من حواسم هست

من حواسم هست

اکرم الف‌خانی

ایران خانه‌ی من است. من ایران را دوست دارم. آسمان، درخت‌ها، دریاها و آدم‌هایش را دوست دارم؛ کسانی را که برای‌مان خیلی چیزها ساخته‌اند و به فکر دین و فرهنگ کشورمان بوده‌اند.

من هر روز کتاب می‌خوانم، کارتون می‌بینم و بازی می‌کنم؛ بازی‌های رایانه‌ای و حرکتی؛ اما اگر این بازی‌ها با آداب و رسوم و تربیت من جور نباشد، فکر و روحیه‌ام را خراب‌تر می‌‎کند؛ مثل بعضی غذاها که روغن و نمک‌شان زیاد است و جیغ معده‌ام را درمی‌آورد.

خیلی از بازی‌ها و سرگرمی‌ها ایرانی نیستند. غریبه هستند. من با غریبه‌ها انس و دوستی ندارم؛ چون آن‌ها را نمی‌شناسم. ایران را می‌شناسم و می‌دانم آدم‌هایش برای من یک عالمه سرگرمی‌های ایرانی ساخته‎اند. من حواسم به زحمت و تلاش آن‌ها هست؛ مثل پدرم که برای خوب بزرگ شدن من زحمت زیادی می‌کشد.