معرفی ورزش‌ها/کبدی

کبدی از واژه‌ی «کائون بادا» به معنی مبارزه با حریف است.

این ورزش در زمان قدیم بسیار پرطرفدار و محبوب بوده است.

«کبدی» همان ورزش «زو» ایرانی است. این بازی بومی و محلی نیاز به قدرت و مهارت دارد. کبدی، ساده و کم‌خرج است و نیازی به وسایل، ابزار و محوطه‌ی بزرگ ندارد. این بازی در تمام نقاط ایران معروف و مشهور است و مسابقه‌های کبدی به طور منظم، هرساله در بین روستاییان و عشایر نیز برگزار می‌شود.

کبدی یک ورزش پرتحرک است که در بیرون و داخل سالن برگزار می‌شود و ترکیبی از کشتی و راگبی است.

در این بازی برای گرفتن مهاجم یا فرار از دست حریف به مهارت، انعطاف‌پذیری، چابکی، استقامت، حضور ذهن و جرأت نیاز دارد.

- این بازی در گیلان «شیرین دودو» در خراسان، گلستان و مازندران «زو»، در خوزستان «اش‌تی‌تی» و در سیستان و بلوچستان «کابدی-کبدی» نامیده می‌شود.

- تشکیلات این رشته‌ی ورزشی در ایران از سال 1375 با عنوان «انجمن کبدی» (تحت پوشش فدراسیون ورزش‌های همگانی) شروع به فعالیت کرده است.

- اولین مسابقه‌ی رسمی جهانی کبدی بر اساس قوانین و مقررات فدراسیون آماتور کبدی آسیا در سال 2004 در شهر بمبئی هندوستان برگزار شد.

زمین کبدی:

زمین بازی: قطعه زمینی است مسطح و نرم (در بعضی موارد از تشک تاتامی استفاده می‌شود) با ابعاد 10 در 5/12 متر برای مردان و 8 در 11 متر برای زنان است که با یک خط میانی به دو قسمت مساوی تقسیم می‌شود.

مرز: عبارت است از خطوط چهارطرفه‌ی محوطه‌ی زمین بازی که به عنوان خطوط مانع درنظر گرفته شده‌اند.

خط میانی: این خط زمین بازی را به دو قسمت مساوی 10 در 25/6 متر برای مردان و 8 در 50/5 متر برای زنان تقسیم می‌کند و به اسم خط میانی یا خط شروع حمله نامیده می‌شود.

خط باک یا حمله (Baulk): از خط وسط در فاصله‌ی 75/3 متر برای مردان و در فاصله‌ی 3 متر برای زمین زنان کشیده شده است.

خط امتیازی (BonusJine): ازخط باک یک متر فاصله دارد و در فاصله‌ی آن تا انتهای زمین 5/1 متر است.

نکته: کلیه‌ی خطوط باید به طور واضح کشیده شوند و نباید بیش‌تر از 5 سانتی‌متر عرض داشته باشند.

- لازم است در هر طرف زمین به اندازه‌ی 4 متر فضای بیرونی در کناره و انتهای خطوط اختصاص داده شود.

نکات مهم در کبدی:

مهاجم: کسی است که وارد میدان حریف می‌شود. مهاجم قبل از این که به زمین یا میدان حریف برسد باید شروع به کبدی گفتن بکند.

کبدی گفتن: بازی‌کن مهاجم با صدای بلند و واضح باید کلمه‌ی کبدی را به طور ممتد تکرار کند.

قطع کردن صدای کلمه‌ی «کبدی کبدی» یا نفس‌گیری در طول بازی به معنی قطع کردن به حساب می‌آید.

مهاجم با «کبدی کبدی» گفتن حمله را آغاز می‌کند و تا زمانی ادامه می‌یابد که مهاجم به زمین خود برگردد.

- در صورتی که مهاجم بدون نقض قوانین بازی، با حریف (مدافع) تماس پیدا کند و با هرجای بدنش با مدافع برخورد کند، سپس به زمین خودش برگردد یا حتی نوک انگشتان دست یا نوک پایش وارد زمین خودش بشود، مهاجم موفق به کسب امتیاز شده است.

در صورتی که مدافعان بدون نقض قوانین بازی، اجازه ندهند مهاجم به زمین خودش برگردد و او را در خودشان نگه دارند، تیم مدافع یک امتیاز کسب می‌کند.

- اگر مهاجم خط امتیازی را رد کند، سپس به زمین خود برگردد، یک امتیاز کسب می‌کند.

- منظور از تماس پیدا کردن، تماس مهاجم با حریف (مدافع) یا لباس، کفش و مو یا هر یک از وسایل یا اعضای بدن آن‌هاست.

تعداد بازی‌کنان و وقت بازی:

- در کبدی هر تیم شامل دوازده بازی‌کن (هفت نفر بازی‌کن اصلی و پنج نفر بازی‌کن ذخیره) است.

- تعویض بازی‌کن در بازی در مواقع تایم‌اوت (وقت استراحت) و تایم مربی مجاز است و محدودیت تعداد تعویض در این بازی وجود ندارد.

- وقت بازی دو وقت 20‌دقیقه‌ای است. در صورت تساوی دو تیم در پایان وقت قانونی، 5 حمله از سوی دو تیم انجام می‌شود؛ و اگر باز هم نتیجه مساوی شد، حمله‌ها یک به یک پی‌گیری می‌شود تا تیم برنده مشخص شود.

- وقت استراحت بین دو نیمه‌ی بازی، 5 دقیقه است.﷼