روز جهانی عشق

روز جهانی عشق

به مناسبت سال‌روز ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س)

حامد جلالی

آیا اسم لیلی و مجنون، خسرو و شیرین، رومئو و ژولیت یا از این دست اسم‌ها که نمونه‌های عاشق و معشوق در دنیای ما هستند، به گوش‌تان خورده است؟ یا مثلاً شنیده‌اید که روزی را به نام «روز عشق» نام‌گذاری کرده‌اند که بر اساس اسم یکی از کشیش‌های مسیحی است؟! تا حالا زندگی این الگوها یا اسطوره‌های عشق را خوانده‌اید؟ تقریباً اکثر آن‌ها به هم نرسیده‌اند و در دوری هم اشک و آه داشته‌اند و خدا می‌داند وقتی با هم ازدواج می‌کردند و می‌رفتند خانه‌ی بخت، چه اتفاقی می‌افتاد! به نظرتان آیا باز هم این‌طور عاشق بودند؟ باز هم برای هم تب می‌کردند؟ هیچ‌کس نمی‌داند؛ اما می‌شود با کمی فکر به نتایجی رسید. مثلاً فکر به این‌که چرا هیچ‌وقت اسم دو نفر که سال‌ها با هم بودند و بچه هم داشتند، عاشقانه زندگی و برای هم تب می‌کردند در تاریخ نیامده است؟ همین فکر نشان می‌دهد که انگار آدم‌ها بعد از ازدواج عشق آتشین‌شان که ضرب‌المثل مردم بوده است، فروکش می‌کند و دیگر نمی‌توانند الگو باشند. اما من می‌خواهم یک نمونه‌ی استثنا را برای‌تان بگویم. یک زوج که درست است کسی برای‌شان مثنوی نگفته است؛ اما عاشقانه هم‌دیگر را دوست داشتند، تا اسم یکی می‌آمد، دیگری گونه‌هایش سرخ می‌شد. دو جوان که به همه «نه» گفتند و منتظر شدند تا روزش برسد و بتوانند به هم برسند. پسری که قهرمانی بزرگ و توانا بود و آرزوی هر دختری؛ اما به هیچ دختری نگاه نکرد تا به معشوقش برسد، و از آن‌طرف دختری که زیبا بود و محجوب و مهم‌تر از همه این‌که دخترِ بزرگ‌ترین آدم روی زمین بود؛ اما به آن همه خواستگار پول‌دار، آقازاده، زیبارو و... «نه» گفت تا عاشقش بیاید خواستگاری‌اش. این‌ها با هم ازدواج کردند و در مدت کوتاهی خدا به آن‌ها دو پسر و دو دختر داد؛ اما این دو نفر هنوز به هم عشق داشتند. هنوز هم عاشق هم بودند. وقتی دشمنان، زن را توی کوچه تازیانه زدند، بدن مرد کبود می‌شد و زن با وجود این که بچه‌ی پنجم توی شکمش بود، برای دفاع از شوهرش جلوی دشمنان ایستاد، وقتی خبر شهادت همسر را به مرد رساندند، چنان با صورت روی زمین افتاد که کسی فکر نمی‌کرد آن مرد با آن بزرگی و آن همه توانایی برای خبری این‌طور به زمین بیفتد. این مرد همان مردی بود که یک تنه درِ «قلعه‌ی خیبر» را در آورده بود و حالا برای خبر فوت همسرش عاجز شده بود. آن هم آن‌قدر ناتوان که با صورت روی زمین بیفتد و های‌های گریه کند.

کجای دنیا سراغ دارید این همه عشق را؟ به نظرتان روزی که این دو عاشق با هم ازدواج کردند روز جهانی عشق نیست؟ به نظرتان این روز را نباید جشن بگیریم و به هم تبریک بگوییم که دنیا توانسته بالأخره دو عاشقی به خود ببیند که بعد از سال‌ها زندگی باز هم این‌طور عاشق بودند؟ آیا در این روز نباید برای هم هدیه بخریم و روز عشق را با هم شاد باشیم و شادی کنیم؟ این‌که این دو نفر، دو پسری به دنیا آوردند که یکی‌ مرواریدی به نام حسن باشد و دیگری مرجانی به نام حسین هم از آن نشانه‌های خوب است.⁽¹⁾ از عشق خوب، میوه‌ی خوب به عمل می‌آید. و همه‌ی این‌ها نشان می‌دهد که این دو نفر عشقی داشته‌اند که در دنیا مثال زدنی است.

اولین روز از ماه ذی‌حجه، روزی است که این پیوند صورت می‌گیرد و این دو عاشق به هم می‌رسند. همه‌ی شما حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) را می‌شناسید و از خوبی‌های این دو نفر شنیده‌اید. به نظرتان داستان عشق این دو نفر جذاب‌تر است یا داستان کشیش مسیحی که اسمش ولنتاین بود؟ کدام از این دو روز به نظرتان برای نام‌گذاری روز عشق مناسب‌تر است؟

1. یَخرُجُ مِنهُمَا اللُّؤلُؤُ وَ المَرجَانُ؛ از هر دو (دریا) مروارید و مرجان بر‌آید. (سوره‌ی الرحمن، آیه 22)