روزهای ماندگار

1 بهمن، 8 ربیع‌الاول، شهادت حضرت امام حسن عسکری(ع)، آغاز امامت حضرت مهدی(عج)

5 بهمن، 12 ربیع‌الاول، آغاز هفته‌ی وحدت

8 بهمن، 15 ربیع‌الاول، بنای مسجد قبا در مدینه

10 بهمن، 17 ربیع‌الاول، ولادت پیامبر رحمت(ص)، ولادت امام جعفرصادق(ع)

12 بهمن، بازگشت امام خمینی(ره) به ایران

16 بهمن، 23 ربیع‌الاول، ورود حضرت معصومه(س) به قم

19 بهمن، روز نیروی هوایی، عملیات والفجر 8

22 بهمن، پیروزی انقلاب اسلامی ایران

29 بهمن، قیام مردم تبریز

ولادت پیامبر(صل‌الله علیه‌و‌آله)

زمین چه‌قدر حرص خورد از دست این مردم نادان. زمین خسته بود از این همه آلودگی؛ از این همه آسیب و ضربه‌هایی که این مردم به او زده بودند. زمین چه‌قدر درد کشید از سنگ‌هایی که این دیوانگان در چاهش انداختند.

زمان چه‌قدر سوخت از فرصت‌سوزی این مردمان. زمان دلش می‌خواست زود بگذرد تا این‌همه جهالت را نبیند. زمان می‌خواست متوقف شود و همه را به کام زمین بدهد. زمان ناکام بود. کاری نمی‌توانست بکند؛ چون دست خودش نبود.

زمین و زمان وقتی این همه آلودگی، بی‌مهری و ناشکری مردمان را دیدند دست به آسمان بردند و از خدا خواستند که برای حل این مشکل بزرگ چاره کند؛ چون از دست جاهلان بی‌چاره شده بودند.

خدا هم درد دل زمین و زمان را شنید و در این روز زیبا نوری از جنس انسان آفرید و به زمین فرستاد تا به مردم راه درست زندگی کردن را بیاموزد؛ تا غم این مردم را بخورد تا شادشان کند؛ تا بگوید که زندگی چیز دیگری است و راه، از مسیر دیگر.

بنای مسجد قبا

اهمیت مسجد قبا در این است که اولین مسجد ساخته‌شده به دست مسلمانان به دستور پیامبر(صل‌الله علیه‌و‌آله) است. امروز وقتی اسم مسجد می‌آید ناخودآگاه یاد نماز و عبادت می‌افتیم. هر چند فقط در بعضی از مساجد همین نماز خواندن دیده می‌شود، مسجد فقط برای نماز نیست. یک مرکز همایش است که خیلی کارها در آن‌جا می‌شود انجام داد؛ کارهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی.

فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی در مسجد خصوصاً در دوره‌ی نوجوانی کمک بزرگی است. در این دوره است که می‌توان بهترین دوست‌ها را پیدا کرد. می‌توان در مسجد آینده‌ی روشنی را رقم زد. این بستگی به تلاش بزرگان و دلسوزان مسجد دارد. من مسجدی را سراغ دارم که یک طبقه‌اش فقط برای فعالیت‌های ورزشی مثل تنیس، بدن‌سازی و ورزش‌های رزمی است. من مسجدی را سراغ دارم که به نیازمندان محله وام می‌دهد. من مسجدی را می‌شناسم که چند نوجوان باانگیزه مجله درمی‌آورند. من مسجد دیگری را سراغ دارم که بچه‌ها کتابخانه‌ای را در آن تشکیل داده‌اند و روز به روز اعضای کتابخانه زیادتر می‌شود. وقتی هر کدام از این فعالیت‌های خوب و مؤثر را در یک مسجد می‌بینم با خودم می‌گویم کاش همه‌ی مسجدهای ایران، مرکز این همه فعالیت‌های سودمند و مفید بود!

روز نیروی هوایی

این عکس یکی از معروف‌ترین عکس‌های انقلاب است. عکسی که شکوه خاصی دارد؛ مثل یک اثر باارزش. قیمت طلا را پیدا کرده است. نمی‌دانم چند نفرند. چه تعدادشان زنده‌اند و چه تعدادشان چشم از جهان فرو بسته‌اند؛ ولی این‌ها مردانی هستند که درآسمان اوج می‌گیرند و پرنده‌ی آهنین را به پرواز درمی‌آورند. مردانی که خانه‌های‌شان در آسمان است؛ اما آن روز بیش‌ترشان به زمین فرود آمدند و به دیدار مرد آسمانی انقلاب رفتند. همه با سلام و احترام نظامی به رهبر انقلاب گفتند که ما هم مثل همین مردم با شما، انقلاب و راه سبزتان هستیم. این عکس، یعنی اتحاد آسمان، یعنی یک‌رنگی ستاره‌ها، یعنی پرواز به دستور رهبر و پرواز به اوج اعتقاد و ایمان. این عکس، یعنی دیدار باشکوه خلبانان و افسران نیروی هوایی با امام خمینی، مهر تأییدی بر انقلاب بود؛ و این است که امروز را روز نیروی هوایی گذاشتند.

تعداد مشاهده مقاله: 107