آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,526 |
| تعداد مقالات | 35,837 |
| تعداد مشاهده مقاله | 15,360,835 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,990,040 |
الگوپذیری «خطبه قاصعه» نهج البلاغه از قرآن کریم با رویکرد بینامتنیّت | ||
| مطالعات ادبی متون اسلامی | ||
| مقاله 2، دوره 3، شماره 9، خرداد 1397، صفحه 33-50 اصل مقاله (692 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jrla.2018.50441.1174 | ||
| نویسندگان | ||
| جواد معین* 1؛ حسن خرقانی2؛ محمدl اسفندیاری3 | ||
| 1مدیر کروه زبان و ادبیات عربی جامعه المصطفی العالمیه -نمایندگی مشهد- | ||
| 2دانشیار دانشگاه علوم اسلامی رضوی-مشهد | ||
| 3عضو گروه علمی حکمت و کلام اسلامی، مرکز مدیریّت حوزه علمیّه خراسان. | ||
| تاریخ دریافت: 16 اسفند 1396، تاریخ پذیرش: 10 مهر 1397 | ||
| چکیده | ||
| یکی از رویکرهای مهّمی که می توان در پژوهش های ادبی بدان پرداخت، تأثیرپذیری و یا به عبارتی الگوپذیری یک متن از متن دیگر است. امروزه از این نوع پژوهش به رابطه «بینامتنیّت» ((Intertextuality، «بینامتنی» ((Intertextual و یا «التناص» یاد می کنند. این رابطه، عدم خودبسندگی برخی متون را نشان می دهد که خودآگاه یا ناخودآگاه، از دِگر متون بهره جسته اند. نوشتار پیش رو، به ارتباط بینامتنی دو متن دینی می پردازد. یکی قرآن کریم که در این نوشتار از آن به «متن پنهان» یاد شده و دیگری طولانی ترین خطبه نهج البلاغه بنام «قاصعه» است که از آن به «متن موجود» یاد می شود. نگارندگان بر آن هستند که ژرفای پیوند دو متن قرآن و نهج البلاغه را روشن سازند تا از این رهگذر، ارتباط ناگسستنی «قرآن ناطق و صامت» دِگر بار جلوه کرده و تجلّی نورانیّت کلام وحی در سخنان حضرت أمیر مؤمنان(ع) رُخ بنماید. این پژوهش به شیوه توصیفی، تحلیلی و تطبیقی، رابطه بینامتنیّت قرآن و خطبه قاصعه نهج البلاغه را در «واژگان، ساختار، الهام و چهره های نمایشی» بررسی خواهد نمود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| قرآن؛ نهج البلاغه؛ امام علی(ع)؛ قاصعه؛ بینامتنیّت | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| الگوپذیری «خطبه قاصعه» نهج البلاغه از قرآن کریم با رویکرد بینامتنیّت | ||
| نویسندگان [English] | ||
| javad moein1؛ Hassan Kharahgne2؛ mohammad esfadiyare3 | ||
| 1Teacher | ||
| 2Teacher | ||
| 3Teacher | ||
| چکیده [English] | ||
| یکی از رویکرهای مهّمی که می توان در پژوهش های ادبی بدان پرداخت، تأثیرپذیری و یا به عبارتی الگوپذیری یک متن از متن دیگر است. امروزه از این نوع پژوهش به رابطه «بینامتنیّت» ((Intertextuality، «بینامتنی» ((Intertextual و یا «التناص» یاد می کنند. این رابطه، عدم خودبسندگی برخی متون را نشان می دهد که خودآگاه یا ناخودآگاه، از دِگر متون بهره جسته اند. نوشتار پیش رو، به ارتباط بینامتنی دو متن دینی می پردازد. یکی قرآن کریم که در این نوشتار از آن به «متن پنهان» یاد شده و دیگری طولانی ترین خطبه نهج البلاغه بنام «قاصعه» است که از آن به «متن موجود» یاد می شود. نگارندگان بر آن هستند که ژرفای پیوند دو متن قرآن و نهج البلاغه را روشن سازند تا از این رهگذر، ارتباط ناگسستنی «قرآن ناطق و صامت» دِگر بار جلوه کرده و تجلّی نورانیّت کلام وحی در سخنان حضرت أمیر مؤمنان(ع) رُخ بنماید. این پژوهش به شیوه توصیفی، تحلیلی و تطبیقی، رابطه بینامتنیّت قرآن و خطبه قاصعه نهج البلاغه را در «واژگان، ساختار، الهام و چهره های نمایشی» بررسی خواهد نمود. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| قرآن, نهج البلاغه, امام علی(ع), قاصعه, بینامتنیّت | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 719 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 438 |
||