من و عروسکم

وقتی فش‌فشی خوش‌حال شد

فریبرزلرستانی «آشنا»

من یک مار عروسک دارم که اسمش «فِش‌فِشی» است.

او پیش هر کی می‌رود چشم‌هایش را گرد می‌کند. زبانش را تکان می‌دهد و با لبخند می‌گوید: «فش‌فش.» آن وقت همه می‌گویند: «چه مار بامزه‌ای!»

ظهر، فش‌فشی به من گفت: «دیگر به من نگو فش‌فشی؛ من دوست دارم اسمم «بامزه» باشد.»

من به فش‌فشی نگاه کردم و توی فکر رفتم.

فش‌فشی، چشم‌هایش را گرد کرد و با لبخند گفت: «فش... ‌فش.»

من خندیدم و گفتم: «بامزه!»

فش‌فشی با صدای بلند خندید و با خوش‌حالی گفت: «آفرین! آفرین!»