سرطان دهانه‌ی رحم

مستانه تابش

برای اغلب خانم‌هایی که از سرطان دهانه‌ی رحم رنج می‌برند، اولین علامت بیماری درد یا یک‌جور احساس عجیب و غریب و مبهم نیست؛ بلکه آن‌ها تازه زمانی از بیماری‌شان خبردار می‌شوند که تست «پاپ‌اسمیر» انجام می‌دهند. به‌گفته‌ی دکتر «متیو اندرسن»، متخصص زنان و استادیار دانشکده‌ی پزشکی آمریکا، سرطان دهانه‌ی رحم در مراحل اولیه‌ی بیماری تقریباً هیچ علامت خاصی ندارد و خیلی بی‌سروصدا راهش را در بدن شما پیدا می‌کند؛ در حالی که مانند اغلب انواع سرطان‌ها، سرطان دهانه‌ی رحم نیز اگر در مراحل اولیه تشخیص داده و درمان شروع شود، این احتمال وجود دارد که انواع درمان‌های ارائه‌شده بتوانند بیماری را ریشه‌کن و خاموش کنند. به همین دلیل، انجمن سرطان آمریکا و مرکز کنترل بیماری‌ها، به همه‌ی خانم‌ها توصیه می‌کنند که از 21سالگی به بعد، به‌طور مرتب برای انجام تست پاپ‌اسمیر اقدام کنند.  

اگر در زمان انجام تست پاپ‌اسمیر، سلول‌های غیرطبیعی پیدا شود که گاهی به آن‌ها سلول‌های پیش‌سرطانی گفته می‌شود، یا اگر هر نوع علامت غیرطبیعی دیگری توسط پزشک تشخیص داده شود، درمان هیسترکتومی یا خارج‌کردن رحم توصیه می‌شود که به‌گفته‌ی دکتر اندرسن، این جراحی معمولاً بسیار موفق است.

از طرف دیگر، وقتی خانم‌ها دچار علائم و نشانه‌های بیماری می‌شوند یا به عبارت دیگر، زمانی که نشانه‌ها بروز می‌یابند، یعنی سرطان پیش‌رفت کرده و بیماری از حالت مرموز و بی‌خبرانه‌ی خودش خارج شده است. دکتر اندرسن می‌گوید در این مرحله، همچنان امکان درمان وجود دارد؛ اما وضعیت کمی پیچیده است. بنابراین ممکن است پزشک متخصص تصمیم بگیرد درمان رادیوتراپی یا شیمی‌درمانی را شروع کند و البته نتایج درمان هم، چندان قطعی نخواهد بود.

اما این بیماری چه نشانه‌هایی دارد؟

1. خون‌ریزی غیرطبیعی

خون‌ریزی‌های غیرطبیعی واژن، یکی از علائمی‌ست که به‌شدت با سرطان دهانه‌ی رحم در زنان مرتبط است. دکتر «جاشوا کوهن»، متخصص سرطان‌های زنان در دانشگاه «یوسی‌ال‌ای» آمریکا، می‌گوید: «این خون‌ریزی‌های غیرطبیعی، ممکن است بعد از برقراری رابطه‌ی زناشویی یا بین دو دوره‌ی قاعدگی اتفاق بیفتد.» علاوه بر این، متخصصان انجمن سرطان آمریکا نیز، به خانم‌ها هشدار می‌دهند که خون‌ریزی پس از دوران قاعدگی یا بیش از حد می‌تواند جزو علائم سرطان دهانه‌ی رحم باشد. به همین دلیل، نیاز به بررسی و پی‌گیری پزشکی دارد و بهتر است به‌سادگی از آن عبور نشود.

2. درد لگن

کنار خون‌ریزی‌های غیرطبیعی، دردهای لگنی نیز از علائم مهم سرطان دهانه‌ی رحم است. این درد، ممکن است به‌صورت منتشر باشد یا فقط خودش را در ناحیه‌ی لگنی نشان دهد. علاوه بر این، درد ممکن است شدید و تند و تیز یا یک‌جور درد مبهم و یک‌نواخت باشد. بنابراین اگر به‌تازگی دچار دردهای لگنی شُدید که ارتباطی هم به دوره‌ی قاعدگی‌تان ندارد، بهتر است با متخصص زنان مشورت کنید. همچنین درد هنگام برقراری رابطه‌ی جنسی و هنگام ادرارکردن، جزو علائم خطر دسته‌بندی می‌شوند.

3. ترشحات غیرطبیعی

ترشحات ابری واژن که بوی بدی داشته باشند نیز می‌تواند جزو علائم بالقوه‌ی سرطان دهانه‌ی رحم مطرح شود. این ترشحات، ممکن است حالت آبکی داشته یا غلیظ‌تر باشند؛ اگرچه بسیاری از مسائل دیگر نیز می‌تواند باعث داشتن چنین ترشحاتی شود. بنابراین لازم نیست بترسید و بهتر است هرچه زودتر برای بررسی علت آن و همچنین شروع درمان اقدام کنید.

4. خستگی

به‌گفته‌ی دکتر اندرسن، می‌توان سرطان دهانه‌ی رحم را نیز به فهرست بلندبالایی از بیماری‌ها و وضعیت‌هایی افزود که باعث بروز احساس خستگی یا تنبلی و رخوت شود. اگرچه این حالت جزو اولین نشانه‌های بیماری تلقی نمی‌شود، کنار دیگر علائم بروز می‌کند.

5. تغییر در حرکات روده

افزایش تعداد دفعات دفع یا داشتن این احساس که مدام باید خودتان را به دست‌شویی برسانید، یکی دیگر از علائم سرطان دهانه‌ی رحم است. علاوه بر این، بیماری می‌تواند روی کیفیت مدفوع نیز اثر بگذارد و معمولاً کنار همه‌ی این علائم، خون‌ریزی هم وجود دارد. البته شما ممکن است به هر دلیلی، یکی از این علائم را در دوره‌ای کوتاه‌مدت ـ برای مثال یک هفته ـ تجربه کنید و این، لزوماً ارتباطی با ابتلای شما به سرطان دهانه‌ی رحم ندارد؛ اما اگر علائم طولانی و ماندگار یا به‌مرور بدتر شود، باید با پزشک مشورت کنید.

6. سابقه‌ی سیگارکشیدن یا عادت به مصرف دخانیات

سیگارکشیدن یکی از ریسک‌فاکتورهای سرطان دهانه‌ی رحم است، نه علامت آن، اما کسانی که در حال حاضر سیگار می‌کشند یا در گذشته عادت به مصرف سیگار و دخانیات داشته‌اند، باید بدانند که براساس نتایج مقاله که در ژورنال بین‌المللی سرطان منتشر شده است، این عادت ریسک آن‌ها را برای ابتلا به سرطان دهانه‌ی رحم، تا دوبرابر افزایش می‌دهد.

به‌گفته‌ی دکتر اندرسن، هریک از علائم بالا اگر مربوط به سرطان دهانه‌ی رحم باشد، معمولاً اواخر سی، چهل و پس از پنجاه‌سالگی ظاهر می‌شوند؛ اگرچه زنان مسن و زنان جوان بیست تا سی‌ساله هم، ممکن است دچار این بیماری شوند.