آمار
| تعداد نشریات | 33 |
| تعداد شماره‌ها | 1,693 |
| تعداد مقالات | 27,452 |
| تعداد مشاهده مقاله | 5,286,150 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,461,563 |
مقایسه مضامین مشترک سیمای پیامبر(ص) در نسج البرده عباس پورعباسی طائی و أریج البرده مصطفی غافلی | ||
| فصلنامه مطالعات ادبی متون اسلامی | ||
| مقاله 1، دوره 3، شماره 12، زمستان 1397، صفحه 1-32 اصل مقاله (1.12 MB) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jrla.2019.54364.1217 | ||
| نویسندگان | ||
مهین ظهیری1؛ عباس گنجعلی  2
| ||
| 1دانشگاه حکیم سبزواری | ||
| 2دانشگاه حکیم سبزواری- | ||
| چکیده | ||
| مدح پیامبر(ص) در ادبیات عربی از بسامد والایی برخوردار بوده و از همان اوان اسلام شکل یافته است. أعشی و کعب‌بن‌زهیر نخستین شاعرانی هستند که به این موضوع پرداخته و پس از آنها شاعرانی چون حسان‌بن‌ثابت، عبدالله بن رواحه و نابغه جعدی و تنی دیگر راه آنها را در این وادی پیمودند. در قرن هفتم مدح پیامبر(ص) با سبک و شیوه جدید و تحت عنوان بدیعیات و با پیشگامی بوصیری در قصیده برده، استمرار و تداوم یافت. در ایران و به ویژه خوزستان نیز سرودن بدیعیات رواج یافت. استاد عباس پور عباسی‌طائی و مصطفی غافلی، دو تن از شاعران این خطه هستند که به ترتیب نسج‌البرده و أریج‌البرده را در مدح پیامبر(ص) سروده‌اند. دستاورد این جستار که به روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد اصالت تشابه به وارسی مضامین مشترک سیمای پیامبر(ص) در دو قصیده مذکور می‌پردازد، حاکی از آن است که برده‌های طائی و غافلی در مضامینی همچون بیان اشتیاق دو شاعر به ساحت مقدس پیامبر(ص)، ذکر ویژگی‌های فردی و اجتماعی و ذکر نشانه های میلاد و نبوت ایشان مشترک بوده و بسامد والای اشتراک آنها در موضوعاتی چون رؤیاپردازی‌های شاعر با یاد و خاطره پیامبر(ص)، نجواهای شاعرانه با آن وجود پاک، ذکر حسن و زیباروئی، خلق و خوی نیک، فضایل و مناقب، رهبری و هدایت، رویدادهای تاریخی میلاد پیامبر(ص)، شواهد و قرائن بعثت و ذکر مقام نبوت جلوه‌گر گشته است. از دیگر نتایج به دست آمده این پژوهش می-توان به حضور والای آرایه‌های مراعات نظیر، تضاد، تشبیه، تشخیص و تلمیح در برده‌های طائی و غافلی اشاره نمود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| برده‌سرایی؛ سیمای پیامبر(ص)؛ عباس پورعباسی طائی؛ مصطفی غافلی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| مقایسه مضامین مشترک سیمای پیامبر(ص) در نسج البرده عباس پورعباسی طائی و أریج البرده مصطفی غافلی | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mahin Zohairy1؛ Abbas Ganjali2 | ||
| 1Hakim Sabzevari University | ||
| 2Hakim Sabzevari University | ||
| چکیده [English] | ||
| مدح پیامبر(ص) در ادبیات عربی از بسامد والایی برخوردار بوده و از همان اوان اسلام شکل یافته است. أعشی و کعب‌بن‌زهیر نخستین شاعرانی هستند که به این موضوع پرداخته و پس از آنها شاعرانی چون حسان‌بن‌ثابت، عبدالله بن رواحه و نابغه جعدی و تنی دیگر راه آنها را در این وادی پیمودند. در قرن هفتم مدح پیامبر(ص) با سبک و شیوه جدید و تحت عنوان بدیعیات و با پیشگامی بوصیری در قصیده برده، استمرار و تداوم یافت. در ایران و به ویژه خوزستان نیز سرودن بدیعیات رواج یافت. استاد عباس پور عباسی‌طائی و مصطفی غافلی، دو تن از شاعران این خطه هستند که به ترتیب نسج‌البرده و أریج‌البرده را در مدح پیامبر(ص) سروده‌اند. دستاورد این جستار که به روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد اصالت تشابه به وارسی مضامین مشترک سیمای پیامبر(ص) در دو قصیده مذکور می‌پردازد، حاکی از آن است که برده‌های طائی و غافلی در مضامینی همچون بیان اشتیاق دو شاعر به ساحت مقدس پیامبر(ص)، ذکر ویژگی‌های فردی و اجتماعی و ذکر نشانه های میلاد و نبوت ایشان مشترک بوده و بسامد والای اشتراک آنها در موضوعاتی چون رؤیاپردازی‌های شاعر با یاد و خاطره پیامبر(ص)، نجواهای شاعرانه با آن وجود پاک، ذکر حسن و زیباروئی، خلق و خوی نیک، فضایل و مناقب، رهبری و هدایت، رویدادهای تاریخی میلاد پیامبر(ص)، شواهد و قرائن بعثت و ذکر مقام نبوت جلوه‌گر گشته است. از دیگر نتایج به دست آمده این پژوهش می-توان به حضور والای آرایه‌های مراعات نظیر، تضاد، تشبیه، تشخیص و تلمیح در برده‌های طائی و غافلی اشاره نمود. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| برده‌سرایی, سیمای پیامبر(ص), عباس پورعباسی طائی, مصطفی غافلی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 39 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 40 |
||
