روز تولد شهیدِ عشق

روز تولد شهیدِ عشق ای سومین طلیعه‌ی مهربانی! ای حماسه سرخ! ای جاوید! آن روز که خدا، زیباترین روز تقویم را ثبت می‌کرد، تو را آفرید. تو را که نور چشم رسول خدا(ص) و میوه‌ی دل زهرایی. تو را که عطر بهشتی‌ات، تمام لحظه‌های بی‌عبور را سبز می‌کند. تو را که نامت مقدس است، چونان که راهت. تو را که سرور و سالار شهیدان خوانده‌اند. تو را که «ذوالجناح» وقتی بی‌حضورت به خیمه‌گاه برگشت، آه از نهاد کائنات بلند شد. تو را که راوی شجاعت بودی و ایثار. ای امام نور! آنچه در ظهر عاشورای ۶۱ هجری رخ داد، صبر را به زانو درآورد؛ اما تو نه تنها خمی به ابرو نیاوردی که با افتخار فریاد زدی: «ای شمشیرها! اگر آیین جدم رسول‌الله(ص) با کشتن من بقا می‌گیرد، مرا بی هیچ درنگی دریابید.» و شمشیرها چه ناجوان‌مردانه بر بوسه‌گاه پیامبر(ص) نشستند و چه بد مردمانی بودند، کوفیان! کوفیان خواستند تو بیایی. با «مسلم بن عقیلت» بیعت کردند؛ اما چه بیعتی! که قول و قرارِ باد، محکم‌تر از قول آن‌ها بود. تو آمدی و آن‌ها پا پس کشیدند؛ از ترس جان‌شان، از ترس اموال و فرزندان‌شان. ای امام رئوف! ای مظلوم! ای شهید عشق! ۱۴۰۰ سال می‌گذرد؛ اما هنوز طنین «هل من ناصر ینصرنی» ات در گوش زمان می‌پیچد. سلام بر تو ای فرزند زهرا(س)! سلام بر تو ای امام دلیر! ای شکوه‌مند جاوید! ای حسین(ع)!﷼

تعداد مشاهده مقاله: 145