آفرینش- فکرهای من- قلم

آفرینش

سیدسعید هاشمی

خداوند پروانه را آفرید

گل و باغ و گلخانه را آفرید

درخشندگی‌های پاییز را

شکوه بهارانه را آفرید

به گنجشک‌ها زندگی یاد داد

سرِ شاخه‌ها لانه را آفرید

به موهای ما داد آرامشی

سرانگشت را، شانه را آفرید

دلِ خاک‌ها پر شد از جنب‌وجوش

همین که خدا دانه را آفرید

شبِ عید، روبوسی و خنده را

شب چله، افسانه را آفرید

***

نباش این‌قدر بی‌تفاوت که او

زبان را و شکرانه را آفرید

فکرهای من

مرضیه تاجری

مهتاب و حوض کاشی

خوابی که پر کشیده

صد فکر جورواجور

در ذهن من چکیده

فکر صعود و رفتن

با کوله‌پشتی و بند

از شانه‌های برفی

تا قله‌ی دماوند

فکر شنا و دریا

تا عمق‌ها رسیدن

مانند مرد غواص

دنیای تازه دیدن

این فکرها قشنگ است

با تیک تیک ساعت

ذهنم گذشته امشب

از خیر استراحت

قلم

محبوبه صمصام‌شریعت

کوچکی، اما چه‌قدر

واژه‌هایت خواندنی‌ست

حرف‌های خوب تو

خالی از احساس نیست

*

پر خروشی مثل ابر

مثل باران پر امید

یک بغل شعر و سرود

می‌توان از تو شنید

*

باز می‌خندد دلم

از صدای پای تو

خط به خط در دفترم

با دلم همراه شو!

*

برگه‌ای صاف و سفید

در کنار دست من...

دفترم دل‌تنگ توست

ای قلم! چرخی بزن!