قنبری شیخ شبانی, حسن, قنبری شیخ شبانی, محمدتقی. (1400). بازکاوی حدیث رفع. اسلام و مطالعات اجتماعی, 7(4), 35-68. doi: 10.22034/jrj.2021.58226.2100
حسن قنبری شیخ شبانی; محمدتقی قنبری شیخ شبانی. "بازکاوی حدیث رفع". اسلام و مطالعات اجتماعی, 7, 4, 1400, 35-68. doi: 10.22034/jrj.2021.58226.2100
قنبری شیخ شبانی, حسن, قنبری شیخ شبانی, محمدتقی. (1400). 'بازکاوی حدیث رفع', اسلام و مطالعات اجتماعی, 7(4), pp. 35-68. doi: 10.22034/jrj.2021.58226.2100
قنبری شیخ شبانی, حسن, قنبری شیخ شبانی, محمدتقی. بازکاوی حدیث رفع. اسلام و مطالعات اجتماعی, 1400; 7(4): 35-68. doi: 10.22034/jrj.2021.58226.2100
1دانش آموخته سطح سه حوزه علمیه قم- ایران،(نویسنده مسئول)؛ hassan.67@chmail.ir
2دانش آموخته کارشناسی ارشد تاریخ، دانشگاه معارف اسلامی قم- ایران؛ ali1389@iran.ir
تاریخ دریافت: 30 تیر 1399،
تاریخ بازنگری: 01 دی 1399،
تاریخ پذیرش: 04 دی 1399
چکیده
در نزاع اخباریها و اصولیان در شبهۀ حکمیۀ تحریمیه، اصولیها برای اثبات برائت به احادیثی تمسک کردهاند که مهمترین و پیچیدهترین آنها حدیث رفع است. اختلافات بسیاری پیرامون این حدیث ازجمله حقیقی یا ادعایی بودنِ رفع و معنای خود رفع و نحوۀ دلالت آن بر اصل برائت در کلمات علما یافت میشود. از مهمترین این اختلافات، نزاع بر سر متعلّق رفع را میتوان نام برد که اصولیان چندین احتمال ازجمله عموم آثار و مؤاخذۀ اخروی را مطرح کردهاند. با در نظر گرفتن تفاوت ثمرات هر قول در فقه و اصول، نگارندگان در ابتدا تلاش کردهاند با توجه به آیات و روایات موجود که مورد غفلت بسیاری از علما واقع شدهاست، ثابت کنند که مراد واقعی از رفع در غیر فقرۀ «ما لایطیقون»، مؤاخذه بهطور مطلق است و در ادامه نیز به اشکالاتی پرداختهاند که به تقدیر گرفتن مؤاخذه و نیز ثمرات مترتب بر نظر مختار شدهاست. در نهایت، دلالت این حدیث بر برائت را مورد کنکاش قرار دادهاند که مشخص شد این حدیث ارتباطی با محل نزاع در بحث برائت ندارد.
1Graduate Student of Level Three at Hawza Ilmiyya of Qom- Iran; (Corresponding Author); hassan.67@chmail.ir
2Master Student of History at University of Islamic Sciences; ali1389@iran.ir
چکیده [English]
In the controversy between traditionalists(akhbaris) and scholars of principle of jurisprudence, the latter having tried to prove innocence, resorted to some traditions of which the most important and complex is ḥadīth al-raf'. There are many disagreements about this hadith which can be found in the words of Usulis including being real or virtual, the meaning of the raf' itself and how it implies to the principle of innocence which the most important one is the discord about what the object (muta'allaq) of raf' can be. Regarding this issue, Usulis have suggested some possibilities including general effects and afterlife punishment. Considering different results of each idea in jurisprudence and its principles, the authors have initially tried to prove that the real meaning of the raf' other than the phrase "ma-la-yotighoon" is punishment, and then they mentioned some problems regarding punishment and some results have been explored too, and ultimately they explored the implication of this ḥadīth on innocence which it became apparent that this ḥadīth is unrelated to the conflict in the discussion of innocence.
کلیدواژهها [English]
Ḥadīth al-Raf‘, Object of Raf`, punishment, calling to account, previous nations, ignorance, innocence
اصل مقاله
به فایل PDF مقاله مراجعه کنید.
مراجع
* قرآن کریم
آخوند خراسانى، محمدکاظم. (1410ق). درر الفوائد فی الحاشیة على الفرائد. تهران: موسسة الطبع و النشر.
آخوند خراسانى، محمدکاظم. (1430ق). کفایة الأصول. تحقیق و تعلیق علی زارعى سبزوارى. چاپ ششم. قم: مؤسسة النشر الاسلامی، التابعة لجماعة المدرسین بقم المقدسة.
اشعرى قمى، احمد. (1408ق). النوادر. قم: مدرسة الإمام المهدیA.
انصارى، مرتضى. (1416ق). فرائد الاُصول. چاپ پنجم. قم: مؤسسة النشر الاسلامی، التابعة لجماعة المدرسین بقم المقدسة.
خرازی، سید محسن. (1422ق). عمدة الاصول، قم. موسسۀ در راه حق.
خمینی، حسن. (1389). حدیث رفع. پژوهشنامه متین، امام خمینی (س) و انقلاب اسلامی، 12 (47)، 13-60.
خمینی، مصطفی. (1418ق). تحریرات فی الاصول. قم: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینى (ره).
خمینى، روحالله. (1415ق). انوار الهدایة فی التعلیقة على الکفایه. چاپ دوم. تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینى (ره).
خمینى، روحالله. (1421ق). کتاب البیع. تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینى (ره).
خوانساری، سید احمد. (1405ق). جامع المدارک فی شرح المختصر النافع. چاپ دوم. تهران: مکتبة الصدوق.
خوئی، ابوالقاسم. (1352). اجود التقریرات. تقریرات محمدحسین نائینی. چاپ دوم. قم: موسسة صاحب الأمرf.
درویشپور، وفا. (1386). جهل و خطاء در حدیث رفع و آثار آنها در حقوق کیفری ازمنظر فقه امامیه، فصلنامۀ پژوهشهای فقه و حقوق اسلامی، تابستان (8)، 265-288.
مظفر، محمدرضا. (1410ق). اصول الفقه. چاپ سوم. قم: موسسۀ اسماعیلیان.
مغربی، نعمان. (1385ق). دعائم الاسلام. تصحیح آصف فیضى. چاپ دوم. قم: مؤسسه آل البیتb لإحیاء التراث.
مغنیه، محمدجواد. (1975م). علم أصول الفقه فی ثوبه الجدید. بیروت: دار العلم للملایین.
منتظرى، حسینعلى. (1415ق). نهایة الأصول، تقریرات حسین بروجردی. تهران: نشر تفکر.
موسوى، سید ابراهیم. (1371ق). ضوابط الأصول. قم: مؤلف.
مؤمن قمى، محمد. (1419ق). تسدید الأصول. قم: مؤسسة النشر الاسلامی، التابعة لجماعة المدرسین بقم المقدسة.
نجفی کلباسی، محمدحسین. (1422ق). وسیلة الوصول الى حقائق الأصول. تقریرات سید ابوالحسن اصفهانى. قم: مؤسسة النشر الاسلامی، التابعة لجماعة المدرسین بقم المقدسة.