سرزمین‌های اسلامی

جمهوری صحرا

پایتخت: العیون

زبان رسمی: عربی‌- اسپانیایی

حکومت: نظامی

مساحت: 266 هزار کیلومتر

جمعیت: 502 هزار نفر

واحد پول: پزتای

صادرات: ماهی، فسفات

جمهوری عربی صحرا، کشوری است که در شمال غرب افریقا و در جنوب کشور مراکش قرار دارد. این کشور فقط دو همسایه دارد. از شمال با مراکش و از جنوب و شرق با موریتانی همسایه است. غرب آن را اقیانوس اطلس فرا گرفته است. از آن‌جا که این کشور با مراکش همسایه است، مراکش نسبت به بعضی از سرزمین‌های این کشور ادعا دارد و آن‌ها را از آن خود می‌داند و از آن‌جا که فاصله‌ی کمی با اسپانیا دارد، اسپانیا سال‌ها این کشور را در استعمار خود داشت. جمهوری عربی صحرا معادن سرشار فسفات را داراست که اسپانیایی‌ها آن‌ها را استخراج می‌کردند. همچنین اسپانیایی‌ها در این کشور به معادن مس و آهن نیز دست یافتند.

کشور صحرا تراکم بسیار کمی دارد؛ یعنی با این‌که کشور بسیار وسیعی است، جمعیت کمی در آن زندگی می‌کنند. این جمعیت کم به دلیل صحرایی بودن این کشور با فاصله‌ی زیادی از هم حضور دارند. متأسفانه این کشور پوشش گیاهی ناچیزی دارد و سرتاسر آن را صحراهای شن پوشانده‌اند. زندگی در این صحراها بدون امکانات مشکل است.

کشور صحرا، کشور عقب‌مانده‌ای است و دشمنان و استعمارگران اجازه‌ی پیشرفت به آن نداده‌اند. مراکش سال‌هاست که در چند شهر این کشور حضور نظامی دارد و با نظامیان صحرا در حال جنگ است. اسپانیا سال‌های زیادی این کشور را در چنگ خود داشت و اکنون که از آن کشور رفته چیزی به‌جز مشکلات در آن به‌جای نگذاشته است. زمانی‌که اسپانیا در آن کشور حضور داشت جمعیت صحرا 750 هزار نفر بود؛ اما اکنون به 500 هزار نفر کاهش پیدا کرده؛ چون بسیاری از مردم صحرا به کشورهای دیگر مهاجرت کردند.

کشور صحرا امکانات ویژه‌ای دارد که کشور‌های دیگر آن را دارا نیستند. سواحل این کشور بیش‌ترین تعداد ماهی را در دنیا داراست. همچنین بزرگ‌ترین سفره‌ی آب زیرزمینی در زیر خاک‌های این کشور وجود دارد.

هم‌اکنون یک جبهه‌ی آزادی‌بخش به نام جبهه‌ی آزادی‌بخش «پولیساریو» تلاش زیادی می‌کند تا آزادی را به این سرزمین برگرداند.

1- نقشه‌ی کشور صحرا. مرزهای صاف آن به دلیل این است که این کشور پستی و بلندی و رود ندارد و مرزها با خطوط توافقی مشخص شده‌اند.

2- پرچم صحرا.

3- پول کشور صحرا، پانصد پزتای.

4- پایتخت این کشور العیون نام دارد.

5- یک خانواده‌ی بادیه‌نشین.

6- کودک بادیه‌نشین.

7- شن‌های روان در بیابان‌های صحرا.

8- زنان بادیه‌نشین.

9- زنان شهری.

10- چند زن مبارز.

11- مسجدی در شهر داخال.

تعداد مشاهده مقاله: 432