معرفی ورزش

وزنه‌برداری

وزنه‌‌برداری ورزشی است شامل بلند کردن وزنه‌های مختلف.

در شکل مدرن آن، ورزش‌کار باید دارای قدرت، سرعت، تکنیک، تعادل و هماهنگی در هنگام برداشتن وزنه باشد.

این ورزش از نخستین دوره‌ی بازی‌های المپیک (1896)جزء رشته‌های المپیکی بود.

وزنه‌برداری در حال حاضر تنها ورزش قدرتی است که در المپیک وجود دارد.

وزنه‌برداری در تمام کشورهای جهان رواج دارد؛ اما در کشورهای ترکیه، بلغارستان و یونان، ورزشی سنتی به حساب می‌آید. روسیه، چین و کشورهای اروپای شرقی اغلب دارای وزنه‌برداران درجه‌ی یک هستند.

وزنه‌برداری در ایران

نخستین کسی که مدال المپیک را برای ایران به دست آورد «جعفر سلماسی» بود که در بازی‌های المپیک 1948 لندن موفق به این کار شد. پس از او «محمود نامجو» در مسابقه‌های جهانی وزنه‌برداری سال 1949 در لاهه موفق به کسب مدال شد.

از آن پس این رشته در ایران مورد توجه قرار گرفت و تبدیل به یک ورزش ملی شد. در دهه‌ی اخیر «حسین رضازاده» موفق شد 2 مدال طلای المپیک، 4 مدال طلای مسابقه‌های جهانی و 2 مدال طلای بازی‌های آسیایی را به دست بیاورد. ایشان هم‌اکنون رکورددار این رشته‌ی ورزشی در دسته‌ی فوق‌سنگین هستند.

حرکت‌های وزنه‌برداری

1- یک‌ضرب: وزنه‌ها با یک حرکت از سوی وزنه‌بردار از زمین تا بالای سر انتقال داده می‌شود.

2- دوضرب: این حرکت در دو مرحله انجام می‌شود:

مرحله‌ی اوّل: بلند کردن وزنه از زمین تا روی سینه.

مرحله‌ی دوّم: بلند کردن وزنه از روی سینه تا بالای سر.

وزن‌های بدنی وزنه‌برداران

وزنه‌برداری در 8 وزن بدنی انجام می‌شود:

1- 56 کیلوگرم 2- 62 کیلوگرم 3- 69 کیلوگرم 4- 77 کیلوگرم 5- 85 کیلوگرم 6- 94 کیلوگرم 7- 105 کیلوگرم 8‌- +105 کیلوگرم، که دسته‌ی فوق‌سنگین و وزن آزاد به حساب می‌آید.

داورها

مسابقه‌های وزنه‌برداری را 9 نفر قضاوت می‌کنند که شامل 3 داور، 3 نفر به عنوان ژوری که کار نظارت بر کار داوران را بر عهده دارند. یک نفر وقت‌نگه‌دار، یک نفر کنترل فنی و یک نفر منشی.

هر ورزش‌کار در هر حرکت 3 نوبت اجازه‌ی وزنه‌زدن دارد.

زمان برای هر نوبت یک دقیقه است. زمان از لحظه‌ای که صفحه‌گذار از روی تخته خارج می‌شود، شروع می‌شود.

اگر یک ورز‌ش‌کار بخواهد دو حرکت متوالی انجام دهد، برای بار دوم دو دقیقه وقت دارد.

– سه چراغ سفید و یک چراغ قرمز، یعنی حرکت صحیح است و دریافت 3 چراغ قرمز یا دو چراغ قرمز و یک چراغ سفید، یعنی حرکت خطاست.

- داور وسط اگر تشخیص دهد حرکت کامل انجام شده، با زنگ به ورزش‌کار اعلام می‌کند تا وزنه را به پایین بیندازد. با صدای زنگ، وزنه به طور صحیح به زمین انداخته می‌شود.

- صفحه‌ی هالتر: وزنه‌ی سنگین مدوری است که به شکل دیسک در دو انتهای میله‌ی فلزی هالتر بسته می‌شود.

- تخته هالتر: سکوی چوبی، مربع یا مستطیل و کم‌ارتفاعی است به ابعاد 4×4 یا 4×3 متر که وزنه‌برداری روی آن انجام می‌شود.

قوانین وزنه‌برداری

1- وقتی وزنه‌بردار موفق شد هالتر را بالای سر ببرد، باید آن را سر جای خود نگه‌دارد.

2- اگر هنگام بالا بردن هالتر دست‌های وزنه‌بردار خم شود و دومرتبه راست شود، خطاست.

3- اگر وزنه‌‌بردار توانست هالتر را در بالای سر خود ثابت نگه‌دارد باید یک لحظه‌ی کوتاه مکث کند و وقتی داوران اجازه دادند آن را پایین بیاورد. پایین آوردن هالتر بدون فرمان داوران خطاست.

4- وزنه‌بردار اگر هالتر را از روی تخته بیرون بیندازد خطاست؛ حتی اگر وزنه را به خوبی مهار کند، ولی هنگام پایین آوردن هالتر را بیرون از تخته بگذارد باز هم خطاست.

5- انداختن وزنه از بالای سر به پایین خطاست.

- مجموع حرکت یک‌ضرب و دوضرب، به عنوان رده‌بندی نهایی در نظر گرفته می‌شود.

وزن صفحه‌های فلزی

در وزنه‌‌برداری هر وزنه دارای رنگ خاصی است.

وزنه‌ی قرمز: 25 کیلوگرم، وزنه‌ی زرد: 15 کیلوگرم، وزنه‌ی آبی: 20 کیلوگرم، وزنه‌ی سبز: 10 کیلوگرم، وزنه‌ی سیاه: 2/5 کیلوگرم و قفل‌های دو طرف میله به عنوان وزنه‌ی 5 کیلوگرمی به حساب می‌آید.﷼