یک روز، یک شغل(1)

محیط‌بانی

بیژن شهرامی

اداره‌ی محیط زیست شهرمان، تعدادی کتاب «درخت بخشنده» را بین ما دانش‌آموزان مدارس راهنمایی توزیع کرده است تا بخوانیم و یک جمله‌ی آموزنده درباره‌ی آن بگوییم.

کتاب را آقای «شل سیلور اشتاین(1377-1309 خورشیدی)» نوشته است. محتوای آن شرح حال درختی است که همه چیزش را به انسان می‌بخشد و هنگامی که حس می‌کند دیگر چیزی برای بخشش ندارد، او را به نشستن روی کنده‌ای که باقی مانده است، دعوت می‌کند!

بچه‌ها، کتاب را که نقاشی‌های قشنگی دارد، می‌خوانند و جمله‌های زیبایی را می‌نویسند و به دفتر مدرسه تحویل می‌دهند.

مدتی بعد، چند جمله انتخاب می‌شود، از جمله موردی که دوستم علی نوشته است و آن این‌که: «هرکس درختی می‌کارد، در بخشندگی او شریک می‌شود.»

***

-           «فقط یک زمین داریم»، شعار آشنا و مهم سازمان ملل است که از همه‌ی مردم جهان می‌خواهد در حفظ محیط زیست خود تلاش کنند.

-           اگرچه پاس‌داشت محیط زیست یک وظیفه‌ی ملی و جهانی است، عده‌ای آن را برای شغل خود برمی‌گزینند.

-           برای انتخاب شغل محیط‌بانی، باید رشته‌ای به همین نام را در دانشگاه انتخاب کرد و در آن، به کسب مدرک کارشناسی یا بالاتر نائل آمد.

-           محیط‌بان‌های سازمان حفاظت محیط زیست،  کارمند دولت هستند؛ اما با توجه به شرایط کاری خویش، وضعیتی شبیه نیروهای انتظامی یا شبه‌نظامی دارند.

-           همه‌ی محیط‌بان‌ها اسلحه در اختیار ندارند؛ چراکه وظیفه‌ی برخی از آن‌ها فقط رساندن غذا به حیات‌وحش و پاس‌داشت گونه‌های گیاهی است.

-           حفظ حیات‌وحش، یکی از مهم‌ترین وظایف محیط‌بان‌هاست که بیش‌تر در مناطق حفاظت‌شده مورد توجه است.

-           براساس استانداردهای جهانی، هر هزار هکتار از عرصه‌های حفاظت‌خواه، باید به یک محیط‌بان سپرده شود که در ایران این عدد، گاه به شش‌هزار هکتار می‌رسد و این در حالی است که ما پیش‌تر شغل «دشت‌بانی» را در زندگی نیاکان‌مان داشته‌ایم.

-           سازمان محیط زیست، محیط‌بان‌های شهیدی را تقدیم اسلام و کشور کرده است که در راه انجام وظیفه جان‌ باخته‌اند.

-           و سخن آخر این‌که محیط‌بان‌ها باید به شغل خود افتخار کنند؛ چراکه حرم امام رضا پناه‌گاه آهوی رمیده از دست صیاد بوده است.