اولیائی, زهره. (1399). متغیرهای تأثیرگذار بر تحصیل سعادت در فرهنگ اسلامی. اسلام و مطالعات اجتماعی, 16(40), 199-224. doi: 10.22081/jare.2021.59194.1583
زهره اولیائی. "متغیرهای تأثیرگذار بر تحصیل سعادت در فرهنگ اسلامی". اسلام و مطالعات اجتماعی, 16, 40, 1399, 199-224. doi: 10.22081/jare.2021.59194.1583
اولیائی, زهره. (1399). 'متغیرهای تأثیرگذار بر تحصیل سعادت در فرهنگ اسلامی', اسلام و مطالعات اجتماعی, 16(40), pp. 199-224. doi: 10.22081/jare.2021.59194.1583
اولیائی, زهره. متغیرهای تأثیرگذار بر تحصیل سعادت در فرهنگ اسلامی. اسلام و مطالعات اجتماعی, 1399; 16(40): 199-224. doi: 10.22081/jare.2021.59194.1583
تاریخ دریافت: 02 بهمن 1399،
تاریخ بازنگری: 20 بهمن 1399،
تاریخ پذیرش: 23 بهمن 1399
چکیده
این مقاله با روش تحلیل محتوا به بررسی متغیرهای تأثیرگذار بر تحصیل سعادت در فرهنگ اسلامی می‌پردازد. جامعۀ آماری، منابع مرتبط با موضوع تحقیق است که به روش نمونه‌گیری هدفمند انجام شده است. در بخش توصیفی، اطلاعات به شیوۀ کتابخانه‌ای جمع‌آوری شده و تجزیه‌و‌تحلیل به‌صورت کیفی و از طریق یادداشت‌برداری صورت گرفته است. برای دستیابی به پاسخ پرسش‌های پژوهش، ضمن مطالعۀ پیشینه، منابع مرتبط با موضوع سعادت و فرهنگ اسلامی مطالعه گردید. یافته‌های پژوهش حاکی از این است که سعادت به‌منزلۀ برترین غایتی که انسان در جست‌وجوی آن است، به دو گونۀ پنداری و واقعی تقسیم می‌شود و متغیرهای زیادی بر آن تأثیر دارند؛ از جمله: وراثت، شرایط هنگام انعقاد نطفه، تغذیه، عوامل محیطی، تربیت، تهذیب نفس، اراده، ایمان، خودشناسی، ملازمت با فضایل اخلاقی، الگوگیری از چهره‌های سعادت در قرآن، عبرت‌آموزی از چهره‌های شقاوت در قرآن. لذا توجّه به همۀ متغیرها در فرهنگ اسلامی به‌منزلۀ عامل تأثیرگذار بر تحصیل سعادت، ضروری به نظر می‌رسد.
Influencing variables on happiness education in Islamic culture
نویسندگان [English]
Zohreh Oleiaeyee
teacher
چکیده [English]
This paper describes a Content analysis method to study the variables affecting the study of Happiness in Islamic culture. The statistical society is related to the subject matter of the research, which has been done through targeted sampling. In the descriptive section, the information was collected in a collection and analytical library and recorded in a notebook. In order to answer the research questions, while studying the background, related sources of Islamic happiness and Islamic culture were studied. Findings of the research indicate that prosperity is considered as the ultimate goal that humans seek, It is divided into two imaginary and real forms, And a lot of variables affect it, Including which can be Inheritance; conditions when Coagulation of the sperm; nutrition Environmental factors; education; Self-purification; will; faith; self-knowledge; Compliance with moral virtues; Patterns of happiness in the Qur'an;A lesson from the faces of evil in the Qur'an. Therefore, it is necessary to pay attention to all variables in Islamic culture as an effective factor in the study of prosperity.
قرآن کریم (1374)، ترجمۀ مهدی الهی قمشه‌ای، قم: دار الغدیر.
نهج البلاغه (1379)، ترجمۀ محمد دشتی، قم: مشهور.
ابن خلدون، عبدالرحمان (1988م)، مقدمۀ ابن خلدون، بیروت: دار الفکر.
ابن سینا (1404ق)، الشفاء، طبیعیات و الهیات، قم: مرعشی نجفی.
اخوان الصفا (1405ق)،رسائل، قم: مکتب اعلام اسلامی.
اربابیان، منصور و مهدی زمانی (1389)، بررسی و نقد نظریه سعادت ارسطویی در پرتو مفهوم قرآنی سعادت، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، تهران: دانشگاه پیام‌نور.
اسمخانی، شکوفه و محمدتقی یوسفی (1394)، بررسی تطبیقی سعادت و شقاوت از دیدگاه قدیس توماس آکوئیناس وآیت‌الله جوادی آملی، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، قم: دانشگاه باقرالعلوم (ع).
ارمندیانی، مهدیه و حسن اصغرپور (1396)، مؤلفه‌های سعادت و شقاوت در قرآن و روایات، پایان‌نامۀ کارشناسی‌ارشد، تهران: دانشگاه قرآن و حدیث.
امام خمینی، سید روح‌الله (1375)، چهل حدیث، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
بابایی، فاطمه و کریم محمدی (1390)، بررسی الگوهای سعادت و شقاوت در قرآن، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، تبریز: دانشگاه تربیت معلّم.
بهشتی، محمد، مهدی ابوجعفری، علی‌نقی فقیهی و علیرضا اعرافی (1388)، آرای دانشمندان مسلمان در تعلیم‌وتربیت و مبانی آن (جلد2)، تهران: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و سمت.
بهشتی، محمد، مهدی ابوجعفری و علی‌نقی فقیهی (1388)، آرای دانشمندان مسلمان در تعلیم‌وتربیت و مبانی آن (جلد4)، تهران: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و سمت.
بهشتی، محمد (1390)، آرای دانشمندان مسلمان در تعلیم‌وتربیت و مبانی آن (جلد 5)، تهران: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و سمت.
تقی‌زاده، صدیقه و مرتضی حسینی شاهرودی (1388)، سعادت و شقاوت در فلسفه (ابن سینا، شیخ اشراق، ملاصدرا) و قرآن، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.
تمیمی آمدی، عبدالواحد (1337)، غرر الحکم و درر الکلم، تهران: محمد علی الانصاری القمی.
جاحظ، ابوعثمان (بی‌تا)، الحیوان، با شرح و تحقیق عبدالسلام محمد هارون، بیروت: بی‌نا.
_________ (1955م)، العثمانیه، حققه وعلق علیه عبدالسلام محمد هارون، مصر: دار الکتاب العربی.
جاهد، رضا (1391)، گنج‌های معنوی، تهران: سنبله و آیین تربیت.
حر عاملی (1403ق)، وسائل الشیعه، تهران: اسلامیه.
حقی البروسوی، اسماعیل (1405ق)، تفسیر روح البیان، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
دادبه، اصغر (1383)، کلیات فلسفه، تهران: دانشگاه پیام‌نور.
شریعت، فرشاد و امید شفیعی قهفرخی (1394)، «جان لاک و مسئله خوشبختی»، فصلنامه غرب‌شناسی بنیادی، سال6، ش1، ص75-103.
شیخ صدوق، ابوجعفر (بی‌تا)، من لایحضره الفقیه، قم: اسلامی.
صادقی، افلاطون و محمدحسین مهدوی‌نژاد (1389)، رویکرد ارسطو به مسئله سعادت و مقایسۀ آن با سعادت در آیات و روایات اسلامی، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، تهران: دانشگاه پیام‌نور.
صبری، علی و سید محمدکاظم علوی (1394)، رابطۀ سعادت و فضیلت از دیدگاه ارسطو و فارابی، سبزوار: دانشگاه تربیت معلّم.
__________ (1387)، فضیلت ازدواج، آداب زناشویی و همسرداری در اسلام، ویرایش داوود احمدی، قم: مؤسسه بیت الاحزان فاطمه (س).
محمدی اشتهاردی، محمد (1387)، قصه‌های قرآن به قلم روان، تهران: نبوی.
موسوی، فاطمه و رضا اکبریان (1390)، حقیقت سعادت از دیدگاه ملاصدرا و علامه طباطبایی، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
میرزابیگی، مهسا و ناصر فروهی (1396)، بررسی راه‌های رسیدن به سعادت عظمی از دیدگاه حکمت مشاء، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، تبریز: دانشگاه تبریز.
نراقی، ملامهدی (بی‌تا)، جامع السعادت، قم: اسماعیلیان.
نراقی، احمد (1362)، معراج السعادة، تهران: رشیدی.
ویسی، شیوا و ناصرالدین حسن‌زاده (1395)، بررسی سعادت و راه‌های تحصیل آنبر اساس دیدگاهمولانای رومی و فارابی، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، ملایر: دانشگاه ملایر.
یحیی بن زکریا (1365)، تهذیب الاخلاق، مقدمه و تصحیح محمد دامادی، تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
