اتاق مشاور

اتاق مشاور

کارشناس روان‌شناسی بالینی: مهدیس حسینی

تفاوت

سلام

من یک مهاجر افغانی هستم، که در ایران به دنیا آمدم و در یک مدرسه‌ی ایرانی درس می‌خوانم. درس من خوب است و به آن خیلی علاقه دارم. حتماً می‌دانید که افغانی‌ها علاوه بر هوش و استعداد، پشتکار قوی‌ای دارند؛ اما مشکل من این است که احساس می‌کنم توی مدرسه بین من و دانش‌آموزان ایرانی فرق می‌گذارند. به نظر من معلم‌های‌مان، دانش‌آموزان ایرانی را بیش‌تر تحویل می‌گیرند؛ البته من وقتی به پدر و مادرم این موضوع را گفتم، به من سفارش کردند که این مسئله را هیچ وقت در مدرسه بیان نکنم، چون ممکن است به ضررم تمام شود؛ اما من به خاطر این موضوع ناراحت هستم.

محمد نجف. اف، از ورامین

دوست عزیزم، سلام! واقعاً تلاش و پشتکار شما را تحسین می‌کنم و بی‌نهایت متأسفم که بعضی از افراد با توجه به نژاد، ملیّت، رنگ، شکل، ظاهر و سطح طبقاتی، دیگران را قضاوت می‌کنند. شاید احساسی که شما در مدرسه نسبت به اطرافیان‌تان دارید کاملاً درست باشد و آن‌ها در مورد شما کم‌لطفی کرده باشند، بهترین شیوه‌ای که در این میان شما باید در پیش بگیرید این است که اعتمادبه‌نفس خود را از دست ندهید، سعی کنید با مهربانی کردن به اطرافیان‌تان در مدرسه به آن‌ها ثابت کنید که در مورد شما اشتباه فکر کرده‌اند.

با خوش‌رویی و خوش‌‌زبانی با معلمین خود، تلاش کنید که آن‌ها را به این باور برسانید تصورشان نسبت به شما کاملاً اشتباه بوده است، البته این نکته را هم نباید نادیده گرفت که شاید احساس شما در مدرسه، نسبت به رفتار دیگران با خودتان اشتباه باشد، که ان‌شاالله همین‌طور باشد.

***

من کتاب نمی‌خواهم، موبایل می‌خواهم

سلام بر شما که بچه‌ها را راهنمایی می‌کنید.

من چندماه است که به پدر و مادرم می‌گویم برایم موبایل بخرند؛ اما آن‌ها اعتنا نمی‌کنند. همه‌اش به من می‌گویند موبایل برای تو زود است. آن‌ها فقط برای من کتاب و مجله می‌خرند و می‌گویند کتاب بخوان؛ اما من به کتاب علاقه ندارم. تمام دوست‌های من موبایل دارند. من پیش آن‌ها خجالت می‌کشم. لطفاً به پدر و مادرها بگویید هوای بچه‌های‌شان را داشته باشند.

مریم. ص، از تبریز

دوست عزیزم، سلام!

پیش از این بارها برای نوجوانان زیادی در این مورد صحبت کرده‌ایم. خرید موبایل صرفاً برای یک نوجوان امری لازم نیست. شما با توجه به این‌که دوستان یا هم‌سالان‌تان موبایل دارند برای خرید موبایل اصرار دارید و خجالت می‌کشید از این‌که موبایل ندارید؛ اما چرا؟

چرا شما هوای پدر و مادرتان را ندارید؟ چرا از خودتان سؤال نمی‌کنید داشتن یک موبایل تا چه اندازه برای من واجب است؟ متأسفانه موضوعی که در سال‌های اخیر بسیاری از نوجوانان ما دچار آن شده‌اند؛ مصرف‌گرا بودن است. چرا تصور می‌کنید هر آن‌چه که مد می‌شود یا دیگران دارند، ما هم باید داشته باشیم؟

من به شخصه با داشتن موبایل برای یک نوجوان مخالف هستم. چرا وقتی شما در تمام ساعات روز، یا وقت خود را در مدرسه می‌گذرانید و یا در منزل در کنار خانواده‌ی‌تان هستید برای داشتن موبایل اصرار دارید؟

تصور کنید پدر و مادرتان برای شما موبایل خریده‌اند، بعد از آن چه؟ داشتن آن تا چه اندازه به شما کمک می‌کند یا برای‌تان مفید بوده است؟ یا بیایید آن‌طرف قضیه را هم نگاه کنید، اگر دوستان و هم‌سالان‌تان را دیدید که بعد از داشتن موبایل، برای داشتن چیزهای دیگری تلاش کردند یا به گفته‌ی خودتان در حضور آن‌ها خجالت کشیدید از این‌که همانند آن کالا را ندارید، آیا باز هم برای داشتن آن کالا نیز والدین‌تان را تحت فشار می‌گذارید؟

تأکید و اصراری بر این موضوع ندارم که حتماً با مطالعه خودتان را مشغول کنید، شما هم می‌توانید علایق مخصوص خود را داشته باشید، خودتان را با انجام یک هنر که به آن علاقه‌مند هستید سرگرم کنید و سعی کنید به جای مصرف‌گرا بودن و یا تصورات بیهوده مثل این‌که چون موبایل ندارم از دیگران کم‌تر هستم، ذهن خودتان را آزار ندهید. اعتمادبه‌نفس خودتان را افزایش بدهید و برای داشتن هر کالایی اول از خودتان سؤال کنید تا چه اندازه داشتن آن کالا برای شما واجب و ضروری است.