صلح در دنیا...

عطیه داودآبادی­- 9 ساله­- داودآباد

امیدوارم تمام دنیا پر از عطر گل محمدی بشود!

پر از صدای بلبل بشود! پر از گل و پروانه بشود!

آسمان آبی باشد! خورشید خندان باشد!

کودکان خندان باشند و بازی کنند!

رود و دریا آبی و دلِ آن­ها پر از ماهی باشد!

مزارع سبز باشند و گریه و غم وجود نداشته باشد!

حتّی موش و گربه هم دوست باشند!

زیباترین چیز در دنیا برای کودکان دوستی است!

صلح در دنیا، مثل بازی­های بچگانه است!

مثل آرامش خرس در خواب زمستانی!

مثل خواب نوزاد!

مثل جایزه گرفتن از معلّم و مثل اولین باری که کودک برف را می­بیند!

مثل خوردن آب خنک در تابستان گرم!

***

دلت می­خواهد بدانی صلح در دنیا مثل این می­ماند که یک کودک هسته­ای بکارد و بعد از چند هفته جوانه بزند و آن­قدر خوش­حال می­شود که دلش می­خواهد این خبر را به همه بدهد؛ مثل اولین باری که پرنده پرواز می­کند؛ مثل اولین کودک خانواده. این چیزهایی که دارم می­گویم راست است و تنها خدا حرف دل بچّه­ها را می­فهمد. وقتی ماه کامل می­شود، همه‌جا ساکت است. صلح هم همین‌طور است.

وقتی کامل می­شود، دنیا در آرامش است.

کاش ماه همیشه کامل باشد و دنیا هم در آرامش بود.

صلح، خوش­مزه­ترین کلوچه­ی دنیاست.