آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,522 |
| تعداد مقالات | 35,774 |
| تعداد مشاهده مقاله | 15,180,506 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,870,317 |
قصه‌های قرآن/ چه کسی به خدا قرض می‌دهد؟ | ||
| سلام بچه ها | ||
| مقاله 1، دوره 25، شماره 292، تیر 1393 | ||
| نویسنده | ||
| مجید ملامحمدی | ||
| تاریخ دریافت: 16 خرداد 1396، تاریخ بازنگری: 11 مهر 1404، تاریخ پذیرش: 16 خرداد 1396 | ||
| اصل مقاله | ||
|
مثل همیشه قدم‌هایش کوتاه نبود. چانه‌اش چسبیده بود به گردن پهنش و غبغبش را دایره‌ای نشان می‌داد. با آن‌که هیکلش چاق بود و ران‌هایش هرکدام به اندازه‌ی ران شترمرغ، فرز و چابک راه می‌رفت. گویی سبک‌وزن و ورزیده است! اما سبک‌مغز بود. به کوچک‌ترین حرفی و اشکالی، زبانش به لکنت می‌افتاد. زود هم برای این‌که گرفتار تسلیم سخن مقابلش نشود، دست به دامان دروغ و حیله می‌شد. ناگهان یکی از انتهای دالان دیر(1) او را صدا زد: «فنحاص بزرگ، دانشمند عالی‌مقام قوم یهود!» فنحاص به طرف صدا برگشت. همه‌ی لذتش همین بود که او را دانشمند عالی‌مقام خطاب کنند. به پشت ستون‌های گرد و گچی چشم دواند؛ اما کسی را ندید. به خودش گفت: «حتماً خیالاتی شده‌ام!» بعد دوباره به نامه‌ی توی دستش نگاه کرد. پوزخند زد و بلندبلند و کش‌دار گفت: «خدا از ما قرض خواسته است... هِـ هِـ!» - سلام دانشمند پُرمایه و بی‌مانند عرب و عجم! یکهو برگشت و چشمش به یوشع افتاد؛ روحانیِ ضعیف‌النفس، اما پُرچانه‌ی دیر. فنحاص اخم کرد: «این جانور دیگر از کجا پیدایش شد!» یوشع گفت: «خبری مهم دارم. از پیامبر مسلمانان، محمد مصطفی!» فنحاص پرسید: «خبر چیست؟ بگو که کار دارم.» یوشع چانه لرزاند و در هول‌وولا گفت: «شنیده‌ام محمد از کتاب خیالی‌اش آیه خوانده که هرکس به خداوند پولی قرض(2) بدهد، خدا چندین برابر آن را به او برخواهد گرداند. یهودیان دیر میگویند باید به سراغش برویم و با او مناظره کنیم. به یقین اگر تو از سوی یهود بنی‌قینقاع(3)، به این مناظره بروی و سخن بگویی، ما پیروز می‌شویم. اگر سکوت کنید...» - بس است یوشع! خودم همه‌ی این‌ها را می‌دانستم. این هم نامه‌ی محمد؛ اما... - اما چه؟ - اما از این‌جا برو تا خود به تنهایی چاره‌ای بیندیشم. یوشع لب بست و از آن‌جا دور شد. فنحاص نشست روی یک سکوی سنگی و یک بار دیگر نامه‌ی حضرت محمد F را خواند. حضرت محمد(ص) در آن نامه یهودیان را به خواندن نماز، پرداخت زکات و دادن قرض‌الحسنه به خدا دعوت کرده بود. فنحاص به خودش گفت: «نماز را که بلدم، زکات را هم می‌دانم چیست؛ اما مگر می‌شود به خدا قرض داد؟» برخاست و داد زد: «آن فرستاده... آن پیک محمد(ص) کجاست؟» ندیمی همراه فرستاده به سراغ او آمد. فرستاده‌ی عربی، سرخ‌روی بود با قامتی کشیده و چشم‌هایی درشت و پُرآب که در حصار خط سُرمه‌ای سیاه‌رنگ بود. آرام و نجیب سلام کرد. فنحاص گفت: «سواد داری؟» فرستاده گفت: «بله!» - این نامه را بخوان و ببین اربابت برای ما چه نوشته! فرستاده نامه را گرفت، بوسید و گفت: «حضرت محمد(ص) ارباب نیست؛ پیامبر خداست و سید و رهبر همه‌ی مخلوقات!» بعد نامه را خواند. فنحاص گفت: «خدای محمد(ص) محتاج قرض ما شده...!» فرستاده خندید و گفت: «شما که دانشمند بزرگی هستید، منظور از قرض، یعنی هرکس در راه خدا در کمک به برادری انفاق کند و به او قرض بدهد، گویی به خدا قرض داده است. خدا که غنی و بی‌نیاز است و...» فنحاص داد کشید: «تو می‌فهمی و من نمی‌فهمم؟ آهای ندیم این برده را از این‌جا بیرون کن!» ندیم آمد و دست تنومند فرستاده را گرفت و کشان‌کشان به سمت دروازه‌ی دیر برد. فرستاده می‌گفت: «از لجاجت، گوش‌هایت را به کری زده‌ای... به خدای محمد(ص) ایمان بیاور تا رستگار شوی. او خیر و صلاح شما یهودیان را می‌خواهد!» فنحاص هم درشت و بی‌پروا جواب داد: «خدای خیالی شما فقیر است و نیازمند... می‌دانم!» در پاسخ به توهین فنحاص، آیه‌ای تازه بر حضرت محمد(ص) نازل شد. فنحاص با شنیدن خبر نزول آیه، زیر حرف‌هایش زد و هرچه گفته بود منکر شد. «البته خدا سخن کسانی (یهودیان) را که گفتند خدا فقیر است و ما توان‌گریم، شنید. به‌زودی آن‌چه گفتند و پیامبرانی را که به ناحق کشتند [به حساب‌شان] خواهیم نوشت و خواهیم گفت بچشید عذاب سوزان را.»(4) پی‌نوشت‌ها: 1. محل عبادت یهودیان. 2. سوره‌ی بقره، آیه‌ی 245. 3. یکی از قبایل سه‌گانه‌ی یهود در شهر مدینه. 4. سوره‌ی آل‌عمران، آیه‌ی 181. منبع: تفسیر نمونه، تفسیر سوره‌ی آل‌عمران.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 134 |
||