شما قشنگ و دوست‌داشتنی هستید

تا حالا شده گاهی جلو آینه بایستید و خیره به چشمای خودتون نگاه کنید و با خودتون حرف بزنید؟ در این صورت چه حرف‌هایی با خودتون می‌زنید؟ آیا از خودتون بدتون میاد؟ از چهره یا اندامتون راضی نیستید؟ خودتون رو آدم موفقی می‌دونید یا ضعیف و دست و پا چلفتی؟ فکر می‌کنید مظلوم و بدبختید یا...

اگر جواب‌های شما منفی و مأیوس‌کننده‌اند، معنی‌اش اینه که اعتماد به نفس کمی دارید و این نگران‌کننده است!

اگه احساس بدی نسبت به خودتون دارید، واسه اینه که تصور خوبی از خودتون پیدا نکردید. شما از خودتون عصبانی و ناراحتید، چون فکر می‌کنید شایستگی‌هاتون از نظر دیگران مخفی مونده و کسی شما رو به حساب نمیاره یا دوستتون نداره؛ اما یه چیز رو در نظر داشته باشید: اینکه این احساسات، فقط توی ذهن و قلب شما هستند و دیگران از اونها بی‌خبرند. دیگران فقط رفتار ظاهری شما رو می‌بینند. پس بی‌جهت خودتونو نبازید و مثل آدم‌های حقیر و ضعیف، از مردم فرار نکنید و به دیگران اخم نکنید.

هر آدمی یک انسان منحصر به فرده که هیچ‌کس دیگه‌ای توی دنیا مثل اون نیست. شما توانایی‌ها و مهارت‌هایی دارید که هنوز خودتون هم ازش خبر ندارید. چرا به خاطر چیزهای الکی خودتونو دست‌کم می‌گیرید؟ هر چهره‌ای که داشته باشید، زیباست. زیبا بودن یه چیز ارثی نیست که به بعضی‌ها داده باشن و به بعضی‌ها نرسیده باشه. زیبایی یه هنره. هر آدمی با هر چهره و اندامی میتونه مناسب خودش تیپ و مدلی رو بکار ببره که بهش بیاد و زیباییشو ظاهر کنه. هیچ چهره‌ای زشت نیست، بلکه فقط بعضی‌ها شلخته هستند و به آراستگی‌شون اهمیت نمی‌دن.

برای آراستگی و زیبایی اهمیت قائل باشید؛ اما مبادا اهمیت دادن بیش از حد به چهره و تیپ و ظاهرتون، شما رو از کارهای مهمتر باز داره و از شما یه آدم بی‌ارزش و بی‌استفاده بسازه! نکنه بزرگترین غصه‌تون توی زندگی این باشه که یه جوش روی پیشونی‌تون سبز شده!

یه دوستی می‌گفت وقتی نوجوون بودم یه غصه‌ی بزرگ توی دلم داشتم که دربارش با هیچکس حرف نمی‌زدم! به خاطر اون مشکل، تقریباً هیچ‌وقت جلو دیگران نمی‌خندیدم. حتی موقع عکس انداختن هم حاضر به لبخند زدن نبودم. چهره‌ی اخمو و عبوس من باعث شده بود که دیگران فکر کنند من متکبرم! و می‌گفتند فلانی خودشو می‌گیره.

اما حقیقت این بود که من فکر می‌کردم وقتی می‌خندم، حالت چهره‌ام خیلی زشت و بد می‌شه!

جالب اینجاست که این دوستمون به احساسات احمقانه‌ی دوران نوجوانی خودش با صدای بلند می‌خندید و خودشو مسخره می‌کرد.

شما هم اگه گاهی به خاطر چیزهای بی‌ارزش خجالت می‌کشید و شهامت برخورد کردن با دیگران رو از دست می‌دید، با خودتون فکر کنید دیگران هم مثل شما هستند. همه‌ی اونهایی که شما ازشون خجالت می‌کشید آدم‌های معمولی و پراشتباه‌اند. یادتون باشه که اطرافیان شما به اندازه‌ی خودتون، به ظاهر شما توجه نمی‌کنند و هر آدمی به خاطر عشقی که به خودش داره، بیش از همه، توی خودش غرق شده.

تا حالا دقت کردید هر کسی توی عکسی که با دیگران به صورت دسته‌جمعی انداخته، قبل از همه به عکس خودش نگاه می‌کنه؟ و معمولاً هر کسی فقط خودش از عکس خودش انتقاد می‌کنه.

چون واقعاً هیچکس به دیگری به اندازه‌ی خودش توجه نداره. پس بی‌جهت همه‌ی حواس و انرژی‌تون رو به کار نگیرید تا بدونید دیگران راجع به شما چه قضاوتی دارند.

در ضمن چرا وقتی یه حرف اشتباهی رو جلو دیگران می‌زنید تا مدت‌ها خودتونو سرزنش می‌کنید؟ مطمئن باشید دیگران به اندازه‌ی خودتون، حرف شما رو تو ذهنشون یادداشت و یادآوری نمی‌کنند. ژان ژاک روسو در کتاب معروف امیل می‌گه: «مردم جوری حرف‌ها و کارهای ما رو از یاد می‌برند که انگار از اول ندیدند!»

پس اگر هم گاهی از روی بی‌تجربگی و خامی حرف نسنجیده‌ای به زبان آوردید، دیگه بهش فکر نکنید. یه صلوات بفرستید و آبروتون رو به خدای مهربون واگذار کنید. خدا اشتباهاتتون رو با مهربونی جبران می‌کنه و خطاهاتون رو می‌پوشونه و حتی اشتباهی رو که انجام دادید از ذهن دیگران پاک می‌کنه.

یادتون باشه برای مردم فقط طرز برخورد ما و رفتارمون اهمیت داره. پس با اطمینان و اعتماد به نفس، و در حالی‌که محکم قدم برمی‌دارید به دیگران نزدیک بشید، لبخند بزنید، بلند سلام کنید و دستشونو به گرمی بفشارید و به راحتی ابراز محبت کنید. مطمئن باشید که محبوب و مطلوب هستید.

تعداد مشاهده مقاله: 143