزندة «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» باید سرمشق امت اسلامی باشد. قیام همگانی در هر روز و در هر سرزمین، عاشورا قیام عدالت‌خواهان با عددی قلیل و ایمان و عشقی بزرگ در مقابل ستمگران کاخ‌نشین و مستکبران غارتگر بود و دستور آن است که این برنامه سرلوحة زندگی است. در هر روز و در هر سرزمین، روزهایی که بر ما گذشت عاشورای مکرر بود و میدان‌ها و خیابان‌ها و کوی‌و‌برزن‌هایی که چون فرزندان اسلام در آن ریخت، کربلای مکرر و این دستور آموزنده تکلیفی است و مژده‌ای؛ تکلیف از آن جهت که مستضعفان، اگرچه با عده‌ای قلیل، علیه مستکبران، گرچه با ساز‌و‌برگ مجهز و قدرت شیطانی عظیم، مأمورند چونان سرور شهیدان قیام کنند و مژده که شهیدان ما را در شمار شهیدان کربلا قرار داده است و مژده که شهادت رمز پیروزی است. هفده شهریور مکرر عاشورا و میدان شهدا مکرر کربلا و شهدای ما مکرر شهدای کربلا و مخالفان ملت ما، مکرر یزید و وابستگان او هستند. کربلا کاخ ستمگری را با خون درهم کوبید و کربلای ما کاخ سلطنت شیطانی را فرو ریخت. اکنون وقت آن است ما که وارثان این خون‌ها هستیم از پای ننشینیم تا فداکاری آنان را به ثمر برسانیم...».⁽³⁾

به‌دلیل این تأثیرپذیری شدید از عاشوراست که امام اصرار دارد مجالس سوگواری خامس آل‌عبا را همچون گذشته، مردم حفظ کنند و زنده نگه دارند:

«... از کربلا این برکات به ما می‌رسد. کربلا را زنده نگه دارید و نام مبارک سیدالشهدا را زنده نگه دارید که با زنده‌بودن او اسلام زنده نگه داشته می‌شود.»⁽⁴⁾

امام تأکید دارد عزاداری‌ها و گریستن‌ها ضمن اینکه همگامی با حماسة عاشورا است، یک حرکت سیاسی و اجتماعی نیز هست:

«ما جوان‌ها دادیم، کربلا جوان‌ها داده [است] ما این را باید حفظش کنیم. این دستجاتی که در ایام عاشورا راه می‌افتند راهپیمایی [است] با یک محتوای سیاسی. همان‌طوری که سابق بود، بلکه بالاتر، همان سینه‌زنی، همان نوحه‌خوانی‌، همان‌ها رمز پیروزی ماست، شما در کجا سراغ دارید که ملتی این‌طور هماهنگ بشود. اینها را سیدالشهدا هماهنگ کرده است...»⁽⁵⁾

به باور امام این روحیة شهادت‌طلبی، جانبازی و فداکاری از کربلا در ایران رواج یافت:

«روضه‌خوانی است که عواطف مردم را همچو تهییج می‌کند که برای همه‌چیز حاضرند. وقتی مردم دیدند که سیدالشهدا جوان‌هایش را آن‌طور قطعه‌قطعه کردند، برای مردم آسان می‌شود که جوان بدهند و با این حس شهادت دوستی این معنا را ملت ما پیش برد و رمز همین معنایی بود که از کربلا منعکس شد به همة جهاتی که ما داشتیم، همه آرزوی شهادت می‌کردند، همان شهادتی که سیّدش سیدالشهدا بود.»⁽⁶⁾

 

راهیان کربلا به‌سوی جبهه‌ها

در شرایطی که نظام جمهوری اسلامی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی درگیر مشکلات داخلی و حل نابسامانی‌های برجای مانده از رژیم طاغوتی گذشته بود، رژیم بعثی حاکم بر عراق از فرصت به‌دست‌آمده سوء سوء‌استفاده کرد و از تاریخ 13 فروردین 1358 تا 30 شهریور 1359 ش حدود 640 مورد، جمهوری اسلامی ایران را از زمین، هوا و دریا مورد تجاوز مرزی قرار داد. گسترش این حملات در دوره‌های زمانی مختلف از این واقعیت تلخ حکایت داشت که رژیم عراق برنامه‌ریزی دقیقی برای حمله به ایران داشته است. سرانجام این رژیم خون‌آشام در 31 شهریور 1359، تهاجم سراسری خود را علیه ایران از زمین، دریا و هوا آغاز کرد و برخی شهرهای غربی و جنوب غربی ایران را به‌تدریج به‌تصرف خود درآورد. امام خمینی(ره) با تحقیر دشمن، مردم را به مبارزه و حتی شکست دشمن امیدوار کرد. به‌دنبال موضع‌گیری شجاعانه رهبر کبیر انقلاب، یک نوع مقاومت خودجوش مردمی در میان تمامی اقشار ملت و حتی مسئولان و کارگزاران به‌وجود آمد و حرکت‌های بسیجی در همه‌جا برای اعلام نیروها به‌سوی جبهه‌ها شکل گرفت و دلاورمردان و جوانان شجاع در نبرد با متجاوزان بعثی از خود فداکاری‌های ارزنده‌ای نشان دادند و در عملیاتی غرورآفرین ضمن اینکه مناطق تسخیر‌شده از سوی دشمن را از گزند خصم آزاد کردند، به متجاوزان ضربه‌های سختی وارد کردند.⁽⁷⁾

امام خمینی از رزمندگانی که در جبهه‌های نبرد علیه باطل حماسه می‌آفریدند این‌گونه یاد می‌کند:

«موج عظیم راهیان کربلا که از شهر قم، دانشگاه خون و قیام، شروع و در تمام کشور گسترده شده و هنوز ادامه دارد، خط بطلان بر آرزوهای آنان که به امید سرد‌شدن مردم و شکست جمهوری اسلامی روزشماری می‌کنند، کشید...»⁽⁸⁾

و در جای دیگر نوید دادند:

«ملت ما مادامی که همین حال را دارد، همین حال راهیان کربلا را دارد، روبه‌رشد می‌رود.»⁽⁹⁾

امام در فراز پیامی خاطرنشان کرد: «ملتی که برای ارزش‌های معنوی و انسانی به‌پاخاسته از شهادت عزیزان و آسیب‌دیدن نور چشمان خود و تحمل سختی‌ها و ناگواری‌ها باکی ندارد».

آنگاه افزود:

«مگر ما و شما هر روز شاهد این کاروان‌های کربلا نیستیم که با شور و شوق و عشق و عطش به پیشباز[پیشواز] شهادت می‌روند؟»⁽¹⁰⁾

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای تکریم حماسه‌آفرینی‌های دلاوران عاشورا و تأسی سلحشوران این نهاد جوشیده از انقلاب به شجاعت، فداکاری، استواری، ایمان، فضایل اخلاقی امام حسین(ع) و یارانش روز سوم شعبان را که مصادف با سالروز میلاد مسعود حضرت امام حسین(ع) بود «روز پاسدار» نامید.⁽¹¹⁾

امام خمینی در پیامی به این موضوع اشاره‌ای روشن، جالب و تکلیف‌آوری دارند:

«... و اینک که پاسداران این روز بزرگ پربرکت جاوید را روز پاسدار اعلام نموده‌اند، مسئولیتی بس بزرگ و تکلیفی بس عظیم را عهده‌دار شده‌اند. گویی آنان به یاد پاسداران عاشورا و انگیزة جان‌فشانی‌ها و فداکاری‌های کربلا، این روز را انتخاب نمودند و نیکو انتخابی است و بزرگ مسئولیتی. نیکوست که ادامة خون سرخ تشیع را تداعی می‌کند و پرمسئولیت است که انگیزة آن فداکاری و جانبازی آن‌چنان لطیفة الهی دارد که آن خون را ثارالله و از مرزهای حجب نور و ظلمه فراتر بوده و از خودی‌ها و خودبینی‌ها پیراسته و به مرز «العبودیة جوهرة کنهها الربوبیة»⁽¹²⁾ رسانده و آراسته و دست ما از آن کوتاه است، لکن مأیوس نشوید و کوشش کنید تا به کوشش خویش رنگ اسلامی الهی دهید...».⁽¹³⁾

 

شهیدان ایران میهمان شهیدان کربلا

در ماجرای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس آنچه که امت مسلمان را به فرمایش امام خمینی(ره) به پیروزی و غلبه بر دشمنان، عزت و مقاومت در مقابل استکبار، نزدیک کرد و آنها را در این راه استوار و راست قامت جاودانه تاریخ کرد، روحیة شهادت‌طلبی و ایثارگری بود. امام خمینی در این‌باره فرموده است:

«ملت ما اکنون به شهادت و فداکاری خو گرفته است و از هیچ دشمن و هیچ قدرت و هیچ توطئه‌ای هراس ندارد. ملتی که شهادت برای او سعادت است، پیروز است. ملتی که همه‌چیز خود را برای اسلام می‌خواهد، پیروزمندانه است.»⁽¹⁴⁾

امام در بیانات و دیدارهای گوناگونی از خداوند می‌خواهد که شهیدان نظام اسلامی ایران را با شهدای کربلا محشور شوند:

«امیدواریم که این شهدا در نامه‌ای که اسم شهدای بدر و کربلا نوشته، نوشته شده باشد و برای شماها هم همان‌طور که بازماندگان کربلا و احد و امثال اینها بودند و اجر داشتند، شماها در شمار آنها نامتان به ثبت برسد».⁽¹⁵⁾

امام در جمع خانواده‌های شهدای انقلاب اسلامی در 26 شهریور 1358، در قم، این‌گونه دعا کرد:

«...خداوند ان‌شاءاله به شما اطمینان عنایت کند، ایمان کامل عنایت کند و شماها را در شمار شهدای کربلا محسوب کند.»⁽¹⁶⁾

امام در نامه‌ای خطاب به محترمه‌خاتون که همسر و فرزندانش در سنندج به شهادت رسیدند فرمود: «من شریک در مصیبت شما هستم، از خداوند تعالی خواهانم که شهید شما را با شهدای کربلا محشور کند».⁽¹⁷⁾

امام این‌گونه به عاشوراییان انقلاب اسلامی افتخار می‌کند:

«مباهات می‌کنیم به جوان‌هایی که عصر اول اسلام را زنده کردند؛ مباهات می‌کنیم به اشخاصی که صحنة کربلا را در ایران ایجاد کردند، همان‌طور که آنها جان دادند، لکن اسلام را زنده کردند جوان‌های ما هم معلول شدند و جان دادند و همه‌چیزشان را از دست دادند و اسلام را زنده کردند...»⁽¹⁸⁾

رهبر کبیر انقلاب اسلامی در 27 آذر 1358، 28 محرم 1400 هجری طی پیامی که به مناسبت شهادت دکتر محمد مفتح صادر فرمود، نوشت:

«اینان (کوردلان تروریست) می‌بینند که هزار‌و‌سیصد ‌سال بیشتر از صحنة حماسه‌آفرین کربلا می‌گذرد و هنوز خون شهیدان ما در جوش و ملت عزیز ما در حماسه و خروش است».⁽¹⁹⁾

آن روح قدسی در فرازی از بیانات 26 مهر 1360ش فرمود:

«انگیزة شما همه اسلام است و چنان‌چه شهید شوید در آن عالم در صف شهدای صدر اسلام و شهدای کربلا هستید و اگر پیروز شوید آن هم به‌نفع شماست».⁽²⁰⁾

امام خمینی(ره) به مناسبت شهادت شهید محراب، آیت‌اله اشرفی اصفهانی نمایندة امام و امام جمعة کرمانشاه و از علمای وارسته، پیامی صادر کرد که در آن آمده بود:

«... او در جبهة دفاع از حق از جمله اشخاصی بود که مایة دلگرمی جوانان مجاهد بود و از مصادیق بارز رجال صدقوا ما عاهدوالله علیه⁽²¹⁾ و رفتن او ثُلمه[ضربه] بر اسلام وارد کرد. خداوند او را در زمرة شهدای کربلا قرار دهد و لعن و نفرین خود را بر قاتلان چنین مردانی نثار فرماید.⁽²²⁾

 

1. تحلیلی از انقلاب اسلامی ایران، حاتم قادری، صص 107ـ106.

2.  همان، ص 109؛ گزیدة انقلاب اسلامی و ریشه‌های آن، عباسعلی عمید زنجانی، ص 282.

3. صحیفه امام، ج 9، صص 446ـ445، تبیان، دفتر سوم، ص 61ـ60.

4.  صحیفه امام، ج 17، صص 499ـ498.

5. همان، ج 11، ص 98.

6. همان، ج 10، ص 121.

7. تاریخ دفاع مقدس، اسماعیل منصوری لاریجانی، صص 103، 119، 123 و 128.

8. صحیفه امام، ج 19، ص 477.

9. همان، ص 484.

10. همان، ص 497.

11. روزشمار قهری، گردآوری علی حائری و دیگران، مرکز پژوهش‌های اسلامی صدا‌و‌سیما، ص 213.

12. مصباح الشریعه، باب صدم در حقیقت عبودیت، ص 536.

13. صحیفه امام، ج 14، ص 407ـ406.

14. در جست‌وجوی راه از کلام امام، دفتر چهارم، ص 42.

15. صحیفه امام، ج 10، ص 192.

16. همان، ص 13.

17. همان، ج 6، ص 385.

18. همان، ج 11، ص 288.

19. همان، ج 11، ص 321ـ320.

20. همان، ج 15، ص 317.

21. سوره احزاب، آیه 23.

22. صحیفه امام، ج 17، ص 50.

 

سوتیتر

1: مگر نه آن است که دستور آموزندة «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» باید سرمشق امت اسلامی باشد. قیام همگانی در هر روز و در هر سرزمین، عاشورا قیام عدالت‌خواهان با عددی قلیل و ایمان و عشقی بزرگ در مقابل ستمگران کاخ‌نشین و مستکبران غارتگر بود

2: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای تکریم حماسه‌آفرینی‌های دلاوران عاشورا و تأسی سلحشوران این نهاد جوشیده از انقلاب به شجاعت، فداکاری، استواری، ایمان، فضایل اخلاقی امام حسین(ع) و یارانش روز سوم شعبان را که مصادف با سالروز میلاد مسعود حضرت امام حسین(ع) بود «روز پاسدار» نامید

تعداد مشاهده مقاله: 69