پیوند دو دریا

در باغ مهربانی

پیوند دو دریا

علی قهرمانی

در دوطرف خیابان درختان زیبا و قدبلند روییده بودند. آخر جاده، مسجد قشنگی بود که به جای دیوار، دورتادور حیاط آن پر بود از درخت و گل. وسط حیاط هم حوضی پر از آب قرار داشت.

بیش‌تر بچه‌های هم سن‌وسال من در حیاط بزرگ مسجد با هم بازی می‌کردند. بعضی‌ها هم زیر سایه‌ی درختان کتاب می‌خواندند. یکی با صدای بلند گفت: «بچه‌ها زود باشید. جلسه شروع شد.» همه دور حوض جمع شدند. من و دوستم جواد هم مثل بچه‌ها از آب خنک حوض وضو گرفتیم.

خیلی زود یک حلقه‌ی بزرگ از بچه‌های قرآنی درست شد. بعد از قرائت استاد، بچه‌ها به نوبت آیه‌هایی از قرآن را قرائت ‌کردند. نوبت جواد شد. با صدایی زیبا آیه‌های سوره‌ی الرحمن را خواند. استاد و بچه‌ها هم او را تشویق ‌کردند. رسید به این آیه‌ها؛ «مرج البحرین یلتقیان»،⁽¹⁾ «یخرج منهما اللُّؤلُؤُ و المرجان»⁽²⁾

استاد بعد از تشویق گفت: « بچه‌ها! کسی تفسیر این آیه را خوانده و بلد است؟»

چند نفر دست بلند کردند و جواب‌هایی هم دادند. دوستم جواد هم دست بلند کرده بود. با اجازه‌ی استاد شروع کرد به گفتن: «در تفسیری خواندم سلمان فارسی از پیامبر اسلام نقل می‌کرد دو دریایی که به هم رسیده‌اند امیرالمؤمنین(ع) و حضرت فاطمه(س) هستند. لؤلؤ، امام حسن(ع) است و مرجان هم امام حسین(ع) که امامان معصوم از نسل او هستند.

پیامبرخدا(ص) گفته‌اند: «فاطمه(س) پاره‌ی تن من است.» و فرموده‌اند: «اگر خدا، علی(ع)، پسر ابوطالب را نمی‌آفرید کسی در جهان همتای حضرت زهرا(س) نبود. با ازدواج این دو نور آسمانی، فقط مؤمنان نبودند که شاد بودند، بلکه فرشتگان خدا، آسمان‌ها و زمین هم غرق در شادی بودند...»

جواد بهترین جواب را داد و از استاد جایزه گرفت. وقتی داشتیم به طرف خانه می‌آمدیم در راه همه‌اش به این فکر می‌کردم بیش‌تر با جواد رفیق شوم تا مثل او قرآن و اهل بیت پیامبر(ص) را بیش‌تر بشناسم.

دوازدهم مرداد، روز ازدواج آسمانی حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) مبارک باد!

1. سوره‌ی الرحمن، آیه‌ی 19.

2. سوره‌ی الرحمن، آیه‌ی 22.