بچه‌ی خلّاق کیه؟

توی جاده‌ی امید

بچه‌ی خلّاق کیه؟

طیبه رضوانی

بچه‌ای که کارهایی که بقیه نمی‌توانند انجام بدهند، با پی‌گیری زیاد انجام بدهد و هیچ‌وقت مأیوس نشود.

پارسا سلفیان- یازده‌ساله

بلد باشد خوب رنگ‌آمیزی کند و از وسایل دور ریختنی کاردستی‌های عجیب و غریب درست کند.

مهسا سلفیان- هشت‌ساله

بچه‌ای است که تا می‌تواند وسایلش را خودش طراحی کند و هنرمند باشد، مثلاً جامدادی بسازد و یا با طرح‌های نو کیف درست کند.

زینب نگینی- ده‌ساله

بچه‌ای که اگر برایش مشکلی پیش آمد بتواند برای مشکلش راه حل پیدا کند، نه این‌که فقط منتظر بنشیند که بقیه مشکلش را حل کنند.

محمد صولتی-یازده‌ساله

بچه‌ای که بتواند با ابرها شکل‌های قشنگ بسازد و بعد آن‌ها را نقاشی کند.

مهدی صولتی- هشت‌ساله

قبل از انجام هر کاری اول فکر و برنامه‌ریزی کند بعد کارش را انجام دهد.

حسین پری- ده‌ساله

بچه‌ای که هم دقت و تمرکز دارد و هم ابزار و وسایل کافی برای این‌که بتواند خلاقیتش را بروز بدهد.

یونس رجبی- دوازده‌ساله

بچه‌ای که کارهایش را خودش مدیریت می‌کند و دنبال هدفش می‌رود؛ و اگر شکست خورد ناامید نمی‌شود.

محمدجواد صفاری- سیزده‌ساله

برای هر مسئله‌ای راه‌حل‌های مختلف پیدا می‌کند.

مهدی غفاریان- سیزده‌ساله

وقتی کلمه‌ی خلّاق را می‌شنویم فوری به فکر دانشمندان یا مخترعین می‌افتیم و خودمان را با آن‌ها مقایسه می‌کنیم و می‌گوییم پس ما خلّاق نیستیم. در حالی که ما هم کلی فکرهای جدید توی سرمان داریم و تنها فرقی که با دانشمندان داریم این است که آن‌ها به فکرهای‌شان بها دادند.

محمدمهدی نقدی- دوازده‌ساله

بچه‌ای که ذهنش آزاد است و به چیزهای منفی فکر نمی‌کند و جلوی فکرهایی که ذهنش را خراب می‌کند تابلوی ایست می‌گیرد.

عاطفه حیدری- سیزده‌ساله

به نظر من خلاقیت بدون اراده و پشتکار اصلاً به درد نمی‌خورد.

زهرا حسینی- سیزده‌ساله