آشپزی خودمونی/ کوکوی گل کلم

اگه طرفدار انواع کوکو هستین، طعم گل کلم رو هم می‌پسندین، دست به کار بشین.

اینا لازم‌تون می‌شه:

گل کلم:1عدد کوچیک، حدود 500-600 گرم

تخم‌مرغ: 4تا دونه

پیاز درشت: 1 دونه

آرد گندم: 2 قاشق غذاخوری

جعفری خشک: 1 قاشق غذاخوری (تازه‌شو داشتین که چه بهتر، نداشتین هم کلاً بی‌خیال)

نمک، فلفل، زردچوبه: به مقدار لازم

روغن سرخ‌کردنی: به مقدار لازم

(1)

گل کلم رو وردارین، با چاقو به تیکه‌های کوچیک تقسیم کنین، بعد خوب بشورین‌شون. اگه روی گل کلم‌تون لکه‌های زرد یا سیاهه، حوصله کنین و بگیرین. حالا یه قابلمه وردارین، بذارین گل کلم‌ها با دو لیوان آب حدود یک ربع تا بیست دقیقه بپزه. حواس‌تون باشه کوفته نشه‌ها! گل کلم‌ها باید یه ذره زیر دندون بیاد. بعد که گل کلم‌ها پخت، آبکشش کنین و بذارین تا آب‌شو خوب از دست بده؛ وگرنه یه کوکوی وارفته تحویل می‌گیرین. از ما گفتن بود!

(2)

تو این فاصله که گل کلم‌ها خنک می‌شن، تند و فرز دست به کار شین. رنده رو بردارین و پیاز و رنده کنین. نق زدن هم نداریم! بالأخره هر کاری سختی‌های خودشو داره. حالا یه کم پیاز اشک چشماتونو در بیاره، عوضش یه غذای خوش‌مزه دارین.

(3)

گل کلم‌ها رو توی یه ظرف مناسب بریزین. با پشت چنگال ریزشون کنین. خیلی ریز نه‌ها! بعد ادویه‌ها و پیاز و جعفری خشک رو اضافه کنین؛ نمک و فلفل و زردچوبه. آرد یادتون نره. آرد کمک می‌کنه تا کوکو از هم نپاشه، پس وجودش خیلی ضروریه. هم بزنین و گل کلم‌ها رو با ادویه مخلوط کنین. حالا نوبت شیکوندن تخم مرغ‌هاست. حالا همه چی رو با هم خوب قاطی پاطی کنین. مایع کوکو دیگه آماده‌س!

(4)

ماهی‌تابه رو بذارین روی شعله‌ی گاز. روغن رو هم اضافه کنین؛ نه کم نه زیاد. این کوکو روغن زیادی نمی‌خواد. نکته‌ی کنکوری این قسمت اینه که روغن باید خوب داغ بشه تا کوکو به کف ظرف نچسبه. وقتی از داغ شدن روغن مطمئن شدین، کل مایع رو ولو کنین کف ماهی‌تابه. با قاشق قشنگ پهنش کنین تا همه جا ضخامتش یه‌اندازه باشه. بعد درِ ماهی‌تابه رو بذارین تا خوب مغزپخت بشه. شعله‌ی گاز هم متوسط باشه. وقتی تخم‌مرغ‌ها بست، نشونه‌ی اینه که یه طرف کوکو سرخ شده. اگه بلدین، کل کوکو رو برگردونین؛ اگه مثل من بلد نیستین و جرأتش رو ندارین، تیکه  تیکه‌ش کنین و برگردونین. این‌قدر عجله نداشته باشین! صبر کنین تا طرف دیگه‌ی کوکو هم سرخ بشه.

(5)

این کوکو برای لقمه‌ی مدرسه خیلی می‌چسبه. با یه لیوان دوغ خنک که دیگه نگو!