شعر / ترانه‌ی صلح – وقتی باران ببارد

ترانه‌ی صلح

خدا سیاه آفرید

خدا سفید آفرید

و زرد و سرخ را هم او

به شرق و غرب این جهان

و هر کجا که لطف او کشید، آفرید

جهان میان دست‌های مهربان اوست

و صلح و دوستی میان رنگ‌ها

ترانه‌ی قشنگ آسمانِ اوست

وقتی باران ببارد

من حرف می‌زنم، این‌گونه

تو حرف می‌زنی آن‌گونه

او هم به گونه‌ی دیگرگون

اما

وقتی باران ببارد

همه یک‌جور خیس می‌شویم

بهار می‌شویم