سرزمین‌های اسلامی / گابن

پایتخت: لیبرویل

زبان رسمی: فرانسوی

حکومت: جمهوری

مساحت: 267 هزار کیلومتر

جمعیت: 5/1 میلیون نفر

واحد پول: فرانک

واردات: ماشین‌آلات، مواد غذایی، مواد شیمیایی

صادرات: نفت، الوار، منگنز

جمهوری گابن، در آفریقای مرکزی واقع شده است. این کشور از سمت شمال به گینه و کامرون، و از سمت شرق و جنوب با کشور کنگو همسایه است. از سمت غرب در ساحل اقیانوس اطلس قرار دارد. این کشور تا سال 1844 میلادی کشوری ناشناخته بود. در این سال، یک گروه روحانی مسیحی وارد این کشور شدند. مردم گابن تا آن زمان مذهبی نداشتند. با ورود مبلغین مسیحی، مردم گابن کم‌کم به دین مسیحیت گرویدند. مدتی بعد فرانسه وارد این کشور شد و آن را تصرف کرد. تا سال 1960 این کشور مستعمره‌ی فرانسه بود. تا این که فرانسه حاضر شد از این کشور خارج شده، استقلال آن را به رسمیت بشناسد. به دلیل حضور طولانی فرانسه در این کشور، زبان مردم گابن به فرانسوی تغییر کرد. مسیحیت روز به روز آن‌چنان رشد کرد که تا سال 1973 نود درصد مردم گابن مسیحی بودند؛ اما به دلیل همسایگی این کشور با کشورهای مسلمان و مهاجرت مسلمانان به این کشور، دین اسلام در این کشور کم‌کم شناخته شد. از آن‌جا که گابن منابع سرشار نفتی، کشاورزی و معدنی را داراست، مهاجران زیادی که بیش‌تر از کشورهای مسلمان بودند، برای کار وارد این کشور شدند. وجود این کارگران مسلمان، باعث شد بسیاری از گابنی‌ها به دین اسلام علاقه پیدا کنند. در سال 1973 رئیس‌جمهور این کشور که آلبرت بونگو نام داشت به دین اسلام گروید. با مسلمان شدن او، رشد اسلام در این کشور سریع‌تر شد؛ به طوری که بسیاری از مسؤولین دولتی و نظامی گابن مسلمان شدند. آلبرت بونگو به زیارت حج رفت و نام خود را به حاج‌عُمَر و نام فرزندش را به حاج‌علی تغییر داد. از آن‌جا که بسیاری از مهاجرین گابن لبنانی بودند، مذهب شیعه نیز در این کشور رواج پیدا کرد.

گابن، کشوری بسیار زیبا و سرسبز است. از آن‌جا که در خط استوا قرار دارد آب و هوای آن مرطوب و پرباران است. بارش باران باعث رونق کشاورزی در این کشور شده است. منابع کشاورزی و معدنی و همچنین درآمد سرشار نفت باعث شده که این کشور کوچک بعد از لیبی ثروت‌مندترین کشور آفریقا باشد.