آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,426 |
| تعداد مقالات | 34,764 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,488,290 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,912,310 |
تحلیل نظریه حکایت در علم حصولی از دیدگاه استاد فیاضی | ||
| فصلنامه علمی پژوهشی آیین حکمت | ||
| دوره 12، تابستان 99 - مسلسل 44، تیر 1399، صفحه 141-164 اصل مقاله (853.65 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/pwq.2020.69268 | ||
| نویسندگان | ||
| سید احمد غفاری1؛ زینب سراج الدین2 | ||
| 1استادیار و عضو هیئت علمی مؤسسه حکمت و فلسفه ایران | ||
| 2طلبه سطح سه حوزه علمیه قم | ||
| تاریخ دریافت: 21 اسفند 1397، تاریخ پذیرش: 06 آبان 1398 | ||
| چکیده | ||
| بحث معرفت‌شناسانه دربارۀ ویژگی حکایت، از مباحث بنیادین در معرفت‌شناسی معاصر است. معرفت‌شناسان مسلمان نیز در مورد ذاتی‌بودن و بالفعل بودن حکایت مفاهیم، دیدگاه‌های متفاوتی دارند. رأی مشهور معرفت‌شناسان مسلمان بر آن است که حکایت، ذاتیِ باب برهان، و وصف بالفعل صورت‌های ذهنی است. برخی دیگر بر این باورند که حکایت بالفعل تنها در مرتبۀ تصدیق، صادق است و حکایت تصورات و قضایا، شأنی و بالقوه است. در مقابل این دیدگاه‌ها، استاد فیاضی حکایت را ذاتی باب ایساغوجی و بالفعل صورت‌های ذهنی می‌داند. در این مقاله تلاش شده است با تبیین تحلیلی دیدگاه استاد فیاضی و وارسی انتقاد‌ها بر این دیدگاه، ابعاد جدیدی از مسئله حکایت روشن گردد. تبیین دقیق مفاهیم دخیل در فرایند حکایت در آرای این حکیم نشان می‌دهد نقدهای وارد بر دیدگاه ایشان، از جمله نادیده‌گرفتن نقش فاعل شناسا در فرایند حکایت یا عدم دلالت ادله بر مدّعا، وارد نیستند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| علم حصولی؛ حکایت؛ حکایت بالفعل؛ ذاتی‌بودن؛ فیاضی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| An Analysis of the Theory of Ḥikāyat, Essential Denotation of Mental Ideas and Forms, in `Ilm-i Ḥuṣulī. Acquired Knowledge, as Viewed by Professor Fayyāḍī | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Seyyed Ahmad Ghaffari1؛ Zeinab Siraju`ldin2 | ||
| 1Assistant professor, Iranian Research Institute of Philosophy | ||
| 2Hawzah student, level three | ||
| چکیده [English] | ||
| Epistemological discussion of the nature of ḥikāyat is known as one of the fundamental issues in contemporary epistemology. Muslim epistemologists also have different views on the nature and actuality of ḥikāyat. Popular Muslim epistemologists, have taken ḥikāyat as dhātī bāb-i burhān, natural of the demonstration, and waṣf-i bi`lfi`l-i ṣūrathā-yi dhihnī, actual quality of mental forms. Some believe that only in the level of taṣdīq, affirmation, one may agree with ḥikāyat-i bi`lfi`l, while in the level of taṣawwurāt, mental forms,and qaḍāyā, propositions, it is bilquwwah, potential. Contrary to these views, Fayyāḍī has viewed ḥikāyat as dhātī bāb-i Isagoge and bi`lfi`l in mental forms. In this article, an attempt has been made to clarify new dimensions of the issue by analytically explaining Fayyāḍī's point of view and examining the criticisms in the field. Accurate explanation of the concepts having to do with the process in the opinions of this philosopher shows that there are no criticisms of his view and such critiques as ignoring the role of the cognitive agent in the process of ḥikāyat or lack of any evidence denoting the claim may not be agreed with. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Acquired Knowledge, `Ilm-i Ḥuṣulī, Ḥikāyat, Ḥikāyat-i Bi`lfi`l, Essentialness, Fayyāḍī | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 457 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 354 |
||