سرزمین‌های اسلامی/ ازبکستان

شاید این بیت از شاهنامه‌ی فردوسی را شنیده باشید که:

ستون کرد چپ را و خم کرد راست

خروش از خم چرخ چاچی بخاست

چرخ چاچی، یک نوع کمان محکم بود که در زمان قدیم از سرزمین چاچ به جاهای دیگر دنیا می‌رفت. چاچ، شهری قدیمی است که امروزه تاشکند نامیده می‌شود. این شهر پایتخت کشور ازبکستان است.

ازبکستان کشوری است که در قدیم قسمتی از ترکستان بزرگ بود. مدتی نیز جزء سرزمین خوارزم بود و همه‌ی این‌ها نشان می‌دهد که این سرزمین، یک سرزمین تاریخی و باستانی است.

پادشاهان این سرزمین، دشمن درجه‌ی یک ایرانیان و همیشه با ایرانیان در جنگ بودند. در سال 1866 این سرزمین زیر سلطه‌ی روسیه رفت و حدود 130 سال یکی از ایالت‌های روسیه به حساب می‌آمد. روس‌ها برای این‌که فرهنگ و زبان پارسی را از بین ببرند از دشمنی تاریخی فارس‌‌ها و ترکستانی‌ها استفاده کردند و دو شهر اصیل فارسی، یعنی سمرقند و بخارا را از تاجیکستان گرفته و به ازبکستان ملحق کردند؛ اما این کار نه تنها باعث نشد که این شهرها تُرک شوند، بلکه علاقه‌ی ترک‌ها را نسبت به فارس‌ها بیش‌تر کرد و باعث شد این دشمنی کم‌رنگ‌تر شود. ازبکستان با کشورهای افغانستان، تاجیکستان، قرقیزستان، ترکمنستان و قزاقستان همسایه است. این کشور، از هیچ سو، به دریا راه ندارد. خوب است بدانید که به کشوری مثل ازبکستان می‌گویند: افزون محصور در خشکی.

افزون محصور در خشکی، به کشورهایی می‌گویند که هم خودشان و هم همسایه‌های‌شان از هیچ سو به دریا راه ندارند.

ازبکستان کشوری تاریخی است با آثار باستانی فراوان و مردمی به شدت مذهبی که به دین خود عشق می‌ورزند.

پایتخت: تاشکند

زبان رسمی: ازبکی

حکومت: جمهوری

مساحت: 447 هزار کیلومترمربع

جمعیت: 27 میلیون نفر

واحد پول: سوم

واردات: قطعات وسایل‌نقلیه، لوله، دارو

صادرات: پنبه، طلا، گاز