چشمه و دریا

امام حسن عسکری(ع) کویر تشنه، غرق یاد دریاست سرود رودها، فریاد دریاست برقص ای ذره! جشن آفتاب است بچرخ ای آسمان، میلاد دریاست. *** سال 232 هجری قمری بود. سلیل(س) قرار بود نوزادی را به دنیا بیاورد؛‌ نوزادی که عطر امامتش تمام مدینه را پر کرده بود. امام هادی‌(ع) بی‌صبرانه چشم به راه تولد نوزاد بود. نوزادی که خدواند متعال او را این‌گونه معرفی کرده بود: «از امام هادی(ع) فرزندی به دنیا آید که مردم را به راه من دعوت می‌کند و مخزن علم است و نامش را حسن می‌گذارند.» *** ای امام آینه و عشق! آمدی و بهار به یُمن آمدنت این همه سبز است. آمدی و عطر خوش مهربانی را درکوچه‌های مدینه منتشر کردی. آمدی و درخت‌ها را به شکوفه نشاندی. آمدی و با امامت شش ساله‌ات خواب راحت را از چشمان عباسیان ربودی. آمدی تا پدر دوازدهمین نورباشی. مقدمت مبارک و گلباران! *** «کامل‌بن‌ابراهیم» صوفی بود. صوفیان رسم داشتند برای ابراز بیزاری از دنیا، لباس‌های کهنه و خشن بپوشند. کامل روزی به نزد امام حسن‌عسکری(ع) آمد و آن حضرت را دید که لباس سفید و زیبایی پوشیده است. امام حسن عسکری(ع) فوری از فکر«کامل‌بن‌ابراهیم» آگاه شد و آستین خودرا بالا زد و لباس تیره رنگ و زبری را که در زیر پوشیده بود به او نشان داد و فرمود: «این لباس زبر را پوشیدم برای خداوند و ابراز بی‌تفاوتی نسبت به دنیا، و اما این لباس ظاهری و زیبا را هم به خاطر شما پوشیده‌ام تا دراین روزگار با پوشیدن لباس زبر و خشن به ریا متهم نشوم و کارم فقط برای رضای خدا باشد.» کامل‌بن‌ابراهیم از پاسخ امام شرمنده شد و سر به زیر انداخت. *** امام حسن‌عسکری(ع) می‌فرماید: «یکی از در‌های بهشت «معروف» نام دارد. تنها کسانی از آن وارد بهشت می‌شوند که در دنیا کار‌های نیک انجام داده‌اند و به مردم خدمت کرده‌اند». *** «راه‌های آسمان» آمدی با مژده‌ای شیرین بوی گل درآسمان پیچید مژده‌ات دل‌های غمگین را شور و شوق تازه‌ای بخشید * ...آمدی گفتی که بعد از تو آسمان سرشار آواز است می‌توان تا ابر‌ها پرزد راه‌های آسمان بازاست * آمدی گفتی که بعد از تو آخرین گل باز می‌گردد بوی گل درشهر می‌پیچد فصل گل آغاز می‌گردد (علی‌اصغر سیدآبادی) *** امام هادی‌(ع) فرزندش را این‌گونه معرفی می‌کند: «ابومحمد، خوش‌قریحه‌ترین فرد خاندان محمد(ص) بوده و استدلال و برهانش استوارترین است. او جانشنین من است و سلسله‌ی امامت و احکام به او می‌رسد.» *** شیخ‌مفید درباره‌ی بزرگواری امام حسن‌عسکری(ع) می‌گوید: «ابو محمدحسن‌بن‌علی(ع) به دلیل صفات برجسته و برتری بر معاصران، پس از پدرش علی‌بن‌محمد(ص) امام و پیشوا بود. وی به خاطر دانش، زهد، کمال عقل، عصمت، شجاعت، کرم، بخشش و عبادت فراوان، در پیشگاه خدا مقام بلندی داشت که سبب امامت و پیشوایی، و درخور ریاست وی بود». *** بخشی از نامه‌ی پندآمیز امام حسن‌عسکری(ع) به علی‌بن‌حسین‌بن‌بابویه قُمی، پدر بزرگوار عالم شیعه شیخ صدوق(ره): «بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم. سفارش می‌کنم تو را ای شیخ و معتمد و فقیه من، ابوالحسن علی‌بن‌حسین قمی! خدا تو را بر آنچه مورد خشنودی اوست،‌ موفق بدارد و در پرتو رحمتش فرزندان شایسته‌ای در نسل تو قرار دهد. سفارش می‌کنم تو را به تقوای الهی و پرهیزکاری و برپاییِ نماز و پرداخت زکات؛ زیرا نمازکسی که زکات ندهد قبول نمی‌شود. وسفارش می‌کنم تورا به بخشیدن خطاهای دیگران و فرو خوردن خشم به هنگام غضب.... و تو را سفارش می‌کنم به صبر و انتظار فرج که همانا پیامبر(ص) فرمود: «برترین اعمال امت من، انتظارفرج است.» صدای مبارک باد فرشتگان، در آسمان‌ها پیچیده است. به شیعیان بگویید دوران فراق وغم به سرآمد که ابامحمد(ص) مقدمه‌ی ظهوراست، که ابا محمد(ص) راوی حقیقت موعود است، که ابا محمد(ص) سرآغاز قصه‌ی زیبای غیبت است. سلام بر تو ای سیزدهمین آیه ازسوره‌ی عترت وعصمت! ای یازدهمین بهانه‌ی نورانی خلقت! سلام بر تو و فرزند بزرگوارت! *** امام حسن عسکری(ع)می‌فرماید: «نادانی، دشمن انسان است.» و نیز فرموده‌اند: «عبادت به زیاد روزه گرفتن ونمازخواندن نیست، بلکه عبادت در این است که در آفریده‌های خدواند بسیار فکر کنی.» *** امام حسن عسکری(ع) درتفسیر«بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم » فرمود: «الله، همانی است که مخلوقات وقتی به سختی می‌افتند و امیدشان از همه‌جا قطع می‌شود، به او روی می‌آورند. وقتی می‌گویی«بسم‌الله» یعنی در همه‌ی کارهایم ازخدایی کمک می‌گیرم که عبادت و پرستش فقط سزاوار اوست و هرگاه او را بخوانم، بی‌شک اجابت خواهد کرد». *** «تو بوی سیب می‌دهی» نام مجموعه‌ی شعرآیینی است که جعفر ابراهیمی آن را سروده است. شعرآیینی، اثری است درباره‌ی خدا، ظلم ستیزی و برقراری عدالت، درمدح پیامبران وامامان معصوم(ع)باشد. کتاب«تو بوی سیب می‌دهی» راکانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان چاپ کرده است. دراین کتاب اشعاری درمدح ومنقبت امامان معصوم(ع) آمده است که یکی از این اشعار برای امام حسن عسکری(ع)است. ازوجودپاکش سامرا روشن بود یک طرف یارانش یک طرف دشمن بود .... داشت فرزندی پاک کودکی زیبا رو دشمنانش بودند در پی کشتن او مؤمنان می‌گفتند راه او راه خداست او در این عصر خزان نوبهاردل ماست *** امام حسن عسکری(ع) شش سال عهده‌دار امامت امتش بود. دراین دوران بارها مورد بی‌مهری خلفای وقت قرارگرفت وبه زندان افتاد. در روایت آمده است که داناترین فرد روزگار خود بود تا جایی که حتی مسیحیان برای ایشان احترام بسیارقائل بودند. آن حضرت با دوستان خود صمیمانه رفتار می‌کرد. امام حسن عسکری(ع) درهشتم ربیع‌الاول سال 260 هجری قمری با دسیسه‌ی معتمد(چهاردهمین خلیفه‌ی عباسی) در شهرسامرا درسن 28سالگی به شهادت رسید و پس ازشهادت آن امام بزرگوار، فرزندش حضرت ولی عصرامام زمان‌- عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف‌- به امامت رسید و امامت ایشان ازآن زمان تا کنون ادامه دارد؛ چرا که امام مهدی(عج) در غیبت کبری به سر می‌برد.

تعداد مشاهده مقاله: 122