آسمانه/ گنبد کبود

عینک

- آسمون چه رنگی رو دوست داری؟

- آسمون سفیدرنگ.

- چرا؟

- چون می‌شه هر چی که دوست داری رو توش بکشی.

- اما تو که نمی‌تونی چیزی بکشی، تازه دستت هم به آسمون نمی‌رسه.

- آره، ولی توی ذهنم نقاشی‌های جورواجور می‌کشم. توی همون آسمون سفیدرنگ.

- خب، چه فرق می‌کنه؟ اگه می‌خواهی توی ذهنت بکشی، می‌تونی روی صفحه‌ی آبی هم بکشی.

- نه. نمی‌تونم.

- چرا؟

- آخه من فقط دو تا رنگ رو خوب می‌شناسم؛ سفید و سیاه.

- اِ؟ چه جالب. پس چرا همش می‌گی جورواجور؟

- نمی‌دونم، خودمم نمی‌دونم.

- می‌شه این عینکتو چند لحظه به من بدی؟

- آره، بگیرش.

- هِه، همه‌ چیز سیاهه...

- سخته؟ نه؟

- چی؟

- این‌که همه‌ چیز رو سیاه ببینی؟

- آره خب، خیلی...

- ولی من همیشه، همه‌ چیزو سیاه می‌بینم، برای همینم دوست دارم آسمونم سفید باشه.

- غمگین شدم، بیا این عینکت.

- قابلی نداره‌ها! بازم میای این‌جا؟

- شاید، آره، نه نه... حتماً. حتماً میام.

تعداد مشاهده مقاله: 76