بوی جاده امید

به کوشش: طیبه رضوانی

من کالای غیرضروری نمی‌خرم؛ چون

پولم هدر می‌رود. می‌خواهم پول‌هایم را پس‌انداز کنم تا به کلاس شنا بروم.

نگین تفرشی- ده‌ساله

خیلی‌ها شاید به آن نیاز داشته باشند؛ و اگر من الکی بخرم، در بازار کم می‌شود و کسی که نیاز دارد نمی‌تواند بخرد.

علی زینلی- یازده‌ساله

اگر کالای غیرضروری بخرم و از آن استفاده نکنم به مرور کهنه یا پاره می‌شود و مجبور می‌شویم آن را دور بیندازیم.

امیرعلی فروزاد- نُه‌ساله

به جای کالای غیرضروری چیزهایی می‌خرم که به درد خودم یا خانواده‌ام بخورد. کالای غیرضروری در زندگی اصلاً به درد نمی‌خورد، مثلاً وقتی چند دست لباس مناسب داریم چرا باید لباس جدید بخریم. به این کار اسراف می‌گویند.

عرفان مخلصی- سیزده‌ساله

مورد استفاده‌ام نیست، مثلاً وقتی یک پیراهن هفتادهزار تومانی را به چهل‌هزار تومان می‌دهند، من نباید فقط به خاطر این‌که ارزان است آن را بخرم. باید ببینم به آن پیراهن نیاز دارم یا نه. به جایش پولم را نگه می‌دارم برای روزی که به آن پول احتیاج پیدا کنم.

بنیامین افضلان- سیزده‌ساله

خرید کالای غیرضروری باعث می‌شود به اقتصاد خانواده لطمه بخورد و روحیه‌ی مصرف‌گرایی رشد پیدا کند.

زهرا عبدالحسینی- سیزده‌ساله

باعث گران شدن و کمیاب شدن آن کالا می‌شود. تازه پولم هم تمام می‌شود و نمی‌توانم چیزهای ضروری بخرم.

مهرناز افشاری- سیزده‌ساله

می‌خواهم پول‌هایم را برای روز مبادا جمع کنم. روز مبادا، یعنی روزی که ما خیلی به پول احتیاج داریم. چه فایده‌ای دارد که من چندتا توپ یا یک عالمه اسباب‌بازی داشته باشم؟ به جایش می‌توانم پولم را به آدم‌های نیازمند بدهم.

سیدمحمدرضا صانعی- نُه‌ساله

به جای خرید کالای غیرضروری پول‌هایم را جمع می‌کنم تا هم به مسلمانان یمنی کمک کنم هم به بابا کمک کنم تا ماشین بخرد.

مهدی خراسانی- هشت‌ساله

اگر کالای غیرضروری بخریم خانه‌ی‌مان شلوغ می‌شود و هر سال موقع اسباب‌کشی مجبوریم کلی وسیله‌های بلااستفاده را جابه‌جا کنیم.

مهیار خراسانی- ده‌ساله

در زندگی باید برای آینده صرفه‌جویی و پس‌انداز کرد و فقط چیزهایی را که لازم داریم بخریم.

امیرحسین محمدی- دوازده‌ساله