آمار

تعداد نشریات46
تعداد شماره‌ها2,165
تعداد مقالات31,880
تعداد مشاهده مقاله9,415,404
تعداد دریافت فایل اصل مقاله4,172,162
سعیدی, روح الامین. (1400). پیوند سیاست أعلی و أدنی: نقش سردار سلیمانی در تصویرسازی از جمهوری اسلامی ایران به ‌عنوان نماد مقاومت. اسلام و مطالعات اجتماعی, 2(شماره2(پیاپی4)), 35-58. doi: 10.22081/jm.2022.63144.1048
روح الامین سعیدی. "پیوند سیاست أعلی و أدنی: نقش سردار سلیمانی در تصویرسازی از جمهوری اسلامی ایران به ‌عنوان نماد مقاومت". اسلام و مطالعات اجتماعی, 2, شماره2(پیاپی4), 1400, 35-58. doi: 10.22081/jm.2022.63144.1048
سعیدی, روح الامین. (1400). 'پیوند سیاست أعلی و أدنی: نقش سردار سلیمانی در تصویرسازی از جمهوری اسلامی ایران به ‌عنوان نماد مقاومت', اسلام و مطالعات اجتماعی, 2(شماره2(پیاپی4)), pp. 35-58. doi: 10.22081/jm.2022.63144.1048
سعیدی, روح الامین. پیوند سیاست أعلی و أدنی: نقش سردار سلیمانی در تصویرسازی از جمهوری اسلامی ایران به ‌عنوان نماد مقاومت. اسلام و مطالعات اجتماعی, 1400; 2(شماره2(پیاپی4)): 35-58. doi: 10.22081/jm.2022.63144.1048

پیوند سیاست أعلی و أدنی: نقش سردار سلیمانی در تصویرسازی از جمهوری اسلامی ایران به ‌عنوان نماد مقاومت

جامعه مهدوی
مقاله 2، دوره 2، شماره2(پیاپی4)، مهر 1400، صفحه 35-58  XML اصل مقاله (367.47 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jm.2022.63144.1048
نویسنده
روح الامین سعیدی email
استادیار دانشگاه امام صادق ع، تهران، ایران.
تاریخ دریافت: 06 بهمن 1400،  تاریخ بازنگری: 10 بهمن 1400،  تاریخ پذیرش: 25 بهمن 1400 
چکیده
بر اساس تقسیم‌بندی کلاسیک، موضوعات روابط بین‌الملل به سیاست أعلی و سیاست أدنی تقسیم می‌گردد. موضوعات و مسائل نظامی – امنیتی همواره در طبقه‌بندی سیاست أعلی می‌گنجد و صاحب‌نظران و تحلیل‌گران فعالیت‌های مقامات نظامی در این حوزه را بررسی می‌کنند و این موضوع به حوزۀ سیاست أدنی که مختص موضوعات اقتصادی، رفاهی و فرهنگی است، ارتباطی ندارد. در این میان سردار سلیمانی نمونه نادری بود که توانست میان دو حوزۀ سیاست أعلی و أدنی پیوند بزند. مقاله حاضر با روش توصیفی – تحلیلی و با تمرکز بر الگوی رفتاری سردار سلیمانی به این پرسش اصلی می‌پردازد که شهید سلیمانی چه نقشی در تصویرسازی فراملی از جمهوری اسلامی ایران ایفا کرده است؟ در پاسخ به این نتیجه دست یافته‌ایم که شهید سلیمانی به‌رغم هویت نظامی‌شان، به ‌دلیل توجه ویژه به مظاهر قدرت نرم و ابزار دیپلماسی عمومی توانست از طریق رابطه‌‌سازی، مدیریت تصویر، اعتباربخشی و برندسازی ملی و ارائه یک الگوی سیاست خارجی بشردوستانه و غیرمنفعت‌طلبانه، وجهۀ جمهوری اسلامی ایران را نزد دولت‌ها و ملت‌های هدف به طرز قابل توجهی ارتقا بخشد. ضرورت طرح چنین موضوعی از آن‌روست که الگوی موفق سردار سلیمانی در عرصه عمل نیازمند تبیین، تنقیح و نظریه‌پردازی است تا جنبۀ علمی پیدا کند و قابلیت ارائه در محافل دانشگاهی و نخبگانی را داشته باشد.
کلیدواژه‌ها
سیاست أعلی؛ سیاست أدنی؛ قدرت نرم؛ دیپلماسی عمومی؛ مدیریت تصویر؛ برندسازی ملی
عنوان مقاله [English]
The Relationship between Superior and Inferior Politics: The role of Commander Soleimani in Illustrating the Islamic Republic of Iran as a Symbol of Resistance
نویسندگان [English]
Rooholamin Saeidi
Assistant Professor, Imam Sadigh University, Tehran, Iran.
چکیده [English]
Based on the classical division, the subjects of international relations are divided into superior politics and inferior politics. Military-security issues always fall into the category of superior politics, and experts and analysts examine the activities of military officials in this area, and this issue has nothing to do with the arena of inferior politics, which is specifically related to economic, welfare and cultural issues. In the meantime, Commander Soleimani was a rare example who was able to link the two spheres of superior and inferior politics. The current paper, by a descriptive-analytical method and focusing on the behavioral model of Commander Soleimani, deals with the main question: what role did Shahid Soleimani play in the transnational depiction of the Islamic Republic of Iran? The findings indicate that despite his military identity, Soleimani, due to his special attention to the manifestations of soft power and public diplomacy tools, was able to establish the image of the Islamic Republic of Iran through relationship building, image management, accreditation and national branding and providing a humanitarian and non-profit foreign policy model, and significantly enhanced the image of the Islamic Republic of Iran in the target governments and nations. The necessity of raising such an issue is that Sardar Soleimani's successful model in the arena of practice needs to be explained, refined and theorized in order to have a scientific aspect and be able to be presented in academic and elite settings.
کلیدواژه‌ها [English]
Superior politics, inferior Politics, soft power, public diplomacy, image management, national branding
مراجع
  1. احدی، افسانه. (1389). «دیپلماسی عمومی: چارچوب مفهومی و نظری» (نوشته: محمود واعظی)، در: دیپلماسی عمومی و سیاست خارجی. تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام.
  2. حسینی، حسن. (1389). «باراک حسین اوباما کیمیاگر: ریاست جمهوری و مدیریت خطابتی و مرکب در قرن 21» (نوشته: محمود واعظی)، در: دیپلماسی عمومی و سیاست خارجی. تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام.
  3. موسوی شفائی، سیدمسعود. (1400). «آسیب‌‌شناسی دیپلماسی اقتصادی جمهوری اسلامی ایران» (نوشته: امیرمحمد حاجی‌یوسفی)، در: ارزشیابی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
  4. هادیان، ناصر؛ سعیدی، روح‌‌الامین. (1392). از دیپلماسی عمومی سنتی تا دیپلماسی عمومی نوین: رویکردی هابرماسی. فصلنامه راهبرد، ش68، صص 33-61.
  5. Ayson, Robert (2012). “The Changing Character of Warfare.” in: Richard Devetak, Anthony Burke and Jim George (Eds.), An Introduction to International Relations. Cambridge University Press.
  6. Gass, Robert H, and John S. Seiter, 2009, “Credibility and Public Diplomacy.” in: Nancy Snow and Philip M. Taylor. (Eds.). Routledge Handbook of Public Diplomacy, London and New York: Routledge.
  7. Heywood, Andrew (2011), Global Politics, New York: Palgrave Macmillan.
  8. Jackson, Robert and Georg Sørensen, 2013, Introduction to International Relations: Theories and Approaches, Oxford University Press.
  9. Kelley, John Robert, 2009, “Between “Take-offs” and “Crash Landings”: Situational Aspects of Public Diplomacy”, in Nancy Snow and Philip M. Taylor. (Eds.). , Routledge Handbook of Public Diplomacy, London and New York: Routledge.
  10. Leonard, Mark, Catherine Stead and Conrad Smewing, 2002, Public Diplomacy, London: The Foreign Policy Centre.
  11. Mansbach, Richard W. and Kirsten L. Rafferty 2008, Introduction to Global Politics, New York: Routledge.
  12. Nakamura, Kennon H. and Matthew C. Weed, 2009, S. Public Diplomacy: Background and Current Issues. (CRS Report for Congress). , Congressional Research Service, December 18.
  13. Pratkanis, Anthony, 2009, “Public Diplomacy in International Conflicts: A Social Influence Analysis”, in Nancy Snow and Philip M. Taylor. (Eds.). , Routledge Handbook of Public Diplomacy, London and New York: Routledge.
  14. Sheehan, Michael, 2014, “The Changing Character of War.” in: John Baylis, Steve Smith and Patricia Owens. (eds). The Globalization of World Politics: An Introduction to International Relations, Oxford University Press.
  15. Szondi, György, 2009, “Central and Eastern European Public Diplomacy: A Transitional Perspective on National Reputation Management.” in: Nancy Snow and Philip M. Taylor. (Eds.). Routledge Handbook of Public Diplomacy, London and New York: Routledge.
  16. Wolf, Charles and Brian Rosen, 2004, Public Diplomacy: How to Think about and Improve It, the RAND. Retrieved 15 August, 2007, from www.rand.org/pubs/ occasional_papers/ 2004/ RAND _ OP 134. Pdf.
  17. Zaharna, Rhonda, 2009, “Mapping out a Spectrum of Public Diplomacy Initiatives: Information and Relational Communication Frameworks.” in: Nancy Snow and Philip M. Taylor. (Eds.). Routledge Handbook of Public Diplomacy, London and New York: Routledge.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 171
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 87