دل ‌نوشته/ دلم برایت بهانه می‌گیرد

طهورا عبدی‌پور – خرم‌آباد

و با داستان مرغ عشقی که با بال‌های رؤیای تو پرواز را یاد گرفت

لانه‌ام را کنار نغمه‌ی شیپور نقاره‌زن‌ها ساختم

 بدان گل‌های روی کاشی گنبد رؤیاهایم فقط از جنس توست

 و ساز سفر باد در خواب‌هایم می‌پیچد تا به پیشوازت بیاید

 و این بیابان است که با آفتاب نگاه تو سراب را فراری می‌دهد.

 و این زیارت‌نامه‌ها هستند که بغض زیبایی‌ها را به تصویر کشیده‌اند

 دلم برایت بهانه می‌گیرد.

 و خطوط مهربانی تو شاپرک‌ها نقش بسته‌اند

 با این حال تو میان این همه کجا هستی؟

 همیشه تو را در خودم می‌یابم ای ضامن قلب‌ها

 و ای شاهزاده‌ی هفت آسمان

 اکنون تو هشتمین ایستگاه آسمانی که هیچ پرنده‌ای بی‌آشیانه از آن عبور نکرده است.