تو کی هستی؟

لمور

اکرم توکلی

- آهای! چی کار می‌کنی؟ مراقب باش از روی درخت نیفتی پایین!

- نگران نباش! دُمم کمک می‌کند از روی این درخت به آن درخت بپّرم و سرم گیج نرود.

- چه دُم بامزه و بلندی داری! چرا آن را در هوا بالا نگه داشته‌ای؟

- برای این‌که دوستانم من را پیدا کنند.

- راستی، تو کی هستی؟

- من «لمور» هستم.

- تو چه‌طور می‌توانی به این راحتی از درخت بالا بروی؟

- آخه من دست و پاهای قوی‌ای دارم. من بالا رفتن از درخت را خیلی دوست دارم.

- تو مثل میمون هستی؟

- بله، کمی شبیه میمون هستم؛ ولی از خانواده‌ی آن‌ها نیستم.

- حالا چرا داری از درخت پایین می‌آیی؟

- من گرسنه‌ام. می‌خواهم دنبال غذا بگردم.

- چه غذایی می‌خوری؟

- میوه، گل، کِرم و برگ درخت. گاهی حشرات کوچک هم می‌خورم.

- کجا زندگی می‌کنی؟

- جنگل‌های آفریقا؛ البته من برای جنگل هم فایده دارم.

- چه‌طوری؟

- وقتی میوه می‌خورم، دانه‌های آن را روی زمین می‌ریزم تا دوباره سبز شوند.

- لمورجان! دشمن تو کیست؟

- آدم‌ها.

- چرا؟ مگر چه کار می‌کنند؟

- آن‌ها محلّ زندگی ما را خراب می‌کنند و مزرعه می‌سازند!

- دوستت دراز کشیده. خوابش می‌آید؟

- ما بعد از غذا، زیر آفتاب استراحت می‌کنیم.

- مراقب خودت باش دُم راه‌راهی!

- تو هم همین‌طور.