چراغ/ بمباران شیمیایی هیروشیما

نخستین بمب اتمی، در ژاپن انداخته شد.

هر موشک برابر ده‌هزار تن، تی‌ان‌تی است.

ترومن(رئیس‌جمهور آمریکا) دشمن را از ویرانیِ وحشت‌ناک آگاه می‌کند.

هیروشیما هدف است.

این جمله‌ها، تیترهای نشریه‌ی نیویورک‌تایمز در شماره‌ی مورخ هفتم آگوست سال 1945میلادی است؛ یعنی یک روز بعد از انفجار اولین بمب اتمی در کشور ژاپن.

با شکست آلمان‌ها در جنگ جهانی دوم، طمع قدرت، وجود متفقین را فراگرفت و به ژاپن هم اعلام کردند که باید تسلیم شود؛ اما جواب مثبتی دریافت نکردند. ژاپن حاضر نشده بود به همین راحتی خود را در اختیار این کشورهای قدرت‌طلب قرار دهد؛ ولی این همه‌ی ماجرا نبود و فاجعه‌ای بزرگ در راه بود.

طولی نکشید که در همان روزهای آخر جنگ جهانی دوم، آرامش مردم شهر هیروشیما به طوفانی ویران‌گر بدل شد. آمریکا در نهایت بی‌رحمی، جواب استقلال‌طلبی ژاپن را با بمب اتم داد و داغی فراموش‌نشدنی به دل مردم بی‌دفاع آن کشور گذاشت.

تاریخ انفجار بمب: ششم آگوست سال 1945 میلادی در مرکز شمال‌غربی شهر

ساعت انفجار: 8:16 صبح

جمعیت شهر هیروشیما: 340هزار نفر

تعداد کشته‌شدگان: 80هزار نفر

تعداد کسانی که دچار سوختگی و عوارض ناشی از بمب شدند: 200هزار نفر

صحبت‌های کسی که از نزدیک شاهد انفجار بوده:

 من بالای تپه‌ی «هیچی یاما» رفتم و از آن‌جا به پایین نگاه کردم. دیدم که چیزی از هیروشیما نمانده است. از دیدن آن منظره سخت تکان خوردم. آن‌چه در آن زمان دیدم و آن‌چه را اکنون احساس می‌کنم، نمی‌توانم بیان کنم .اگرچه پس از آن صحنه‌های وحشت‌ناک زیادی دیدم، نگاه کردن از بالا به شهری ویران شده آن‌قدر ناراحت‌کننده بود که آن‌چه را احساس کردم، نمی‌توانم بیان کنم. هکتارها زمین این شهر به صورت بیابانی درآمده بود و تنها تکه‌های پخش‌شده‌ی آجر و سفال‌های پشت‌بام خانه‌ها به چشم می‌خورد. من می‌توانستم حومه‌ی کوئی را که تنها چند ساختمان در آن مانده بود ببینم؛ اما هیروشیمایی وجود نداشت .

این پایان شرارت‌های آمریکایی‌ها نبود؛ چون سه روز بعد از آن فاجعه‌ی تاریخی، یعنی در نهم آگوست، به یکی دیگر از شهرهای ژاپن به نام ناکازاکی با بمب قوی‌تری حمله کردند و باعث کشتاری دیگر و تخریب نود درصدی این شهر شدند.