کشوری با قلبی نفتی

محمدرضا صادقی

عموجواد من مهندس پتروشیمی است و در پالایشگاه نفت کار می‌کند. ما تعطیلات نوروز امسال راهی بندرعباس شدیم. بعد با کمک نقشه، آدرس و تابلوها خانه‌های سازمانی شرکت نفت را پیدا کردیم. عموجواد به استقبال ما آمد و من و خواهرکوچکم را محکم بغل کرد و بوسید. من هم عمو را بوسیدم و خوش‌حالی کردم. بعد هم به زن‌عمو سلام کردم و عید را تبریک گفتم. فردا صبح من و عموجواد بعد از صبحانه و هنوز آفتاب در نیامده با ماشین به طرف پالایشگاه راه افتادیم.

از دور دورا سرو‌کله‌ی پالایشگاه پیدا شد! وای که عجب جایی است این پالایشگاه! یک عالمه لوله‌های بزرگ، دراز، ستون‌های فلزی، پله‌های مارپیچی، دکل‌های بلند و دودکش داشت! هوای پالایشگاه انگار بوی خاصی می‌داد. عموجواد بخش‌های مختلف پالایشگاه را به من نشان داد. بعد مرا با یکی از همکاران خارجی خود آشنا کرد. او آقای ماریو، مهندس پتروشیمی از کشور ونزوئلا بود. مردی بلندقد و کمی آفتاب‌سوخته که سنش از عموی من بیش‌تر بود. آقای ماریو از کشورش برای من تعریف کرد؛ البته چون او خیلی فارسی بلد نبود گاهی عموجواد کمکم می‌کرد تا منظورش را درست بفهمم. او گفت ونزوئلا، یعنی ونیز کوچک و داستانش را هم گفت.

او ادامه داد: «ونزوئلا در شمال قاره‌ی آمریکای جنوبی قرار گرفته که از شرق با کشور گویان و از غرب با کشور کلمبیا و از جنوب با کشور برزیل همسایه است. شمال کشورم هم ساحل دریای کاراییب است.

ونزوئلا امروز بیش از سی میلیون نفر جمعیت دارد.

زبان رسمی ما اسپانیولی یا همان اسپانیایی است و 80% مردم در ونزوئلا مسیحی کاتولیک هستند. پایتخت ما شهر بزرگ کاراکاس نام دارد و شهرهای مهم دیگری هم داریم، مثل ماراکایپو، والنسیا، ماراکای، کومانا و بارسلونا» فوری از آقای ماریو پرسیدم: «مگر بارسلون و والنسیا در کشور اسپانیا نیستند؟» آقای ماریو گفت: «بله هست، ولی این اسم‌ها از زمانی که ونزوئلا در اشغال اسپانیا بود به یادگار مانده است.» آقای ماریو ادامه داد: «کشور ونزوئلا از منابع طبیعی زیادی برخوردار است. ما از حدود شصت سال پیش که نفت را در کشورمان کشف کردیم، از صادر کننده‌های مهم نفت یعنی پنجمین کشور هستیم! ما محصولات کشاورزی مهمی هم داریم، از جمله برنج، گندم و قهوه.»

بعد از این حرف گوشی همراهش را در آورد و منظره‌های قشنگی را نشانم داد. آقای ماریو گفت: «بلندترین آبشار جهان در پارک ملی کانایمای ونزوئلا قرارداد که بسیار زیبا و چشم‌نواز است. در کشور ما هزار رودخانه وجود دارد که طولانی‌ترین آن به طول 2500 کیلومتر به اسم اوینوکوست! کوه کوکنان هم در ونزوئلا بسیار معروف و دیدنی است.» دست آخر آقای ماریو با یک نفس عمیق گفت: «ایران و ونزوئلا هر دو، یک دشمن بزرگ و خطرناک دارند و آن هم آمریکاست. البته ما با کمک هم او را شکست می‌دهیم.» من هم سریع گفتم: «به کمک خدا!...»