تعداد نشریات | 54 |
تعداد شمارهها | 2,388 |
تعداد مقالات | 34,317 |
تعداد مشاهده مقاله | 13,016,350 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,718,301 |
گوش کن، جاده صدا میزند از دور قدمهای تو را | ||
پیام زن | ||
مقاله 20، دوره 27، مرداد (314)، مرداد 1397، صفحه 84-85 | ||
نوع مقاله: مادرانه | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/mow.2018.66237 | ||
تاریخ دریافت: 19 آذر 1397، تاریخ پذیرش: 19 آذر 1397 | ||
اصل مقاله | ||
مرجان الماسی
سفر با بچهها، شاید کمی سخت به نظر برسد؛ ولی اگر بدانیم که چقدر میتواند برای ما و کودکانمان تجربهی جدید و حس تازه به ارمغان بیاورد، همیشه مشتاقش خواهیم بود. گاهی اگر به جادهها نگاه کنیم، میشنویم که واقعاً ما را صدا میزنند؛ گاهی به قصد زیارت، گاهی برای تجدید دیدار با خانواده، گاهی تفریح و گاهی هم تجربه. حیف است بهخاطر سختیاش، دست رد به سینهاش بزنیم و محدود شویم به کارهای روزانه و روال عادی زندگی. شاید با کودکان کمی سختتر شود؛ ولی اگر فکر کنیم به تجربههای جدید و اوقات لذتبخشی که در سفر منتظرمان است، سختیاش را با تدابیری ساده میکنیم و چمدان میبندیم و راهی میشویم. یکی از سختیهای سفر با کودکان، اوقاتیست که در مسیر باید در ماشین یا قطار یا اتوبوس گذراند. اغلب بچهها از اینکه باید یکجا بنشینند و فضای آزاد بازی ندارند، زود کلافه میشوند؛ ولی میشود با بازیها، خوراکیها و سرگرمیهای ساده، این اوقات را شیرین، جذاب و بهیادماندنی کرد. از ابتدای سفر برای این مواقع باید چاره اندیشید. کتاب داستان، کاغذ اوریگامی، مقوا و چسب، چند عروسک کوچک نمایشی و... را در راه همراه داشته باشیم تا به یاری ما برای سرگرمی بچهها بیایند. گاهی آنان را روی پای خود بنشانیم تا از پنجره کوه، دشت، کویر، جاده و ماشینها را نگاه کنند و فرصتی عالی برای گفتوگو بیافرینیم. با بچههای بزرگتر اسمبازی کنیم. با معما، لطیفه و داستان، راه را لذتبخش و کوتاه کنیم. با بچهها، فستیوال بازیهای جادهای راهبیندازیم و با هم تابلوها، پیچها، تونلها، کامیونها و... را بشماریم و دربارهی علائم راهنمایی صحبت کنیم. از خوراکیهای سالم مثل میوهخشک، نان و پنیر، کشک و خلال غافل نشویم. وقتی کودکمان از طولانیشدن مسیر کلافه شده، میتوانیم دستهای کوچکش را در کف دستهای خود بگیریم و با خودکاری، روی سرانگشتان کوچکش شکلکهای خانوادهای پنجنفره را بکشیم و با آنها نمایش انگشتی بازی کنیم و ماشین را پر کنیم از قهقهههایش. گاهی بهمخوردن برنامهی خواب و خوراک بچهها، آنان را در سفر بهانهگیر و کلافه میکند. اگر از قبل به آنها حق بدهیم که کودکاند و ظرفیتشان اندک، این شرایط مانع لذت ما از سفر نمیشود. به سفر، با چشم تجربه نگاه کنیم و از کنار جاذبههای آن بهراحتی نگذریم. با گفتوگو و همدلی، برداشت کودکان از سفر را غنیتر کنیم. دربارهی طبیعت، آثار تاریخی، زیارتگاهها، کوچه و خیابان، فرهنگ، روابط خانوادگی و صنایع دستی هر شهر و حتی یک گل جدید کوچک با هم گفتوگو کنیم و لحظات سفر را جذاب و غنی سازیم.
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 97 |