شعر/ رسیدن صبح

نزدیکی‌های صبح

نسیم،

آرام می‌وزد

درختان

پرشکوفه

گل‌ها

تر و تازه

نگاهم به دوردست‌ها

به نسیم

که از راه دوری می‌آید.

انگار دور دنیا می‌گردد

تا انسان‌ها را

از رسیدن صبح

باخبر کند.

گل‌ها را می‌بینم

که به آرامی خم و راست می‌شوند

انگار در مقابل آفریدگار

و شگفتی‌هایش

تعظیم می‌کنند

نسیم

دست محبت خود را

روی گل‌ها و درختان می‌کشد

انگار

دارد به وظیفه‌ی روزانه‌اش

از جانب خدا

عمل می‌کند.

صبا برناک – یازده ساله - ساری – کلاس ششم