ویژه نامه شعر/نوجوان‌های شاعر، شعرهای نوجوانی

کبرا بابایی

خیلی از نوجوان‌ها احساس می‌کنند توی دل‌شان ذوق شعری دارند. خیلی از نوجوان‌ها به محض بروز یک حس تازه دست به قلم می‌شوند و از حرف‌ها، دغدغه‌ها، دلتنگی‌ها و شادی‌های‌شان می‌نویسند و به قول معروف شاعر بالقوه‌اند.

اما زمان که می‌گذرد خیلی‌ها حس شاعرانه‌ی‌شان را لای دفترهای شعر و خاطرات‌شان سنجاق می‌کنند و همه‌ی ذوق شعری‌شان را از یاد می‌برند. این‌جوری است که توی دوره‌ی جوانی تنها تعداد کمی از این شاعران بالقوه، بالفعل می‌شوند و به طور جدی به سراغ وادی شعر می‌روند.

این نکته می‌تواند دلایل متفاوت و منطقی‌ای داشته باشد و قرار نیست که ما توی این صفحه در موردش صحبت کنیم. به هر حال قرار نیست همه‌ی آدم‌ها حتماً شاعر شوند؛ اما اغلب شاعران ترجیح می‌دهند شعرهایی بسرایند که توی جمع شاعران و مخاطبان بزرگ‌سال، طرفدار داشته باشند.

تنها تعداد انگشت‌شماری هستند که شعر کودک یا نوجوان را انتخاب می‌کنند و به آن می‌پردازند.

خب! سخت هم هست! تو حالا از دوره‌ی کودکی و نوجوانی‌ات فاصله گرفته‌ای، وارد دنیای بزرگ‌سالی شده‌ای. برای سرودن شعر کودک و نوجوان باید ساعتت را روی زمان سال‌های قبل کوک کنی! دوباره کودک یا نوجوان شوی تا بتوانی شعری بگویی که مخاطب کودک و نوجوان را راضی کند.

اگر هم این زحمت را به خودت ندهی و دغدغه‌ها و حس‌های بزرگ‌سالی‌ات را تنها با زبانی ساده بنویسی تا به خورد مخاطب نوجوان بدهی، خیلی زود لو می‌روی و مخاطبت را از دست می‌دهی.

یک نکته‌ی دیگر هم هست؛ این‌که آدم‌ها خیلی زود خودشان را فراموش می‌کنند! خیلی‌ها در دوره‌ی بزرگ‌سالی یادشان می‌رود که زمانی نوجوان بوده‌اند. نوجوانیِ خودشان را جدی نمی‌گیرند و از آن فاصله پیدا می‌کنند یا اصلاً به آن هیچ علاقه‌ای ندارند.

شاید همین سختی‌هاست که باعث شده تعداد شاعران کودک و به خصوص نوجوان در کشور ما بسیار کم شد و هر ساله کتاب‌های خیلی کمی در این حوزه منتشر شود.

شاید کمی و حتی گاهی کم‌کیفیت بودن کتاب‌های شعر برای نوجوانان است که باعث می‌شود خیلی از مخاطبان کم‌تر به سراغ کتاب‌های شعر گروه سنی خودشان بروند و علاقه‌مند باشند بیش‌تر شعر بزرگ‌سال بخوانند.

به هر حال شعر گفتن برای نوجوان‌ها جرأت، جسارت و پشتکار می‌خواهد و البته ذوق و علاقه! اگر ویژگی آخر را نداشته باشی نمی‌توانی توی این مسیر قدم برداری!

تو هم اگر علاقه‌مند سرودنی! اگر دفتر خاطراتت پر از شعرهای ساده و حرف‌های ناگفته‌ی نوجوانی است، به این فکر کن! به این‌که شاید تو بتوانی شاعر خوبی برای نوجوان‌ها باشی و حرف‌های دل آن‌ها را روی کاغذ بیاوری. شاید تو ادامه‌دهنده‌ی این مسیر باشی! اصلاً بعید نیست! یک لحظه خوب فکر کن!