آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,398 |
| تعداد مقالات | 34,489 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,207,364 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,828,551 |
مقایسه تحلیلی بن‌مایه‌های فکری مشترک داستان‌های دینی ایران و هند در دوره صفویه | ||
| تاریخ اسلام | ||
| دوره 21، شماره 1 - بهار 99 - مسلسل 81، فروردین 1399، صفحه 105-134 اصل مقاله (1.05 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/hiq.2020.68964 | ||
| نویسندگان | ||
| فیروز ولیزاده* 1؛ حسن ذوالفقاری* 2؛ ناصر نیکوبخت* 2 | ||
| 1دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس، نویسنده مسئول | ||
| 2استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس | ||
| تاریخ دریافت: 03 مهر 1396، تاریخ پذیرش: 10 فروردین 1399 | ||
| چکیده | ||
| بر اساس شواهد تاریخی، ارتباطات فرهنگی و ادبی میان ایران و هند از گذشته‌های دور جریان داشته است، اما در دوره صفویه به واسطه زبان رسمی مشترک، مسافرت و مهاجرت شاعران و اندیشمندان مسلمان ایرانی به هند، این ارتباطات گسترده‌تر گردید و با توجه به اهداف دینی، زمینه‌ساز نگارش تعداد فراوانی داستان‌های دینیِ اسلامی به تقلید از آثار ایرانی در هند شد. این مقاله با پرداختن به پرسش درباره قرائن محتوایی و بن‌مایه‌های مشترک فکری موجود در آثار ایرانی و هندی دوره صفویه (911-1135ق) به این نتیجه دست یافته است که ویژگی اصلی داستان‌های دینی ایرانی در این دوره موعودگرایی، دوری از عرفان و تصوف، گستردگی دایره موضوعات داستان و مدح شاهان صفوی است. هم‌چنین تقلید از شاهنامه در زبان و وزن و تعابیر و شخصیت‌پردازی، اقتباس از نوشته‌های عربی، تضعیف هویت ایرانی در برابر هویت دینی، بهره جستن از عناصر ماورایی و سرانجام تبدیل تاریخ به داستان نقالی را می‌توان به عنوان بن‌مایه‌های فکری مشترک داستان‌های ایرانی و هندی نام برد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| داستان دینی؛ داستان ایرانی؛ داستان هندی؛ عصر صفویه؛ روابط فرهنگی ایران و هند | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Analytical Comparison of Common Intellectual Themes in Religious Stories of Iran and India in Safavid Era | ||
| نویسندگان [English] | ||
| firooz valizadeh1؛ hasan zolfagari2؛ naser nikoubakht2 | ||
| 1Ph. D in Persian Language and Literature, Tarbiat Modarres University | ||
| 2Professor of Persian Language and Literature, Tarbiat Modarres University | ||
| چکیده [English] | ||
| According to the historical evidences, the cultural and literary relationships between Iran and India has been previously developing while in Safavid era, these relationships extended due to the common formal language, migration of Iranian Muslims including the poets and scholars to India, and regarding the religious purposes, the ground was provided towards writing a large number of Islamic religious stories affected by the Iranian works in India. Considering the question on the contextual evidences and the common intellectual themes present in the Iranian and Indian works in Safavid era (911-1135 A.H), this article concluded that the main feature of Iranian religious stories in this era is deemed to be Messianism, avoidance from mysticism and Sufism, extension of subjects for the prefabrication of stories and glorification of Safavid kings. Moreover, the issues such as imitating from Shahnameh in terms of language, interpretations and characterizing, adapting from Arabic writings, weakening of the Iranian identity against the religious identity, taking advantage of ulterior elements and finally, the changing of history into narrative story are considered as the common intellectual themes of Iranian and Indian stories | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| religious story, Iranian story, Indian story, Safavid Era, cultural relationships between Iran and India | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 434 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 371 |
||