تصویر /روشنی

تصویر

باد

در واژه‌های بی‌داد وزید.

معجزه‌ای بود.

کوه

آهنگ هجرت آفتاب را مکرر می‌کرد.

خیابان

بازارهای همهمه‌ی آشفت شروع شد.

اما

بهار

از کدامین کوچه باغ می‌آید.

رنگ رنگی رنگین‌کمان بود.

خطوط بافته شکفت

دلم

تصویر شد.

سیدمهدی حسینی

عضو ادبی قم

روشنی

اولین شمع را به یاد اولین ضربان‌های قلب پسرش که نخستین بار خودش شنیده بود، روشن کرد.

دومین شمع را به یاد دختربچه‌ای که از میان جمعیتی گریه‌کنان شاهد اجرای تعزیه بود و عروسک و قمقمه‌ی خود را محکم زیر چادرش به بغل گرفته بود، روشن کرد.

سومین شمع را به یاد شب عاشورا که هیچ‌کس به مجلس روضه‌ای نرفت و کنار گهواره‌ی فرزندان‌شان از صبح تا شب به او زل زده و گریه می‌کردند روشن کرد.

چهارمین شمع را به یاد مسابقه‌ی نقاشی‌ای که برگزار شده بود، روشن کرد که موضوع آن محرم بود، و عباس را کنار نهر علقمه کشید و رقیه را در کنار خیمه‌ها...

سیدمهدی حسینی

عضو کانون پرورش و فکری کودکان و نوجوانان استان قم

یادداشت

آقامهدی، سلام!

هردو نوشته‌ی شما را خواندم. نوشته‌های شما بیان ادبی دارد. در قالب داستان و شعر. خواسته‌اید حرف دل‌تان را بزنید آن هم با جمله‌های کوتاه و کلمه‌های محدود.

نوشته‌ی روشنی، در واقع نه داستان است و نه متن ادبی؛ بلکه مقداری از عناصر داستان مثل شخصیت و توصیف داستانی دارد همراه با بیان گنگ و ادبی، و البته کلی‌گویی که خاصه‌ی متن ادبی است. شما توانسته‌اید حس سردرگمی را نشان دهید. این گنگ بودن، یعنی توصیف موقعیت و اتفاقات، آن‌قدر سریع و پشت سر هم هست که نمی‌شود با یک بار خواندن فهمید نویسنده چه می‌خواهد بگویید. در واقع چه حرفی را می‌خواهد بزند. در داستان، شعر و یا هر قالب ادبی دیگر، اگر درست و بجا کلمه‌ها آورده نشود، نوشته تأثیر درست و به جای خود را ندارد و آن‌قدر از ذهن مخاطب فاصله می‌گیرد که جز سردرگمی چیزی را برای خواننده باقی نمی‌گذارد.

در شعرتان هم همین مشکل وجود دارد. با آن‌که کمی در آن تغییر ایجاد شده؛ اما به اصل کار شما خللی وارد نشده است. این تغییرات برای آن است تا کمی واضح و روشن حرف دل‌تان به مخاطب انتقال پیدا کند.

شاید جواب شما برای این مبهم نوشتن این باشد که خواسته‌اید حرف‌تان را در لفافه بگوید و کمی با صنایع ادبی آن را بیاراید؛ اما این مطلب هم مبهم بودن نوشتن شما را توجه نمی‌کند.

این‌ها را گفتم تا بیش‌تر بنویسید. بیش‌تر تلاش کنید؛ چون استعداد شما برای نوشتن خوب است و حیف است به هدر برود.

منتظر آثار بعدی شما هستم. آسمانه